به گزارش خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از تبریز؛آجیل تبریز آن قدر برای خودش اسم و رسم دارد  که سال گذشته در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت ملی رسیده است و تولید خشکبار و آجیل تبریز از نظر کیفیت دارای مرغوبیتی است که تبریز را به عنوان یک شاخص در زمینه خشکبار و آجیل مطرح کرده است.

 

تبریز سوغاتی های زیادی دارد که یکی از خوشمزه ترین سوغاتی های تبریز علاوه بر شیرینی های مخصوص آن آجیل تبریز است که مرغوبیت و شهرت جهانی دارد و از گذشته محموله هایی از آجیل تبریز، به خارج از ایران صادر می شد و هنوز هم این صادرات رواج دارد.

 

در سال های اخیر ایرانیان از خرید آجیل استقبال زیادی می کنند و البته خرید آجیل تبریز  مخصوص آذربایجانی ها و ایرانی ها نیست و آجیل تبریز صادراتی مشتریان خاص خود را دارد.

 

آن چنان که همگان نیز اذعان دارند تبریزبه عنوان مرکز خشکبار و آجیل کشور از اهمیت خاصی برخوردار است و طبق آمار های موجود بیش از 500 آجیل فروشی در تبریز به فعالیت در این شهر مشغول هستند.

 

پای آجیل تبریز درهر عید یا جشنی به خانه ایرانی ها باز می شود و طبق یکی از سنت های قدیمی آراستن آجیل وتزئین  خشکبار است که به همراه دیگر هدایا به خانه تازه عروس در شب چهارشنبه آخر سال، می برند.

 

آنچه که تبریز را از سایر آجیل و خشکبار تبریز متمایز کرده است طعم و خاصیت و نحوه تف دادن و سلیقه خاص شاغلان در حرفه و صنعت آجیل و خشکبار تبریز است.

 

باید گفت از نظرتناسب و مخلوط چهار– پنج نوع آجیل وجود دارد آجیل اعیانی که مشتریان خاص خود را دارد شامل آجیل 4 رقم پسته ، گردو، بادام هندی و بادام کاغذی است. آجیل 5 رقم نیز شامل پسته، مغز بادام ،بادام هندی، تخمه و فندق است.

 

در آجیل امروزی پسته یک پای ثابت تمام آجیل ها است و همه افراد مشتریان خاص پسته هستند چنانچه وی در مورد پسته آجیل می گوید: پسته در آجیل جایگاه خاصی دارد.

 

جالب است بدانیم پسته انواع مختلف و سایزهای گوناگونی دارد که ظاهرا به اسم تولیدکنندگان آن مشهور است.

 

سایز پسته را می توان به ترتیب سایز 18- 20- 22 تا 34 و نوع پسته را نیز پسته اکبری، کله قوچی، احمد آقایی ، توچین ، توچین بادامی و ... نام برد .

 

آجیل تبریز آن قدر برای خودش اسم و رسم دارد  که سال گذشته در فهرست آثار معنوی کشور به ثبت ملی رسیده است پرونده آن برای ثبت جهانی به نام تبریز نیز در دست اقدام است.

 

قرابیه

شیرینی سنتی تبریز است که طرفداران بی‌شمارش، قنادهای سایر شهرها را نیز به پخت آن ترغیب کرده است. این شیرینی مجلسی و گران‌قیمت مانند شیرینی نارگیلی مشهور، بدون آرد و با استفاده از مغزهای آسیاب شده پخته می‌شود و غیر از مغز مورد نظر، شکر و سفیده‌ی تخم‌مرغ مواد اصلی تهیه‌ی آن هستند. مغز مرسوم در تهیه‌ی قرابیه، بادام است اما قرابیه‌های پسته‌ای و گردویی نیز تولید می‌شود.

