رشد و اعتلای جامعه و دوری افراد از آسیب‌های اجتماعی موضوعی است که نباید از آن به سادگی گذشت و ورزش اصلی‌ترین اهرم در ایجاد آرامش روان و مقابله با آسیب‌های اجتماعی است. افراد از طریق شرکت در فعالیت‌های حرکتی از نظر ذهنی، جسمی و روانی تعادل لازم را کسب می‌نمایند و توانایی مقابله با مشکلات و فشارهای ناشی از زندگی مدرن را به دست خواهند آورد. ورزش در میان مهاجرین مقیم ایران نیز در کنار همه مشکلاتش در سال‌های اخیر رشد و گسترش خوبی داشته به طوری که شاهد درخشش مهاجرین در عرصه‌های ورزشی بوده‌ایم و ورزشکاران مهاجر توانسته‌اند نام افغانستان را در عرصه‌های بین‌المللی مطرح کنند. با همین رویکرد خبرنگار حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان گفتگویی را با خانعلی هدایت مسئول شورای ورزشی مهاجرین در ایران ترتیب داده که متن آن را در زیر می‌خوانید.

هدایت: اتباع افغانستان در سال‌های آغازین مهاجرت خود به ایران فعالیت‌های ورزشی را در رشته‌های مختلفی چون فوتبال و فوتسال به صورت پراکنده و نامنظم انجام می‌دادند به شکلی که در همان سال‌های نخست فعالیت لیگ مهاجرین حدودا 65 تیم در این لیگ حضور داشت. این مسابقات به مدت 20 سال به همین منوال ادامه پیدا کرد تا اینکه بنده و دیگر دوستانم در هسته ورزش مهاجرین به این نتیجه رسیدیم که می‌بایست این روال را تغییر دهیم تا خروجی بیشتر و بهتری داشته باشیم و دیگر شاهد برخی بی‌نظمی‌ها و ناهماهنگی‌ها میان تیم‌های شرکت کننده نباشیم. این شد که در سال 1388 شورای مرکزی ورزش مهاجرین با هدف ساماندهی فعالیت‌های ورزشی مهاجرین تاسیس شد.

 

 

هدایت: باید در ابتدا این مطلب را بگویم که پیش از تاسیس شورای مرکزی ورزش مهاجرین، شوراهای محلی نیز وجود داشتند که بسیار محدود و با امکانات اندک فعالیت می‌کردند اما پس از تاسیس شورای مرکزی ورزش مهاجرین فضای فعالیت برای ورزشکاران مهاجر در جمهوری اسلامی ایران بسیار بازتر شد. به گونه‌ای که تا کنون چندین بازیکن تیم ملی در رشته‌های مختلف از بین همین ورزشکاران مهاجر انتخاب و به اردوی تیم ملی دعوت شده‌اند. اما متاسفانه در سالهای اخیر و به دلایلی چون اختلافات داخلی و نیز نامهربانی‌هایی که از سوی مسئولان ورزشی مهاجرین صورت گرفته است فضای ورزش بین مهاجرین بسیار محدود شده و باید این را بگویم که اکنون حال ورزش مهاجرین خوب نیست.

 

 

 

 

هدایت: من و همکارانم در شورای ورزشی مهاجرین به عنوان افرادی که بیش از 30 سال در حوزه ورزش مهاجرین فعالیت داشته‌ایم و به جرات می‌توانم بگویم دو تیم ملی فوتبال و فوتسال افغانستان خروجی این فعالیت‌ها بوده‌اند. تاکنون هیچ کمک نقدی و غیرنقدی از سوی دولت مردان افغانستان دریافت نکرده‌ایم. البته در سال‌های اخیر تلاش‌هایی را نیز مبنی بر ورود مقام سفارت جمهوری اسلامی افغانستان در امور ورزشی مهاجرین داشتیم که متأسفانه آن نیز به دلایل مختلف با شکست مواجه بوده است.

 

هدایت: خوشحالم که بگویم مهاجرین در سایر بخش‌های ورزشی از ظرفیت و پتانسیل بسیار بالایی برخوردارند و موفقیت‌های بسیار بالایی را نیز در این زمینه کسب کرده‌اند. اما این دوستان نیز در مسیر پیشبرد اهداف حرفه‌ای خود با مشکلات عدیده مواجهند که مهمترین آنها محدودیت‌های موجود در تردد آنها از یک استان به استان دیگر جهت شرکت در مسابقات است. من در این مورد از مسئولین جمهوری اسلامی ایران خواهش می‌کنم تا ورزشکاران مهاجر را فارغ از سایر گروه‌های فرهنگی مهاجر بدانند و نگاه تخصصی‌تری به پدیده ورزش مهاجرین داشته باشند.

 

 

هدایت: ورزش در میان زنان مهاجر از فضای تمرین مناسب و  اساتید مجرب برخوردار نیست و این دوستان با مشکلات فراوانی در این زمینه مواجهند.

باشگاه خبرنگاران: در مورد صدور مجوزهای ورزشی بگویید؟

هدایت: ما در شورای ورزشی مهاجرین از همان آغاز در تلاش بودیم به گونه‌ای رفتار کنیم تا برگزاری مسابقات ورزشی نیازی به مجوز پیدا نکند. چرا که بزرگی جامعه ورزش مهاجرین و گستردگی دامنه فعالیت‌های آن کار را سخت می‌کرد و متاسفانه روند صدور مجوز و سختی‌های آن باعث کاهش فعالیت‌های ورزشی در بین مهاجرین و به تبع آن افزایش آمار بزه در میان جوانان مهاجر شده است.

 

باشگاه خبرنگاران: آیا آمار دقیقی از تعداد ورزشکاران مهاجر دارید؟ و ورزشکاران مهاجر در چه استان‌هایی تمرکز بیشتری دارند؟
 

هدایت: با توجه به آمارهای ارائه شده از جمعیت 3 میلیونی مهاجرین افغانستانی در ایران می‌توانم به جرات بگویم که بیش از هشتصد هزار ورزشکار آماتور و بیش از 100 هزار ورزشکار حرفه‌ای از مهاجرین در ایران فعالیت ورزشی می‌کنند که این تعداد در مراکز استان تهران، قم، مشهد، کاشان و کرمان از تمرکز بیشتری برخوردارند.

 

و کلام آخر؟

هدایت: از جوانان مهاجر می‌خواهم هیچگاه به وضعیت فعلی خود قانع نباشند و مراقب باشند که دچار رخوت و روزمرگی نشوند.

انتهای پیام/