**
خدایا ؛ ماه مهمانیت فرارسید و هرکس دراین ماه به اندازه ظرفی که با خود آورده است از این سفره با برکت توشه ای برمی چیند .
خدایا ؛ به وسیله تو شناختم تو را و تو مرا راهنمایی کردی به خودت و به سوی خود خواندی.
و اگر تو مرا به سوی خود راهنمایی نمی کردی تو را نمی شناختم .
و تو مرا به سوی خود خواندی و دعایم را اجابت کردی .
ستایش مخصوص توست که می خوانمت و پاسخم می دهی و اگر من دراین خواستن کمی تعلل کنم باز مرا به درگاهت فرا می خوانی و می بخشی . اما زمانی که تو از من خواسته ای داشته باشی من بخل می ورزم، اما تو منتظر بازگشت من می مانی .

ستایش خدایی را سزاست که هرگاه حاجتی دارم صدایش میزنم  و هر زمان که دلم از غوغای دنیا بگیرد و احساس تنهایی کنم بی واسطه با او خلوت می کنم و او حاجتم را برآورده می سازد .

«سپاس برای خداست که جز او کسی را نخوانم و اگر دیگری را غیر از او بخوانم دعایم را مستجاب نمی کند. 

خدایا امیدم تو هستی و غیر تو امیدی ندارم که اگر باشد نا امیدم می کند . پس خدای مهربان تنهایم نگذار دستم را بگیر که محتاج توام .
خدای مهربان تورا سپاس که مرا به خودم واگذار کردی نه به مردم که خوارم شمارند. 

سپاس مخصوص خدای بی همتا است که بامن دوستی می کند . با آنکه او بی نیاز ازمن است .

خدایا دراین ماه به من فرصت دادی که خویش را با تمرین روزه داری بشناسم و برکارهایم بردباری کردی تا جائیکه گویا گناهی ندارم . خدایا مرا دریاب که راه هر مقصدی از درگاه تو می گذرد و چشمه های امید به سوی تو لبریز است. و یاری خواستن از فضل تو برای هر که امیدوار باشد 

رواست  و درهای دعا به آستانت برای حاجتمندان باز است  و می دانم که تو برای امیدواران در مقام اجابتی و برای گرفتاران در جایگاه دادرس .