متن این یادداشت به شرح ذیل است:

«به دنبال حفاری غیرمجاز دهه پایانی سال قبل در حریم برج کبود و مدور از بناهای شاخص و ثبتی عصر سلجوقی و محوطه تاریخی و ثبتی آثار یاد شده که به بهانه اجرای فاز سوم طرح ساماندهی محوطه کبود و مدور از سوی شرکت عمران بهسازی انجام گرفت و پس از اعتراضات بی‌وقفه مردم، محققان، اندیشمندان و سازمان‌های مردم نهاد و ورود مستقیم دادستان فرهیخته و فرهنگی، طرح متوقف گردید. از آن روز تاکنون شرکت مجری از هر تلاشی برای شکستن توقف عملیات فروگذار نبوده و از هر فرصتی برای تداوم عملیات استفاده نموده است. برگزاری جلسه هماهنگی با مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان شرقی و رسیدن به توافق یازده بندی، از جمله این تلاش‌ها بوده است. مدیرعامل شرکت مجری با تکیه بر همین ارتباطات و با کندن نمای سنگی تجاری‌ اجرا شده میخواهد توقف عملیات ساختمانی را بشکند و هر از گاهی خبر از ادامه عملیات بدون توجه به اعتراضات را می‌دهد.

همچنین جلسه هماهنگی دیگری در فرمانداری ویژه مراغه با حضور فرماندار، دادستان، شهردار، رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مراغه و نمایندگان شرکت مجری و انجمن تاریخ پژوهان برگزار و خروجی آن هم نتوانست به توقف عملیات عمرانی پایان دهد.

اما آنچه که عجیب‌تر می‌نماید مطالب مندرج در سایت باشگاه خبرنگاران جوان در مورخه 20/1/96 با عنوان «ساخت و ساز مجتمع تجاری در کنار گنبد کبود مراغه متوقف شد» است که  مطالب خلاف واقع از زبان مرتضی آبدار مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان شرقی انعکاس یافته بود. بر این اساس ارائه جوابیه به مطالب مندرج از سوی انجمن تاریخ پژوهان لازم بوده و موارد زیر برای تنویر افکار عمومی بر این اساس تهیه شده است:

اعلام اجرا و عملیاتی شدن 65% طرح ساماندهی محوطه کبود و مدور از سوی شرکت عمران بهسازی به تحقیق خلاف واقع و معلوم نیست. مرتضی آبدار این نسبت را چگونه و از کجا بدست آورده است و باز معلوم نیست که چرا اعلام داشتند، بازنگری طرح به علت این میزان از پیشرفت کار غیرممکن است و این در حالی است که با خوشبینانه ترین نگاه میزان پیشرفت کار کمتر از 30% است که البته این میزان پیشرفت هم فقط در بخش تجاری‌سازی تحقق یافته است و در مقابل هیچ میزان از پیشرفت کار در بخش تعهدات فرهنگی شرکت حاصل نشده و این بخش ها کاملاً مغفول مانده است و همین امر در کنار تخلفات مکرر شرکت و نیز اتمام فرصت سه ساله زمان اجرای پروژه کافی است که در ادامه پروژه تجدید نظر و بازنگری لازم صورت پذیرد.

به نظر می‌رسد مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری آذربایجان شرقی، خود به تفاهمنامه عجولانه منعقده یازده بندی خیلی اعتقاد ندارد؛ چون از یک طرف در مصاحبه با خبرگزاری ایرنا به هنگام بازدید میدانی، رعایت حریم 25 متری را به عنوان خط قرمز تعیین و از طرف دیگر به شرکت مجری اجازه می‌دهد تا فقط روکش سنگی تجاری‌های اجرا شده را کنده و به جای آن آجر نماید و این در حالی است که شرکت مجری برابر بند یک همین توافق می‌بایست چهار متر تجاوز به محوطه در تمام امتداد تجاری‌سازی‌ها را تخریب و پس از آن با نمای مناسب و متناسب با همجواری با شاخص های تاریخی فرهنگی اجرا نمایند.

تاکید آبدار به واژگان مجوزهای صادره و طرح تصویبی قدری مبهم و قابل تأمل است؛ چون در جلسه مورخه 16/1/96 فرمانداری، به یقین معلوم شد که شرکت مجری پس از گذشت بیشتر از یک دهه فعالیت فقط یک درخواست مجوز از شهرداری داشته و تاکنون پروانه ساختمانی نداشته است. علاوه بر آن هیچگونه مجوز گودبرداری از سوی میراث فرهنگی یا شهرداری صادر نشده است. بنابر این گودبرداری عمیق در وسعت وسیع و حجم حجیم در حریم دو اثر سلجوقی و محوطه ثبت ملی در حکم حفاری غیرمجاز عامدانه بوده و معلوم نیست تأکید مرتضی آبدار به مجوزهای صادره و طرح تصویب شده چه بوده است؟ و اگر ملاک وی امضای چند نقشه از سوی مدیرکل قبلی و کارشناسان استان ملاک عمل بوده که این هم مردود است؛ چون برابر توافقات قبلی می‌بایست این نقشه‌ها به تأیید دفتر فنی سازمان مرکزی می‌رسید که این کار انجام نشده است.

با بررسی مختصر پرونده پروژه به درستی معلوم می‌گردد تخلفات مکرر شرکت بارها و بارها احصاء و از سوی مدیران کل قبلی و روسای سابق اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مراغه به شرکت مجری ابلاغ شده است و اگر چه به هیچکدام از آنها ترتیب اثر داده نشده، ولی اعتراض مدیران مشهود است و معلوم نیست مدیرکل فعلی با وجود آشکار شدن تخلفات مکرر گذشته و فعلی شرکت، چرا در صدد نادیده گرفتن آنها بوده و با اظهار سخنان خلاف واقع میخواهند بدون تجدید نظر تخلفات شرکت تداوم یابد و این در حالی است که تخلف پایانی که توقف عملیات به خاطر آن صادر شده، برابر مواد فصل نهم قانون آیین دادرسی کیفری در اشعار به اقدام علیه و تخریب اموال تاریخی، فرهنگی و محوطه های باستانی و بناهای تاریخی و نیز ماده 104 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392، جرم های فصل مذکور جزو جرایم غیرقابل گذشت هستند.  

و

بازم صنمــــــــا چه میفریبی              بــازم به دغـــا چـه میفریبی
هر لحظه بخوانیم که ای دوست             ای دوسـت مــرا چه میفریبی»
 
 
انتهای پیام/