به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛گریه برای مصائب وارده بر امام حسین علیه السلام دارای آثار فردی، اجتماعی، دنیایی و آخرتی است، چرا که گریه برای آن حضرت، نوعی پیوند با حرکت، راه و روش و هدف آن حضرت است. از این رو گریه برای او، باعث آمادگی برای مبارزه و جهاد با فساد و سبب امیدواری و رسیدن به هدف نهایی است. مرثیه، شوق و محبت را به حدی بالا می برد که گریه کنندگان برای ایصال به مطلوب خود، زمینه هرگونه فداکاری و از خود گذشتگی را در خود احساس می کنند. گریه برای امام حسین علیه السلام نیروی ایمان را از هر جهت بسیج کرده ضعف و ناامیدی را از انسان دور می کند و محرک احساسات پاک مردم است .

طبق روایات ثمرات زیادی برای اشک بر مصیبت امام حسین(ع) نقل شده است که به نمونه هایی اشاره  می کنیم.

 در حدیث مناجات حضرت موسی علیه السلام آمده است که حضرت  موسی (ع)گفت:« خدایا! چرا امت پیامبر خود، محمد، را بر دیگر امت ها فضیلت دادی؟»
خدای تعالی فرمود:« آنان را به دلیل 10 خصوصیت برتری دادم: نماز، زکات، روزه، حج، جهاد، نماز جمعه، نماز جماعت، قرآن، علم و عاشورا.»

در ادامه این روایت زیبا، موسی(ع) از روز عاشورا می‎پرسد: خداوند می‎فرماید: الْبُكَاءُ وَ التَّبَاكِی عَلَى سِبْطِ مُحَمَّدٍ ص وَ الْمَرْثِیَةُ وَ الْعَزَاءُ عَلَى مُصِیبَةِ وُلْدِ الْمُصْطَفَى؛ گریه کردن و تباکی بر نوه محمد(ص) و مرثیه و عزاداری بر مصیبت فرزند مصطفی است.

سپس خداوند متعال به ذکر ثواب اشک بر امام حسین(ع) می‎پردازد و می‎فرماید: یَا مُوسَى مَا مِنْ عَبْدٍ مِنْ عَبِیدِی فِی ذَلِكَ الزَّمَانِ بَكَى أَوْ تَبَاكَى وَ تَعَزَّى عَلَى وُلْدِ الْمُصْطَفَى ص إِلَّا وَ كَانَتْ لَهُ الْجَنَّةُ ثَابِتاً فِیهَا؛ ای موسی، هیچ بنده‎ای از بندگان من نیست که در آن روز بر فرزند مصطفی(ص) گریه و تباکی و عزاداری کند جز اینکه بهشت بر او واجب می‎شود در حالی که در آن ثابت است.

وَ مَا مِنْ عَبْدٍ أَنْفَقَ مِنْ مَالِهِ فِی مَحَبَّةِ ابْنِ بِنْتِ نَبِیِّهِ طَعَاماً وَ غَیْرَ ذَلِكَ دِرْهَماً إِلَّا وَ بَارَكْتُ لَهُ فِی الدَّارِ الدُّنْیَا الدِّرْهَمَ بِسَبْعِینَ دِرْهَماً وَ كَانَ مُعَافاً فِی الْجَنَّةِ وَ غَفَرْتُ لَهُ ذُنُوبَهُ؛ هر کس در راه محبت حسین فردی را طعام دهد یا درهمی هزینه کند، در دنیا به مال او هفتاد برابر برکت دهم و گناهانش را بیامرزم و در بهشت آزاد خواهد بود و گناهانش را بیامرزم.

وَ عِزَّتِی وَ جَلَالِی مَا مِنْ رَجُلٍ أَوِ امْرَأَةٍ سَالَ دَمْعُ عَیْنَیْهِ فِی یَوْمِ عَاشُورَاءَ وَ غَیْرِهِ قَطْرَةً وَاحِدَةً إِلَّا وَ كُتِبَ لَهُ أَجْرُ مِائَةِ شَهِید؛ به عزت و جلالم سوگند هر کس از چشمانش در روز عاشورا اشک جاری شود ولو به اندازه یک قطره، اجر صد شهید برای او می نویسم.

بر اساس این روایت مشاهده می‎کنیم که خداوند متعال تنها ثواب اشک، تباکی وعزاداری بر امام حسین(ع) را در چندین موضوع قرار داده است: قرار گرفتن در بهشت و ثبات در آن و نوشتن اجر صد شهید برای کسی که در عزای امام حسین(ع) گریه می‎کند.

همچنین برکت در اموال، عافیت‎بخشی در بهشت و پاک شدن گناهان، از ثمرات انفاق مال در راه محبت امام حسین(ع) در روز عاشوراست.
گريه برای آن حضرت سختی های زمان احتضار را از بين می برد زيرا امام صادق عليه السّلام به مسمع بن عبدالملك فرمودند: آيا مصائب آن جناب (امام حسين عليه السّلام) را ياد می كنی؟

عرض كرد: بلی والله مصائب ايشان را ياد كرده و گريه می كنم.

حضرت فرمودند: آگاه باش كه خواهی ديد در وقت مردن پدران مرا كه به ملك الموت وصيت تو را می كنند كه سبب روشنی چشم تو باشد.

همچنين فرمودند: ای مسمع گريه بر احوالات حسين (عليه السّلام) سبب می شود كه ملك الموت بر تو مهربان تر از مادر گردد.

گريه بر حضرت اباعبدالله الحسين (عليه السّلام) باعث راحتی در قبر، فرحناك و شادان شدن مرده، شادان و پوشيده بودن او در هنگام خروج از قبر است در حالی كه او مسرور است فرشتگان الهی به او بشارت بهشت و ثواب الهی را می دهند.

اجر و مزد هر قطره آن اين است كه شخص هميشه در بهشت منزل كند.(1)

گريه كننده بر امام حسين عليه السّلام در بهشت با ايشان و هم درجه ايشان خواهد بود.(2)

شيخ جليل جعفر بن قولويه در كامل از ابن خارجه روايت كرده است:
روزی در خدمت امام صادق عليه السّلام بوديم و امام حسين عليه السّلام را ياد كرده و از او نام برديم. حضرت صادق عليه السّلام بسيار گريستند و ما نيز به تبع ايشان گريستيم. پس حضرت صادق عليه السّلام فرمودند كه امام حسين عليه السّلام می فرمود من كشته گريه و زاری (اشكم) هستم نام من در نزد هيچ مؤمنی برده نمی شود مگر آن كه محزون و گريان می شود.

در روايت آمده است هيچ روزی نبود كه اسم امام حسين عليه السّلام در نزد امام صادق عليه السّلام برده شود و آن امام در آن روز تبسمی بر لب بياورند. آن حضرت در تمام روز گريان و محزون بودند و می فرمودند: امام حسين عليه السّلام سبب گريه هر مؤمن است.

شيخ طوسی و شيخ مفيد از ابان بن تغلب روايت كرده اند كه حضرت صادق عليه السّلام فرمودند: نَفَس كسی كه برای مظلوميت ما محزون است تسبيح است و اندوه و ماتم او عبادت خدا و پوشيدن اسرار ما از بيگانگان جهاد در راه خداست .(3)

پي نوشت ها:
1- بحارالانوار، ج44، ص289 و كامل الزيارات باب32، ص101
2- بحارالانوار /278/44/ امالي صدوق مجلسی 17/ ص68
3- منتهی الآمال ، ج 1، ص 538

انتهای‎پیام/