به گزارش خبرنگار فوتبال و فوتسال گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان در ادامه بررسی مربیان حاضر در جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه با سرمربیان تیم های حاضر در سید ۲ این رقابت ها آشنا می شویم.

اسپانیا، پرو، سوئیس، انگلیس، کلمبیا، مکزیک، اروگوئه و کرواسی ۸ تیمی هستند که طبق رنکینگ فیفا در سید دوم این رقابت ها قرار گرفته اند.

تیم‌ها اکنون منتظر روز ۱۰ آذر (یک دسامبر) هستند تا با انجام قرعه کشی جام جهانی بیش از پیش خود را برای حضور در بزرگ‌ترین آوردگاه جهان فوتبال آماده کنند. از میان تیم های حاضر در این سید اسپانیا، سوئیس، انگلیس و کرواسی از قاره سبز راهی روسیه شده اند. پرو، کلمبیا و اروگوئه تیم هایی هستند که از آمریکای جنوبی در سید ۲ قرار گرفته اند و مکزیک هم از منطقه آمریکای شمالی در این سید قرار گرفته است.

اسپانیا، انگلیس، اروگوئه و کرواسی از سرمربیان وطنی و پرو، سوئیس، کلمبیا و مکزیک از سرمربی غیر وطنی در روسیه ۲۰۱۸ استفاده می کنند.

اسپانیا(خولن لوپتگوی)

قهرمان جام جهانی ۲۰۱۰ پس از ارائه عملکردی ضعیف در دوره قبلی این رقابت ها و همچنین یورو ۲۰۱۶ مجبور شد همکاری اش با ویسنته دل بوسکه را به اتمام برساند و از یک سرمربی تقریبا جوان اما موفق استفاده کند.

خولن لوپتگوی، دروازه بان اسبق تیم های رایو وایکانو و لوگرونس که در مجموع برای بارسلونا و رئال مادرید هم پنج بازی انجام داده است پس از دل بوسکه باتجربه روی نیمکت ماتادورها نشست و با ارائه عملکردی موفق در مرحله انتخابی جام جهانی موفق شد اسپانیا را بالاتر از ایتالیا به جام جهانی ۲۰۱۸ برساند.

لوپتگوی ۲۸ آگوست ۱۹۶۶ در شهر آسیتسو ایالت باسک متولد شد و سال ۲۰۰۲ در حالی که تنها یک بازی ملی در کارنامه اش ثبت شده بود با پیراهن رایووایکانو از فوتبال خداحافظی کرد.

مسئولان فدراسیون فوتبال اسپانیا در همان سال لوپتگوی را به عنوان مربی تیم زیر ۱۷ سال این کشور انتخاب کردند اما پس از گذشت مدتی کوتاه او دستیار فرناندو واسکوئز در رایو وایکانو شد. از ابتدای جولای ۲۰۰۳ لوپتگوی روی نیمکت سرمربیگری وایکانو نشست اما ۳ نوامبر به دلیل کسب نتایج ضعیف جایگاهش در این تیم را از دست داد.

او جولای ۲۰۰۶ برای ۲ فصل به عنوان مدیر بخش تحقیقات باشگاه رئال مادرید منصوب شد و در فصل ۰۹-۲۰۰۸ روی نیمکت سرمربیگری رئال مادرید کاستیا نشست.

لوپتگوی پس از جدایی از رئال مادرید از سال ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ سرمربیگری تیم های ملی زیر ۱۹، ۲۰ و ۲۱ سال اسپانیا را برعهده گرفت و پس از کسب قهرمانی اروپا با تیم زیر ۱۹ و زیر ۲۱ سال این کشور در سال های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ برای ادامه فعالیت در عرصه مربیگری به پورتو پرتغال رفت.

او در ۲ سال حضورش روی نیمکت آبی و سفیدهای دراگائو نتوانست افتخاری به دست آورد اما با توجه به عملکرد نسبتا خوبی که در این تیم داشت ۲۱ جولای ۲۰۱۶ به عنوان سرمربی لاروخا انتخاب شد و از آن زمان تاکنون بدون اینکه شکستی را با تیم ملی اسپانیا تجربه کند آمار ۱۶ بازی، ۱۲ برد و ۴ مساوی را ثبت کرده است.

پرو(ریکاردو گاره کا)

اینکاها برای شکستن طلسم ۳۶ ساله حضور در جام جهانی و رسیدن به روسیه از یک سرمربی آرژانتینی به نام ریکاردو گاره کا استفاده کردند. 

سرمربی تیم ملی پرو ۱۰ فوریه ۱۹۵۸ در تاپیالس به دنیا آمد و در زمان بازیگری اش پیراهن تیم های بزرگ آرژانتین مانند بوکاجونیورز، ریورپلاته و ایندیپندیته را برتن کرد. او با تخصص بازی در پست مهاجم در ۲۰ بازی ملی پنج گل برای آلبی سلسته به ثمر رساند و در سال ۱۹۹۴ از فوتبال خداحافظی کرد.

