به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ به مناسبت سالگرد ملکوتی ارتحال امام خمینی (ره) قصد داریم سیره عملی وی را در ماه مبارک رمضان مرور کنیم و به سفارش های ایشان در خصوص این ماه بپردازیم.

 

عالمان ربانی، چلچراغ‏‌های پرفروغی هستند که در هر عصری، در آسمان علم و عمل می‏‌درخشند و با کسب نور و گرما از خورشید رسالت و امامت، بر زمینیان تجلی می‏‌کنند و آنان را به سوی منابع نور و برکت دودمان وحی رهنمون می‏‌سازند و بر بال عرفان ناب محمدی (ص) نشانده، بر مشکات ملکوت عروج می‏‌دهند.

 

در این میان، چهره‏ محبوب قرن، فقیه تیزبین، سیاست‌مدار، فیلسوف، عارف ژرف‌نگر، عالم متخلق و رهبر و بنیان‌گذار جمهوری اسلامی، حضرت امام خمینی، رضوان الله علیه، از موقعیتی والا و ویژه برخوردار است. زیرا، روزها و ساعت‏‌ها و لحظه‏‌های عمر او، با مراقبه و محاسبه سپری شد و صدها آیه‏ قرآن را مجسم ساخت و عینیت ‏بخشید.

 

حضرت امام (ره) حقیقت جاودانه‌ای است که بر تارک جهان انسانیت می‌درخشد، چرا که او مظهر انسانیت و مصلحی بزرگ است. سیره عملی او گنجینه پرمحتوا و عظیمی در همه ابعاد انسانی است و در یک جمله او شخص نبود، بلکه مجموعه‌ای از فرهنگ ناب انسان‌ساز بود. اسلام محمد (ص) و علی (ع) در چهره او می‌درخشید. بر همین اساس بر انسان‌های حقیقت‌جو لازم است برای ارتقا به سوی کمالات، این انسان والامقام را بشناسند.

 

در این راستا حضرت امام (ره)، توجه ویژه‏‌ای نسبت‏ به ماه رمضان داشته و بدین جهت، ملاقات‏‌های خودشان را در ماه رمضان تعطیل می‏‌کردند و به دعا و تلاوت قرآن و ... می‏‌پرداختند و خودشان می‏‌گفتند: «خود ماه مبارک رمضان، کاری است‏». در این رابطه یکی از همراهان امام در نجف اظهار می‏‌کرد امام خمینی (ره)، در ماه مبارک رمضان، هر روز، ده جزء قرآن می‏‌خواندند؛ یعنی در هر سه روز، یک بار قرآن را ختم می‏‌کردند.

از جمله برنامه‏‌های ویژه‏ حضرت امام(ره)، در ماه مبارک رمضان، عبادت و تهجد بود. امام(ره)، عبادت را ابزار رسیدن به عشق الهی می‏‌دانستند.

 

امام(ره) به مناسبت اهمیت ماه مبارک رمضان تاکید می کردند: «ضیافت خدا در ماه رمضان یک شعبه‏‌اش روزه است و یک امر مهمش که مائده غیبى و آسمانى، قرآن است. شما دعوت شده‏‌اید به مهمانى خدا و شما در ماه رمضان مهمان خدا هستید. شما را وادار کرده است به اینکه روزه بگیرید. این راه‌هایی که به دنیا باز است و شهوات است، این‌ها را سدش کنید تا مهیا بشوید براى لیلة‌القدر».

همچنین ایشان در جایی دیگر گفته اند:«اگر با پایان یافتن ماه مبارک رمضان، در اعمال و کردار شما هیچ‌گونه تغییری پدید نیامد و راه و روش شما با قبل از ماه صیام فرقی نکرد، معلوم می‏شود روزه‏ای که از شما خواسته‏اند، محقق نشده است».

در مناجاتی از امام خمینی (ره) در ماه مبارک رمضان آماده است:« خدایا ما بندگان ضعف هستیم که هیچ نداریم. ما هیچیم و هرچه هست تویی. ما چنانچه خلاف می کنیم نادانیم. تو بر ما ببخش، تو ما را به این ماه مبارک رمضان وارد کن. به طوری که با رضای تو بر او وارد بشویم. خدایا تو ما را لیاقت بده که در این مهمانی که از ما دعوت کردی به طور شایسته وارد شویم».

در آخر می‌توانیم اشاره کنیم که در این ماه، امام شعر نمی‏خواندند و نمی‏سرودند و گوش به شعر هم نمی‏دانند. دگرگونی خاصی متناسب با این ماه در زندگی خود ایجاد می‏کردند. به گونه‏ای که این ماه را سراسر به تلاوت قرآن مجید و دعا کردن و انجام دادن مستحبات مربوط به ماه رمضان سپری می‏کردند. اما امام (ره) در توصیف حال و هوای معنوی ماه رمضان چنین می‏سرایند:

ماه رمضان شد، می و میخانه بر افتاد
عشق و طرب و باده، به وقت سحر افتاد
افطار به می ‌کرد برم پیر خرابات
گفتم که تو را، روزه، به برگ و ثمر افتاد
با باده، وضو گیر که در مذهب رندان
در حضرت حق این عملت ‏بارور افتاد

انتهای پیام/