زمانی که پای دوست داشتن به میان می‌آید!
آیا در دنیای امروز با وجود تکنولوژی و نیازهای روز افزون انسان‌ها فرد حاضر است به خاطر احساس خود از خواست‌هایش بگذرد؟!
به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ علاقه یعنی داشتن حسی که تنها به یک نفر ختم می‌شود و تنها فرد قادر است این حس را با یک نفر در میان بگذارد ولی آیا در دنیای امروز با وجود تکنولوژی و نیازهای روزافزون انسان‌ها، این علاقه تا کجا می‌تواند دوام بیاورد؟ آیا فرد حاضر است به خاطر احساس خود از خواست‌هایش بگذرد؟!
نمایش «توارد» نمایشی مدرن و در سبک امروزی بود که بیانگر روابط امروزی و انسانی یک زوج با یکدیگر است که به درکی ثابت و منظم از یکدیگر نمی‌رسند و گاهی هم در رابطه به مشکل بر می‌خورند. دو انسان که نیازهای متفاوت دارند و در داستان به طوری نقل شده است که انگار زن، تمام بار خانواده را به دوش می‌کشد و حتی هزینه گرفتن خانه هم به عهده زن است.
رابطه‌ای که شاید یکی از علل تخریب آن، داشتن دوستانی است که هر زمان به بهانه‌های مختلف باعث تخریب آن رابطه می‌شوند. این اثر، یک نمایشی با سبک ترکیب تصویر و تئاتر بود که بر پرده پشت صحنه یک فضای دیگر از طریق دوربین، به هم وصل می‌شدند. این دو فضا کاملا مشابه ولی با کمی تغییر بود که فرد ابتدا در پشت پرده قرار داشت و زن در جلوی دوربین و روبه‌روی مخاطبان به بازی مشغول بود و کارها و دیالوگ‌هایی را می‌گفت که در پشت پرده مکمل دیالوگ‌های مرد بود و این نمایش را کامل می‌کرد.
موضوع نمایش، رابطه مرد و زنی را روایت می‌کرد که در زندگی خود نیازها و درک‌های متفاوتی داشتند و بی‌محبتی و بی‌مهری عنصر زندگی آن‌ها را تشکیل می‌داد.
زن برای مرد خود کمتر از دوستانش ارزش قائل می‌شد و به آن‌ها در زندگی‌اش بیشتر بها می‌داد و اولویت زندگی‌اش، خواست‌ها و نیازهای دوستانش بود. محور اصلی این داستان در جامعه امروزی ما وجود دارد و مصداق بزرگتری از این نمایش در زندگی ما برقرار است.
سبک این نمایش، یک سبک رئال و البته متفاوت بود و باعث جلب شدن توجه مخاطبان به دکور جالب و البته ساده صحنه می‌شد.
استقبال از این اثر در حدی بود که مخاطبان حاضر شدند در راهرو بایستند و نمایش را ببنند و حدود یک ساعت بدون استراحت و نشستن بر صندلی‌ها به احترام نمایش ایستادند.
انتهای پیام/
