ویروس CCHF اصولا در طبیعت بوسیله کنههای سخت گونه هیالوما منتقل میشود و مهمترین راه آلودگی کنه، خونخواری کنه Hyalomma نا بالغ از مهره داران کوچک میباشد و یک بارآلودگی موجب میشود کنه در تمام طول مراحل تکامل آلوده باقی بماند و کنه بالغ ممکن است عفونت را به مهره داران بزرگ مثل دامها منتقل کند.
ویروس یا آنتی بادی آن، در کنه Hyalomma در مناطق وسیع دنیا پیدا شده است و بیماری بوسیله خرگوش صحرائی، جوجه تیغی، گوسفند و گاو به نقاط مختلف توسعه مییابد و در جنوب آفریقا آنتی بادی بر علیه ویروس CCHF از سرم زرافه، کرگدن، گاو کوهی، بوفالو، گورخر و سگها جدا شده است.
تعداد زیادی از پرندگان به عفونت مقاوم هستند، اما شترمرغ حساس است. ویرمی در حیوانات نشخوارکننده اهلی مثل گاو، گوسفند و بز به مدت یک هفته پس از آلودگی باقی میماند. بیماری در حیوانات اهلی هیچگونه علائم مشخصی ندارد. مقاومت ویروس در برابر حرارت کم است و در دمای ۵۶ درجه سانتی گراد به مدت ۳۰ دقیقه از بین میورد در خون به مدت ۱۰ روز در دمای ۴۰ درجه مقاومت میکند.
ویروس در برابر ضد عفونی کنندها خصوصآ ترکیبات اسیدی مقاومت ندارد بنابراین در محیط اسیدی ایجاد شده پس از جمود نعشی در گوشت از بین میرود.
راه انتقال بیماری CCHF به انسان:
۱ -گزش کنه آلوده یا له کردن آن روی پوست
۲ -ذبح حیوان آلوده و یا یک دوره کوتاه پس از ذبح حیوان آلوده (بدنبال تماس با پوست یا لاشه حیوان)
۳ -تماس با خون وبافت بیماران بخصوص در مرحله خونریزی (عفونتهای بیمارستانی بعد از آلودگی با خون و یا ترشحات بیماران شایع میباشند)
افراد در معرض خطر:
• همه افراد جامعه احتمال ابتلا به بیماری را دارند.
• گروه پر خطر شامل:
• دامداران، چوبداران
• دامپزشکان وکارکنان دامپزشکی
• سلاخان، قصابان وکارکنان کشتارگاه
• پزشکان، پرستاران، بهیاران وکارکنان بیمارستان
• کارکنان رستورانها وکبابیها
نکته:شیوع بیماری بیشتر در فصل گرم سال همزمان با فصل فعالیت مخزن بیماری (کنه ها) میباشد.
انتهای پیام/د