یمینی سخنگوی حوزه هنری مازندران در گفتگو با خبرنگار  گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ،گفت: دومین روز از جشنواره سراسری تئاتر بومی تیرنگ صبح امروز با اجرای نمایش پژوهشی آواهای محلی کردستان به کارگردانی و نویسندگی سید فریدون احمدی در سالن شهید باغبانی حوزه هنری مازندران آغاز شد.

وی افزود: در این اجرای پژوهشی، کارگردان سعی کرد تا آواهای بومی و اصیل کردستان را به نمایش بگذارد؛ آواها و آهنگهایی که برای هر مراسم، متفاوت انجام می‌شود و اکثر مردم کردستان در زمانهای خاص و براساس مناسبت‌های خاص، آنها را می‌خوانند که گاه با موسیقی و گاه بدون موسیقی در مناطق کردستان از زمان تولد تا مرگ هر انسان اجرا می شود.

سخنگوی حوزه هنری مازندران گفت: در این نمایش سعی شده تا بخشی از آواهای فولکلور فراموش شده کردستان را احیا کند و به مخاطبان خود بگوید که لالایی مادر برای کودک از هر موسیقی دیگری تأثیرگذارتر است.

یمینی افزود: اجرای این نمایش با صحنه‌ای تاریک همراه با صدای رعد وبرق آغاز می‎شود و باصدای گریه نوزادی که کودک با شنیدن لالایی مادر می‌خندد.

وی گفت: نمایش که به جلوتر می‎رود بزرگ‌شدن کودک را نشان می‌دهد، کودکی که بزرگ شده و از نوجوانی به جوانی وسپس پیری رسیده و همواره آوای لالایی با او همراه است.

سخنگوی حوزه هنری مازندران گفت: اجرای پِژوهشی آواهای کردستان ترکیبی از حرکت بازیگر، عروسک و صدای بازیگر است و کارگردان خواسته ذهن بیننده را برای پذیرش واقعیتی که در زندگی هر انسانی نهفته است، آماده سازد و او را به هویت و اصالت خود رهنمون سازد.

نمایش یاد شده در بخش اجراهای پژوهشی چهاردهمین جشنواره سراسری تئاتر بومی تیرنگ حوزه هنری مازندران اجرا شد.

پِرسَه نمایشی آئینی از دیار کردستان

نمایش آئینی پرسه در چهاردهمین جشنواره سراسری تئاتر بومی تیرنگ، با پرداختی به مراسم ختم و تعزیه و احیای آیین کهن.

سخنگوی حوزه هنری مازندران گفت: نمایش پژوهشی پِرسَه به کارگردانی و پژوهشگری احمد صفری به معرفی یکی از رسوم و آیین های ویژه ای در کردستان می‌پردازد، سنتی که در مراسم سوگ و تدفین انجام می‎شود.

یمینی افزود: فردی در نزاع و جنگ علیه باطل کشته می‎شود و جنازه او به روستای محل تولدش منتقل شده و مراسم کفن و دفن نیز انجام شده است.

وی گفت: پس از مراسم تدفین، از روستاهای اطراف برای ابراز همدردی با خانواده مصیبت دیده به منزل او می‎روند، رسم بر این بوده که لباس شخص مرحوم را به صورت نمادین بر روی یک کرسی مقابل درب منزل او قرار می‎دهند، دوستان و خویشاوندان با دیدن لباس و به یاد آوردن خاطرات آن مرحوم، شیون و زاری سر می‎دهند.

سخنگوی حوزه هنری مازندران افزود:کارگردان این اجرای پژوهشی در بخش پایانی نمایش خود که با خوانش همراه است، ذهن مخاطب را به سمت اصل آیین می‎برد، آیینی که مردمان حاضر در مراسم، در کنار همان کرسی مقابل درب منزل فرد مرحوم و در حالیکه کلاه بر سر دارند؛ با آواهای محلی به عزاداری و سوگ می‎پردازند.

یمینی گفت: داستان به اینجا ختم می‎شود که خانواده و دوستان و خویشاوندان مرحوم که در واقع یک شهید است؛ پنجشنبه هر هفته بر مزارش حاضر می‎شوند و در چهارمین جمعه به دیدار خانواده شهید می‎روند و ریش‎سفید محل گوسفندی را قربانی می‎کند و از وابستگان مرحوم می‎خواهند تا لباس سیاه را از تن درآوردند.

نمایش یاد شده در بخش اجراهای پژوهشی چهاردهمین جشنواره سراسری تئاتر بومی تیرنگ حوزه هنری مازندران برگزاری شد.

کوسه برنشین نمایشی ریشه در عقاید کهن ایران ‎زمین

نمایش کوسه برنشین از نمایش‌های بخش پژوهشی جشنواره تیرنگ سال 96 امروز به روی صحنه رفت.

نمایش کوسه برنشین ازجمله نمایش‌های بخش اجراهای پژوهشی جشنواره تیرنگ است که ریشه در عقاید کهن بخشی از مردم ایران‌زمین دارد، عقایدی که خبر از آمدن بهار و بیرون راندن کوسه‎ای به نام زمستان می دهد.

سخنگوی حوزه هنری مازندران گفت: نمایش پِژوهشی کوسه برنشین دومین اجرای صبح دوشنبه در چهاردهمین جشنواره سراسری تئاتر بومی تیرنگ به میزبانی حوزه هنری مازندران است که در سالن شهید باغبانی این نهاد به روی صحنه رفت.

یمینی افزود: این نمایش به کارگردانی و نویسندگی رضا فقیهی به یادآوری یکی از آیین‌هایی می‌پردازد که در استقبال بهار با سوار کردن کوسه‎ای به نمایندگی از زمستان بر مرکب و بیرون راندن او از روستا انجام می‎شده است؛ کوسه‎ای که کلاغی بر یک دست داشته و بادبزنی در دست دیگر و از آمدن گرما گلایه می‎کرد!

وی گفت: کوسه برنشین، مراسمی آیینی است که ریشه در عقاید ایرانیان در دوران باستان دارد و هنوز هم در بسیاری از روستاهای کوهستانی همدان، اراک، ملایر و روستاهای تابعه اجرا می‌شود و مردم با گلوله‌های برف باقیمانده از زمستان او را بدرقه می‌کنند.

سخنگوی حوزه هنری مازندران گفت: کارگردان در اثر خود سعی کرده است تا به انواع کوسه برنشین و یا کوسه گلین‌ها اشاره داشته باشد که معمولا از سوی چوپانان در کوهپایه‌ها و مناطقی که وابسته به دامپروری بودند، در ماه‌های پایانی سال و زمان جفت‌گیری چهارپایان اجرا می‌شده است و یا می‎توان آن را در آیین‌های مربوط به تغییر فصل و استقبال از بهار دانست که برکت‎دهی به گله را مد نظر دارد.

نمایش یاد شده در بخش اجراهای پژوهشی چهاردهمین جشنواره سراسری تئاتر بومی تیرنگ حوزه هنری مازندران اجرا شد.

انتهای پیام/