سرمربیگری گاره کا هم از سال ۱۹۹۶ و با هدایت تیم تالرس(کوردوبا) استارت خورد اما پس از یک سال حضور در این تیم برای مدتی کوتاه هدایت ایندیپندیته را برعهده گرفت. با این وجود در ژانویه ۱۹۹۸ بار دیگر به عنوان سرمربی تالرس انتخاب شد و در ۲ سال این تیم را از رقابت های دسته دوم لیگ آرژانتین به قهرمانی جام باشگاه های آمریکای جنوبی رساند.

گاره کا پس از کسب این عنوان مدت کوتاهی در سال ۲۰۰۰ روی نیمکت کولون نشست اما پس از گذشت چند ماه بار دیگر به تالرس بازگشت. البته این بار دوران حضورش در این تیم دوام نیافت.

گاره کا بین سال های ۲۰۰۲ تا ۲۰۰۶ هدایت تیم های کوئیلمس، آرژانتینیوس جونیورز، آمه ریکا کالی کلمبیا، سانتافه کلمبیا و تالرس را برعهده داشت اما هیچ افتخاری با آن ها کسب نکرد‌.

حضور در یونیورسیتاریو دپورتس در فصل ۰۸-۲۰۰۷ سبب شد این مربی قهرمانی لیگ پرو را کسب کند و دسامبر ۲۰۰۸ برای سرمربیگری ولز سارسفیلد به آرژانتین بازگردد. دوران چهار ساله حضور گاره کا در این تیم با ۲ قهرمانی لیگ کلاسورا در سال های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱ و یک قهرمانی لیگ اینیسیال در سال ۲۰۱۲ همراه شد.

این مربی ۵۹ ساله از می تا سپتامبر ۲۰۱۴ هدایت پالمیراس را برعهده گرفت اما به دلیل عملکرد ضعیف در این تیم در نهایت اخراج شد.

مسئولان فدراسیون فوتبال پرو ۹ فوریه ۲۰۱۵ تصمیم گرفتند برای شکستن طلسم ۳۶ ساله اینکاها در راه صعود به جام جهانی گاره کا را به عنوان سرمربی انتخاب کنند. او رتبه سوم کوپا آمه ریکا ۲۰۱۵ با پرو را کسب کرد تا امیدهای هواداران این تیم برای صعود به جام جهانی به شکل قابل توجهی افزایش یابد. قرار گرفتن در رتبه پنجم رقابت های مقدماتی جام جهانی سبب شد پرو برای کسب جواز جام جهانی در دیدار پلی آف آمریکای جنوبی و اقیانوسیه به مصاف نیوزلند برود. ۲ تیم در دیدار رفت به تساوی صفر بر صفر رسیدند اما برتری ۲ بر صفر پرو در بازی برگشت رویای گاره کا و شاگردانش را به حقیقت تبدیل کرد.

۳۷ بازی، ۱۶ برد، ۱۰ مساوی و ۱۱ باخت آمار این مربی آرژانتینی در تیم ملی پرو است.

سوئیس(ولادیمیر پتکوویچ)

هرچند سوئیس یازدهمین حضورش در جام جهانی را تجربه می کند اما عملکرد این تیم با ولادیمیر پتکوویچ سبب شد تا سوئیسی ها برای نخستین بار در تاریخ فوتبالشان طعم حضور در چهار دوره متوالی بزرگ ترین آوردگاه جهان فوتبال را کسب کنند.

ولادیمیر پتکوویچ، سرمربی تیم ملی سوئیس ۱۵ آگوست ۱۹۶۳ در سارایوو یوگسلاوی سابق به دنیا آمد و پس از آنکه سال های ابتدایی دوران فوتبال خود را در کشورش پشت سر گذاشت برای ادامه این‌ دوران راهی سوئیس شد و در تیم های مانند بلینزونا، چور، سیون و لوکارنو به میدان رفت. پتکوویچ سرانجام در سال ۱۹۹۹ با پوشیدن پیراهن بوچس از فوتبال خداحافظی کرد.

البته او در فصل ۹۹-۱۹۹۸ به عنوان بازیکن-مربی در تیم بلینزونا فعالیت کرد.

 

مالاکانتونه آنو نخستین تیمی است که پتکوویچ پس از آویختن کفش هایش هدایت آن را برعهده گرفت. او از جولای ۱۹۹۹ تا ژوئن ۲۰۰۴ در این تیم که در سطوح پایین فوتبال سوئیس به میدان می رود سرمربیگری کرد و یک قهرمانی لیگ دسته اول را به دست آورد.