 

نوقا

این شیرینی که در گویش محلی با نام «لوکا» هم شناخته می‌شود، شیرینی بین‌المللی است که در کشورهای مختلفی همچون ایتالیا و فرانسه هم تولید می‌شود و شباهت زیادی به گز دارد. نوقا انواع مختلفی دارد که وانیلی و کاکائویی آن از همه معروف‌ترهستند. این شیرینی مکعبی‌شکل با سفیده‌ی زده شده‌ی تخم‌مرغ و عسل تهیه می‌شود و از مغز پسته یا گردو داخل آن استفاده می‌شود.

 

ریس

از شیرینی‌های قدیمی تبریز است که در گویش محلی به آن «سوت شیرینی سی» گفته می‌شود. اصلی‌ترین مواد تشکیل‌دهنده‌ی ریس، شیر، شکر و پسته است. این شیرینی خوش‌طعم در انواع مختلفی تولید می‌شود که تسبیحی و کاکائویی آن طرفداران بیشتری دارند.

 

باقلوا

شیرینی سنتی اقوام ترک‌زبان آسیای میانه به ویژه ترکمن‌ها بوده است که امروزه در بسیاری از کشورها مانند ترکیه، یونان، روسیه و... پخته می‌شود و در ایران هم سوغاتی برخی از شهرها است. نوع تبریزی آن که به دلیل شیوه‌ی پختش به باقلوای استانبولی مشهور است به همان روشی پخته می‌شود که در ترکیه مرسوم است. این شیرینی به این دلیل که بعد از پخت به نوعی شربت آغشته می‌شود، بسیار شیرین است و طرفداران خاص خود را دارد. باقلوا ترکیبی از هل، گلاب، خاک قند، شیر، آرد، روغن و زرده‌ی تخم‌مرغ است. این شیرینی در شکل‌های لوزی، مربعی و لوله‌ای و با طعم‌های مختلفی مانند پسته‌ای، بادامی و نارگیلی تولید می‌شود.

 

راحت الحلقوم

استفاده از این نوع شیرینی که خاستگاه آن کشور ترکیه است در اعیاد و شب یلدا کنار آجیل بسیار مرسوم است. ماده‌ی اصلی در پخت آن نشاسته است و دو نوع ساده و مغزدار دارد. این شیرینی برای این‌که مورد توجه تمامی سلیقه‌ها قرار بگیرد، در رنگ‌ها و طعم‌های مختلف تولید می‌شود.

 

لوز

در شیرینی‌پزی به شیرینی‌هایی که نیاز به پخت ندارند لوز گفته می‌شود. لوزها انواع گوناگونی دارند که تفاوتشان در مواد تشکیل‌دهنده، طرز تهیه و شکل برش آن‌ها است. نوع تبریزی لوز یکی از مرغوب‌ترین این دسته از شیرینی‌ها است که با روشی خاص از ترکیب زعفران، پودر قند و گلاب تهیه می‌شود. یکی از ویژگی‌های لوز تبریز استفاده از بادام یا پسته در آن است که علاوه بر طعم ویژه‌ای که به این شیرینی می‌دهد، در کیفیت و ماندگاری آن نیز تاثیر دارد.

 

رشته‌ ختایی

این شیرینی در تبریز مخصوص ماه رمضان است و با نام تل کادایف در کشورهایی مانند ترکیه نیز شناخته شده است. در پخت این شیرینی از نوعی رشته استفاده می‌شود که در واقع نام این رشته روی شیرینی گذاشته شده است.

 

در شیرینی‌پزی به این نوع شیرینی باقلوای رشته‌ای نیز گفته می‌شود. ترکیب رشته، کره و پودر قند، ماده‌ی اصلی این شیرینی را تشکیل می‌دهد، عطر و طعم آن از ترکیب دارچین، زنجبیل، پودر گل محمدی و گلاب حاصل می‌شود و برای تکمیل آن از مغزینه‌ی گردویی یا پسته‌ای استفاده می‌شود.

 

 

انتهای پیام/ش