به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سینمای مستند که به سینمای واقع گرا و حقیقت طلب در میان انواع گونه‌های سینمایی معروف است، این روزها مانند تمامی دوران تبلیغات نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری، مورد توجه ستادهای تبلیغاتی قرار گرفته است. چرا که طبق قانون هر کدام از نامزدهای ریاست جمهوری موظف به ارائه مستندهای تبلیغاتی خود به سازمان صدا و سیما هستند.

 
بنابراین نامزدها در این دوران، برای اینکه در عرصه ساخت مستند تبلیغاتی از سایر رقبای خود عقب نمانند، تمام تلاش خود را می‌کنند. از طرفی دیگر مردم قشرهای مختلف جامعه منتظر تماشای این مستندها هستند تا بتوانند به سبب واقع گرایی این فیلم ها نامزد اصلح را انتخاب نمایند.  

اما نکته قابل توجه این است که سینمای مستند مانند سینمای داستانی قاعده و قانون خودش را دارد و در سراسر دنیا به عنوان اثری هنری که واقعیت را خلاقانه روایت می‌کند، شناخته شده است. کاری که از عهده کارگردانان حرفه‌ای مستند بر می‌آید و لزوماً هر سینماگری نمی‌تواند مستندساز خوبی باشد.  

این در صورتی است که در هر دوره از انتخابات ریاست جمهوری ما شاهد فعالیت برخی سینماگران هستیم که برای نامزد مورد نظر خود مستند تبلیغاتی می‌سازند. سینماگرانی که بیشتر به سازنده فیلم‌های داستانی معروف هستند و صرفاً به خاطر علاقه به تفکرات یک نامزد و یا دوستی با او، مستند تبلیغاتی می سازند. در این میان مستند برخی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری را کارگردانان حرفه‌ای مستند ساخته‌اند. مستند‌هایی که کیفیت آنها به مراتب از فیلم‌های تبلیغاتی صرف بالاتر است و بستر مناسبی را برای انتخاب صحیح به مخاطبان خود ارائه می‌کند.

اما با این اوصاف این فیلم‌های مستند نیز دچار ضعف‌های فنی و محتوایی هستند. مستندسازان ما برای ساخت مستندهای تبلیغاتی از سبک مستند پرتره پیروی نمی کنند و هنوز در روایت واقع گرا از زندگی نامزد مورد نظر خود دچار اشتباهاتی می شوند که میزان باورپذیری مستند آنها را در نزد مخاطبان خود کاهش می‌دهد.

این ضعف‌ها شاهد این مدعا است که ما هنوز به سینمای مستند توجه لازم را نداشته ایم و فقط هر چهار سال  یکبار به این گونه سینما علاقه‌مند و تأثیر گذاری آن را جدی می پنداریم. اما در زمان های دیگر فیلم مستند، سینمایی کم اهمیت است و باید در فضایی جداگانه از سینمایی داستانی نمایش داده شود. مسئله‌ای که مسئولین فرهنگی کشورمان باید به آن توجه ویژه داشته باشد و به سینمای مستند به اندازه ویژگی هایش و نه بیشتر از آن اهمیت قائل شوند.  

 
گزارش از مسعود وثوقی

 

 

انتهای پیام/