این مربی ۵۴ ساله صربستانی از سال ۲۰۰۴ تا ۲۰۰۸ روی نیمکت تیم های لوگانو و بلینزونا نشست اما نتوانست با آن ها افتخاری کسب کند. پتکوویچ پس از سه فصل سرمربیگری در یانگ بویز جولای ۲۰۱۱ نخستین بار برای مربیگری از سوئیس خارج شد و هدایت سامسون اسپور ترکیه را در دست گرفت که البته با توجه به کسب نتایج ضعیف تنها ۶ ماه در این تیم ماند و در ژانویه ۲۰۱۲ حکم اخراج گرفت.

پس از این اتفاق پتکوویچ در چهار بازی پایانی لیگ سوئیس در فصل ۱۲-۲۰۱۱ روی نیمکت سیون نشست که البته در رقابت پلی آف بقا در این رقابت ها توانست جواز ادامه فعالیت سیون در بالاترین سطح فوتبال سوئیس را کسب کند.

در اتفاقی جالب مسئولان باشگاه لاتزیو ایتالیا در جولای ۲۰۱۲ تصمیم گرفتند از این مربی که به هیج وجه کارنامه خوبی در مربیگری نداشت برای هدایت عقاب های رم استفاده کنند اما کسب قهرمانی جام حذفی در فصل ۱۳-۲۰۱۲ سبب شد تا پتکوویچ نخستین و آخرین جام دوران مربیگری اش را در زمان حضور در لاتزیو به دست آورد.

مسئولان فدراسیون فوتبال سوئیس پس از جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل پتکوویچ را به عنوان جانشین اوتمار هیتسفلد انتخاب کنند. حذف در مرحله یک هشتم نهایی یورو ۲۰۱۶ با شکست مقابل لهستان و کسب جواز جام جهانی ۲۰۱۸ با برتری مقابل ایرلند شمالی در مجموع ۲ بازی رفت و برگشت پلی آف اروپا حاصل عملکرد پتکوویچ در تیم ملی سوئیس بوده است‌. ضمن اینکه او در۳۶ بازی آمار ۲۲ برد، ۵ مساوی و ۹ باخت را در این تیم ثبت کرده است.

پتکوویچ را می توان مربی ای ۳ ملیتی دانست چراکه او گذرنامه کرواسی، بوسنی و سوییس را در اختیار دارد و البته به پنج زبان دنیا مانند کرواتی، آلمانی، فرانسوی، انگلیسی و ایتالیایی مسلط است.

انگلیس(گرت ساوت گیت)

قهرمان جام جهانی ۱۹۶۶ جواز حضور در چهاردهمین جام جهانی تاریخ خود را با هدایت هافبک دفاعی اسبق سه شیرها کسب کرد.

گرت ساوت گیت ۳ سپتامبر ۱۹۷۰ در واتفورد متولد شد و در دوران بازیگری اش که تا سال ۲۰۰۶ تداوم یافت برای تیم های کریستال پالاس، آستون ویلا و میدلزبورو به میدان رفت.

ساوت گیت در سال ۱۹۹۵ نخستین بازی ملی اش را مقابل پرتغال انجام داد و پس از حضور در ۲ جام جهانی و ۲ یورو با پیراهن انگلیس و ثبت آمار ۵۷ بازی و ۲ گل ملی در سال ۲۰۰۴ با سه شیرها خداحافظی کرد.

دوران مربیگری ساوت گیت از ژوئن ۲۰۰۶ با هدایت میدلزبورو آغاز شد اما او در اکتبر ۲۰۰۹ به دلیل کسب نتایج ضعیف با میدلزبورو در لیگ دسته اول انگلیس از سرمربیگری در بورو برکنار شد.

 

این مربی ۴۷ ساله در ژانویه ۲۰۱۲ به عنوان مدیر تیم جوانان انگلیس انتخاب شد و پس از یک سال هدایت تیم زیر ۲۱ سال این کشور را برعهده گرفت.

پس از اخراج سام‌ آلاردایس از سرمربیگری انگلیس در سپتامبر ۲۰۱۶، ساوت گیت به صورت موقت جانشین او شد اما پس از ثبت ۲ برد و ۲ مساوی حکم دائمی سرمربیگری سه شیرها را دریافت کرد تا این تیم را برای چهاردهمین بار به جام جهانی برساند.

۱۴ بازی، ۷ برد، ۵ مساوی و ۲ باخت آمار او در تیم ملی انگلیس تا پایان نوامبر ۲۰۱۷ است.

کلمبیا(خوزه نستور پکرمن)

سه رنگ ها برای دومین بار با سرمربیگری خوزه نستور پکرمن آرژانتینی جواز حضور در جام جهانی را کسب کردند تا این مربی سومین بار در معتبرترین آوردگاه جهان فوتبال شرکت کند.

