به گزارش خبرنگار  سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ در روزهای اخیر «نارندرا مودی» به عنوان اولین نخست وزیر در تاریخ هند به سرزمینهای اشغالی سفر کرده است.
هرچند در گذشته برخی از مقامات هندی از جمله «پرناب موکرجی» رئیس جمهور هند، به منطقه سفر کرده بودند، اما با توجه به سیاست و حمایت هند از فلسطینیان و همچنین در نظر گرفتن جمعیت حدود ۲۰۰ میلیونی مسلمانان در هند مقامات این کشورهمواره تلاش کردهاند از رژیم صهیونیستی و سرزمین‌های فلسطینی دیدار کنند.

این در حالی است که هند جزء موسسان جنبش عدم تعهد است و همواره سعی خواهد کرد که روابط خود را با رژیم صهیونیستی مدیریت کند زیرا در غیر اینصورت ممکن است حمایت این گروه از کشورها را از دست بدهد.

اما با این وجود در شرایط کنونی دولت هند روابط پنهانی خود با رژیم صهیونیستی را علنی کرده است و این موضوع نشان دهنده آن است که هند به دنبال تغییرات عمدهای در سیاست خارجی خود است. چرا که هند با پیشینه داشتن روابط اقتصادی و امنیتی با رژیم صهیونیستی و با هدف گسترش آن در صدد بازی با کارت رژیم صهیونیستی برای قدرت یابی در مقابل چین است.

به رغم اینکه دو کشور هند و چین روابط اقتصادی خوبی با یکدیگر دارند، اما هسته‌ای بودن هر دو کشور و پیشروی‌های چین در شرق و غرب آسیا نگرانی‌هایی را برای هند به وجود آورده است.

اتهام‌های چین به هند در زمینه مناقشات مرزی بین دو کشور، حمایت نظامی و تسلیحاتی چین از پاکستان و حمایت از پاکستان در خصوص مسئله کشمیر، روابط امنیتی چین با همسایگانش از جمله برمه و سریلانکا، رقابت دو کشور در همکاری و سرمایه‌گذاری در حوزه انرژی همه بر تنش بین دو کشور می‌افزاید. در این خصوص حتی نگرانی‌های فزایندهای در مطبوعات هند وجود دارد که چین پس از تجاوز در مرزهای مورد مناقشه، خواهان گسترش نفوذ در جنوب آسیا و منطقه اقیانوس هند است.

این نگرانی‌های دوجانبه تا آنجا پیش رفت که چین استراتژی «زنجیره مروارید» را در پیش گرفت. بسیاری از تحلیل‌گران استراتژیک و مفسران رسانه‌های ملی، محاصره هند با حضور نیروی دریایی چین در منطقه اقیانوس هند را مطرح می‌کنند. توسعه حمل و نقل زمینی و اتصال انرژی از شمال خلیج بنگال از طریق برمه به یوننان چین جنبه‌های کلیدی طرح این استراتژی است.

این در حالی است که هر دو کشور به دنبال رشد اقتصادی بالا بوده و سعی می‌کنند روابط خود را در حالت سالم به پیش ببرند. اما این مناقشات تا حدودی مانع از دستیابی به چنین مهمی می‌شود، چرا که دو کشور دارای رقابت ژئوپلیتیکی هستند.

چین در این رقابت ژئوپلیتیکی تا حدودی از هند جلو افتاده است و حالا نوبت هند است تا بتواند این عقب‌ماندگی را با گسترش افق‌های استراتژیک خود جبران کند.

نفوذ گسترده‌تر دهلی‌نو در منطقه‌ای وسیع موجب ضربه زدن به چین در همان منطقه می‌شود. در پی این موضوع این کشور با نگرانی از محاصره شدن توسط چین سعی می‌کند در رقابت با رقیب استراتژیک خود عقب نماند.

هند برای قدرت‌یابی در مقابل چین نیاز دارد که در دو بخش سیاسی و اقتصادی نفوذ مناسبی برای خود فراهم کند. در شرایط کنونی چین توانسته با موازنه نرم در مقابل آمریکا نفوذ اقتصادی مناسبی را برای خود فراهم کند هم‌چنین در حوزه سیاسی نیز سعی کرده تا در تحولات منطقه خاورمیانه نقش مناسبی را ایفا کند. در این میان طبق محاسبات هند، رژیم صهیونیستی نقطه‌ای است که می‌تواند تا حدودی این مسیر را برای او هموار کند.

روابط هند با رژیم صهیونیستی در سال‌های اخیر رو به افزایش است. عمده این روابط در زمینه همکاری نظامی و فروش تجهیزات دفاعی و ماهواره‌های جاسوسی علمی و فناوری است، همچنین دو طرف در زمینه اقتصادی نیز دارای همکاری‌های گسترده هستند.

هند به شدت در سال‌های اخیر به دنبال دستیابی به فناوری‌های برتر در زمینه ماهواره است و رژیم صهیونیستی این نیاز را بر طرف می‌کند.
روابط بین این دو یک رابطه با حاصل جمع مثبت است زیرا به نفع هر دو طرف است. از یک سو اسرائیل به بازار گسترده و رو به رشد تسلیحات درهند نیاز دارد و از طرف دیگر هندوستان علاوه بر اینکه اسرائیل یک تأمین کننده عدوات جنگی برای آن محسوب می شود در مقابل چین اهرم است زیرا پاکستان که مورد حمایت چین است به عنوان یک کشور مسلمان هسته ای که از قضا با هند دچار اختلاف است از سوی اسرائیل خطرناک شناخته می‌شود.

 همچنین نزدیکی به رژیم صهیونیستی دروازه‌ای می‌شود برای تعمیق روابط با آمریکا زیرا در بعضی مسائل در قبال پیشروی چین، می‌تواند همراهی این کشور را به دست آورد. این نشان می‌دهد روابط هند با رژیم صهیونیستی در چارچوب منافع ملی این کشور یک رابطه راهبردی است.

 پیر محمد ملازهی کارشناس مسائل شبه قاره درباره این موضوع در گفت‌وگو با باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار داشت: با توجه به وجود سطح روابط بالای نظامی و امنیتی گسترده بین هند و رژیم صهیونیستی این رابطه یک ارتباط راهبردی است.

وی تصریح کرد: همکاری بین دو طرف در زمینه تکنولوژی، صنعت فضایی و تسلیحات نظامی نشان از آن دارد که هند و اسرائیل بر راهبردی بودن این مناسبات آگاهی دارند و همچنین آمریکا نیز با گسترش این روابط احساس رضایت می‌کند، چرا که از این طریق می‌تواند تا حدودی چین را مهار کند.

کارشناس مسائل شبه قاره بر استقلال سیاست خارجی هند تأکید کرد و گفت: البته روابط هند و رژیم صهیونیستی مبنی بر این نیست که هند صد در صد در راه اهداف آمریکا گام بر می‌دارد.

ملازهی شکل‌گیری چنین ارتباط راهبردی دو نیاز اصلی هند در زمینه اقتصادی و سیاسی را تأمین می‌کند و این موضوع باعث می شود هند مسیر قدرت یابی خود را هموار کند. 

انتهای پیام/