به گزارش گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان، در رقابت‌های قهرمانی آسیا منطقه غرب، تیم فوتبال امید ایران با پیروزی مقابل قرقیزستان جام را آغاز کرد و با یک شکست زودهنگام مقابل عمان جواز حضور در دور بعد این رقابت‌ها را از دست داد تا ناکامی‌های امیدها بازهم تکرار شود.

از آخرین باری که المپیک رفتیم حدود 44 سال می گذرد و حسرت المپیکی شدن راداریم. این حسرت با شکست تیم فوتبال امید مقابل عمان شاید ابدی شود.

ابدی از این بابت که از دور آینده المپیک یعنی رقابت‌های 2024 به‌ احتمال فراوان فوتسال جایگزین فوتبال می‌شود و شانسی برای المپیکی شدن فوتبال نخواهیم داشت.

روزی که امیرحسین پیروانی نتوانست تیم ملی فوتبال جوانان را در عین شایستگی به مرحله بعد جام جهانی برساند و زمانی که در دیدارهای جوانان تمامی بازی‌ها را در نیمه مربیان واگذار کردیم باید فکر امروز را می‌کردیم.

امیرحسین پیروانی با انگیزه است اما اینجا برای صعود، فقط انگیزه کافی نیست.

مسئولان فدراسیون فوتبال چگونه تیم فوتبال امید را به دست فردی سپردند که برای ریکاوری پس از ناکامی هنوز فرصت کافی نداشته است و بعد از یک آزمون ناموفق باید تیمی را هدایت می‌کرد که وضعیت تجهیز و بازیکنانش هیچ‌کدام در حد و اندازه آسیا نبود و با این روال مُهر محرومیت ابدی فوتبال در المپیک به ثبت رسید.

هرچند برخی معتقدند که حسرت ما 44 ساله نیست چراکه ما یک‌بار المپیک را تحریم کردیم و در مدت‌زمان حسرت المپیکی‌ها اتفاق‌نظر نیست اما آنچه مسلم است این‌که ایران در طول 44 سال گذشته در المپیک حضور نداشته است و درست در سال‌هایی که فوتبال بزرگسالان ما سنت‌شکنی کرده است و در 2دوره متوالی در جام جهانی حضور دارد، در رده امید فکرهایمان امیدوارانه نیست و با دست خودمان ناکامی را رقم می زنیم.

دلایل زیادی وجود دارد که این ناکامی ریشه از خودمان گرفته است:

علیرضا منصوریان با بهانه دیدار دوستانه بازیکنانش را در اختیار تیم فوتبال امید قرار نمی‌دهد و تیم ملی با دست‌خالی و البته چنته خالی‌تر کادر فنی به مسابقات اعزام می‌شود.

خدا را شکر با تیم‌های مثل عراق و عربستان بازی نکردیم که شاید نتیجه بدتر از این رقم می‌خورد.

اما در اشتباه دوم امیرحسین پیروانی به‌عنوان یک مربی داخلی هنوز سرمربیگری یک تیم معتبر داخلی را به عهده نداشته است این که  چگونه برای تیم ملی فوتبال همیشه از گزینه‌های موجود و دست‌به‌نقد است هم جای تعجب دارد.

اما تدارکات کافی برای این تیم در نظر گرفته نشد.

این تیم نیاز به بازی‌های بیشتری داشت و باید بیشتر محک می‌خورد.

اما موضوع مهم در مورد بازیکنان استقلال و تراکتورسازی تبریز که می‌توانستند تیم فوتبال امید را از این مرحله به‌سلامت عبور دهند باکمی تعلل از حضور در اردو پا پس کشیدند تا این افتضاح بین‌المللی رقم بخورد.

در مورد بازیکنان تراکتورسازی علمای فدراسیون فوتبال به این نتیجه رسیدند که از 3 بازیکن به دلیل شرایط تیم فوتبال تراکتورسازی تبریز 2 بازیکن در اختیار امید باشد که البته نفر سوم هم به دلیل مصدومیت دوباره به اردوی تراکتورسازان برگشت.

تیم فوتبال استقلال درست در کوران آماده‌سازی تیم فوتبال امید درگیر یک دربی کذایی بود و ذهن جناب منصوریان هم درگیر همین 3 تا جوان استقلال بود و گویی اگر این 3 بازیکن نبودند زمین و آسمان به هم می‌ریخت و استقلال بزرگ‌ترین جام دنیا را از دست می‌داد.

لیگ‌های برتر، بازی‌های دوستانه می‌آیند و می‌روند اما هیچ‌کس قبول نمی‌کند که این تیم تمام ایران نبود.

به‌هرحال این‌ها نمایندگان ایران بودند که به دست یک تیم درجه 2 به نام عمان حذف شدند.

کادر فنی قوی‌تر در ایران وجود دارد بازیکنان باکیفیت هم وجود دارد اما کاش مدیرانی هم وجود داشتند قوی‌تر عمل می‌کردند و به آسیا می‌فهماندیم که این‌همه ایران نبود که ناکام ماند.

آقای تاج درست روزی که فکر می‌کردید تیم ما با پیروزی بر عمان می‌تواند جواز حضور در دور بعد را بگیرد سرخوش از راضی نگه‌داشتن آبی‌ها پایتخت حکم کمیته انضباطی در مورد محرومیت بازیکنان استقلال را به دلیل غیبت در تیم  فوتبال امید وتو کرد تا نشان دهد اینجا هم سکوها را باید حفظ کرد.

تیم فوتبال امید حذف شد و اکنون زمانی است که با یکی دو روز تأخیر همه‌چیز را فراموش کنیم و در باد صعود تیم ملی بزرگسالان بخوابیم.

فرهنگ استعفا بعد از ناکامی فقط برای ورزش ما غریبه است چراکه هر جای دنیا اگر تیمی با اشتباه مدیریتی در انتخاب کادر فنی و برنامه‌ریزی مسبب حذف تیم ملی می‌شد حتماً همان شب متن استعفایش را منتشر می‌کرد.

به‌هرحال احتمال اینکه حسرت ایران برای رسیدن به المپیک از 44 سال به ابد افزایش یابد بسیار زیاد است چراکه از سال 2024 فوتسال در نوبت فوتبال است و جای چمن سبز در المپیک را سالن‌های فوتسال خواهند گرفت.

انتهای پیام/

حذف تیم فوتبال امید از رقابت های آسیایی