به گزارش حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ محسن رحیمنیا دبیر اجرایی سی و چهارمین کنگره سالیانه انجمن علمی روانپزشکان ایران اظهار کرد: این روزها بحث آزار و اذیت کودکان در شبکههای اجتماعی بسیار مطرح شده و هر چند این موضوعات از نظر روانپزشکان موضوعات جدیدی نیستند، ولی بسیار حائز اهمیت هستند. در بحث کودکآزاری نکته اولی که بسیار حائز اهمیت است، این بوده که آزار و اذیت کودکان صرفاً محدود و منحصر به آزار جسمی و تنبیه بدنی نیست.
وی ادامه داد: انواع مختلفی از آزار و اذیت کودکان وجود دارد که ممکن است به دلیل اینکه جسمی و فیزیکی نبوده کمتر به چشم آید، اما میتواند سبب آسیب رساندن روانی به کودکان شود. به طور مثال بحث نادیده گرفته شدن کودکان است و کودکان زیادی هستند که به اندازه کافی دیده نمیشوند و نیازهایشان مورد توجه قرار نمیگیرد.
رحیم نیا گفت: آزار جنسی کودکان نیز از دیگر انواع آزار و اذیت به شمار می رود که ممکن است گاهی مورد غفلت قرار گیرد. باور غلطی که در این زمینه وجود دارد این است که بسیاری فکر میکنند کودکآزاری تنها در خانوادههایی وجود دارد که از لحاظ اجتماعی و اقتصادی رتبه پایینی دارند. در حالی که این چنین نیست و همه بچهها ممکن است در معرض این آسیب باشند در صورتی که مورد مراقبت قرار نگیرند.
وی افزود: باور غلط دیگری که در زمینه آزار جنسی کودکان وجود دارد این است که بسیاری از افراد تصور میکنند کسانی که بچهها را مورد اذیت جنسی قرار میدهند غریبه هستند، در حالی که دقیقاً این قضیه برعکس است و اغلب کودکانی که مورد آزار قرار میگیرند توسط افراد آشنا و نزدیک مورد آزار قرار گرفتهاند.
دبیر اجرایی سی و چهارمین کنگره سالیانه انجمن علمی روانپزشکان ایران تصریح کرد: باور غلط دیگری که در زمینه کودکآزاری وجود دارد این است که افراد تصور میکنند همه کودکانی که مورد آزار جنسی قرار گرفتهاند خود در آینده به نوعی آزارگر جنسی خواهند بود، در حالی که این چنین نیست.
این روانپزشک گفت: رفتارهای کودکان را باید به صورت جدی مورد توجه قرار دهیم، مثلاً کودکانی که به صورت نامتناسب نسبت به سن خود بازیهایی با تم جنسی با اسباببازی یا اشیاء دارند میتواند ما را به شک بیندازد، کودکانی که دچار کابوس یا مشکل خواب هستند، کودکانی که منزوی نبوده و ناگهانی منزوی شده و یا به والدین خود وابستگی غیرعادی پیدا میکنند.
وی افزود: همچنین کودکانی که غیرعادی یا مرموز میشوند و احساس میکنند شخصیتشان تغییر کرده، کودکانی که یک دفعه احساس ناامنی میکنند و این مسئله برایمان قابل توجیه نباشد، يا رفتارهای بچگانهتر از سنشان نشان میدهند مثلاً کودکی که سالهاست شبادراری نداشته و یک دفعه دچار این مشکل میشود.
دبیر اجرایی سی و چهارمین کنگره سالیانه انجمن علمی روانپزشکان ایران گفت: از ديگر نشانه هايی كه لازم است با ديدن آنها توجه بيشتری از نظر احتمال مورد سوء استفاده قرار گرفتن كودك انجام داد، ترسهای نامعقول از برخی مکان ها و برخی افراد، تغییر الگوی غذا خوردن بدون توجیه ، نام بردن از اعضای بدن با واژگان بزرگسالانه ، اشتغال ذهنی زیاد پیدا كردن با دوستی که خیلی بزرگتر از خودشان است،نیز است.
دبیر اجرایی سی و چهارمین کنگره سالیانه انجمن علمی روانپزشکان ایران با تأکید بر اینکه پیدا کردن یک هدیه یا مقداری پول در وسایل شخصی کودک که هیچ توجیهی نداشته باشد، میتواند نشاندهنده کودکآزاری باشد، گفت: خودآزاری و به خودصدمه زدن کودک، کبودی يا زخم بدن ، مخصوصاً اطراف ناحیه تناسلی و دهان کودک، بیماریهای مقاربتی در کودک، ترس شدید از تنهایی، از دیگر نشانههای احتمالی کودکآزاری بوده که باید حتماً مورد توجه قرار گیرد.
وی با اشاره به اینکه همه این نشانهها زنگ خطر به شمار میرود و باید این احتمال را بدهیم که شايد به نوعی کودکآزاری رخ داده است، افزود: باید بررسیهای بیشتر در این زمینه صورت گیرد، همچنین والدین باید تلاش کنند شنونده خوبی برای کودک خود باشند تا کودک به این باور برسد که اگر اتفاقی برایش افتاده آن را ميتواند با اطمينان برای والدینش بازگو کند نه اینکه نگران باشد که ما او را تنبیه خواهیم کرد.
رحیمنیا ادامه داد: کودکان معلول يا عقبمانده ذهنی سه برابر بیشتر از سایر کودکان در معرض کودکآزاری قرار دارند. کودکانی که مورد غفلت قرار گرفته و كودكانی كه بیش از حد از اینترنت استفاده میکنند نیز میتوانند راحت تر قربانی آزارهای جنسی واقع شوند.
این روانپزشک عنوان کرد: زمانی که خانواده متوجه کودکآزاری شد، یک شوک برای آنها رخ میدهد و همه خانواده دچار مشکل میشود و تک تک اعضاء خانواده تحت تأثیر این قضیه قرار میگیرند. گاهی اختلاف شدید بین زوجها رخ میدهد، لذا تماس با یک روانپزشک به خانواده و کودک بسیار کمک میکند تا بتوانند راحتتر از بحران خارج شوند. به منظور حفظ و برقراری مجدد تعادل در خانواده، اغلب گرفتن كمك حرفه ای از متخصصان روانپزشكی، به خصوص روانپزشكان كودك و نوجوان، بسيار كمك كننده است.سی و چهارمین کنگره سالانه
انتهای پیام/