به گزارش حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ امام علی (ع) در نامه 70 نهج البلاغه به سهل بن حنیف انصاری که با فرار گروهی از مردم مدینه به سمت معاویه روبرو شده بود می‌فرماید: به من خبر رسيد كه برخى از مردانى كه در فرمان تو هستند، پنهانى به نزد معاويه مى‌گريزند. غمگين مباش اگر از شمار سپاهيانت كاسته مى ‌شود يا يارى شمارى از ايشان را از دست مى‌دهى. كيفر ايشان همين بس كه به گمراهى افتاده‌اند و تو از زحمتشان رهايى يافته‌اى.

امام در ادامه می‌فرماید: آنان از هدايت و حق گريخته‌اند و به نابينايى و نادانى افتاده‌اند. اينان، ياران دنيا بودند و به دنيا روى آوردند و به سوى آن شتافتند. حكومت عدل ما را ديدند و شناختند و آوازه آن را شنيدند و به گوش سپردند. دريافته بودند كه در اينجا مردم در برابر حق و عدالت برابرند. پس گريختند تا مگر خود به سودى برسند خداوند ايشان را از رحمت خود دور گرداند. اينان از ستم نگريخته‌اند و به عدل نيز نخواهند رسيد و در اين كار از خدا مى‌خواهيم، دشواری‌ها را براي‌مان آسان سازد. و ناهمواری‌ها را هموار گرداند. ان شاء‌الله.

انتهای پیام/