پکرمن ۳ سپتامبر ۱۹۴۹ در ویادومینگوئز آرژانتین به دنیا آمد‌. دوران فوتبال او از سال ۱۹۷۰ آغاز شد و پس از انجام دادن ۲۳۵ بازی و به ثمر رساندن ۲۷ گل به عنوان یک هافبک با پیراهن تیم های آرژانتینیوس جونیورز و ایندیپندینته مدلین کلمبیا در سال ۱۹۷۷ پایان یافت.

پکرمن از جولای ۱۹۸۱ مربیگری اش را استارت زد اما تا سال ۱۹۹۴ تنها به عنوان مدیر تیم های جوانان چاکاریتا جونیورز، آرژانتینیوس جونیورز و کولوکولو شیلی فعالیت کرد.

او اول جولای ۱۹۹۴ به عنوان سرمربی تیم زیر ۲۰ سال آرژانتین انتخاب شد و تا سال ۱۹۹۱ توانست قهرمانی جام جهانی جوانان ۱۹۹۵، ۱۹۹۷ و ۲۰۰۱ ۲ قهرمانی و یک نایب قهرمانی جام ملتهای آمریکای جنوبی در رده جوانان را با این تیم کسب کند.

 

پکرمن سپتامبر ۲۰۰۴ به عنوان جانشین مارچلو بیلسا در تیم ملی آرژانتین انتخاب شد و نایب قهرمانی جام کنفدراسیون ها در سال ۲۰۰۵ و صعود به مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۰۶ را با هدایت آلبی سلسته تجربه کرد.

این مربی ۶۸ ساله پس از جدایی از تیم ملی کشورش آگوست ۲۰۰۷ به عنوان سرمربی تولوکا مکزیک انتخاب شد اما در می ۲۰۰۸ از این تیم کنار رفت تا هدایت تایگرس اونال مکزیک را برعهده گیرد. با این وجود پکرمن در این تیم هم توفیقی کسب نکرد.

او چهار ژانویه ۲۰۱۲ جانشین لئونل آلوارز در تیم ملی کلمبیا شد و از آن زمان تاکنون حضور در یک چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۱۴، صعود به جام جهانی ۲۰۱۸ و کسب رتبه سوم کوپا آمه ریکا ۲۰۱۶ را با سه رنگ ها تجربه کرده است.

۷۰ بازی، ۳۹ برد، ۱۷ مساوی و ۱۴ باخت آمار پکرمن در تیم ملی کلمبیا است.

پکرمن‌ بین سال های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ سه بار به عنوان برترین سرمربی آمریکای جنوبی انتخاب شد. کلمبیا در جام جهانی ۲۰۱۸ برای ششمین بار حضور در این رقابت ها را تجربه می کند.

مکزیک(خوان کارلوس اوسوریو)

آزتک ها با سرمربیگری خوان کارلوس اوسوریو کلمبیایی و صدرنشینی مقتدرانه در مرحله انتخابی جام جهانی در منطقه آمریکای شمالی برای شانزدهمین بار جواز حضور در جام جهانی را کسب کردند.

اوسوریو ۸ ژوئن ۱۹۶۱ در سانتاروزا ده سابال کلمبیا متولد شد و پس از حضور در تیم های دپورتیوو پریرا، اینترناسیونال برزیل و وانس کالداس مکزیک در سال ۱۹۸۷ از فوتبال خداحافظی کرد.

دوران مربیگری اوسوریو سال ۲۰۰۰ با دستیاری اوتاویو زامبرانو اکوادوری در مترواستارز آمریکا شروع شد و پس از یک سال فعالیت در این تیم برای حضور در کادرفنی منچسترسیتی راهی انگلیس شد و تا سال ۲۰۰۵ به عنوان دستیار کوین کیگان و در ادامه استیوارت پیرس در جمع سیتیزن ها کار کرد.

او در فصل ۰۷- ۲۰۰۶ برای نخستین بار به عنوان سرمربی یک تیم فوتبال انتخاب شد اما نتوانست در میلوناریوس کلمبیا به موفقیتی برسد تا برای ادامه فعالیتش به شیکاگو فایر آمریکا برود. با این وجود دوران حضور اوسوریو در این تیم تنها تا دسامبر ۲۰۰۷ دوام یافت.

 

اوسوریو به دنبال جدایی از شیکاگو برای ۲ فصل هدایت نیویورک ردبولز را برعهده گرفت و قهرمانی لیگ ملی آمریکا در بخش کنفرانس غرب در سال ۲۰۰۸ را با این تیم کسب کرد.

این مربی ۵۶ ساله از اول ژانویه ۲۰۱۰ تا دسامبر ۲۰۱۱ روی نیمکت وانس کالداس مکزیک نشست و سال ۲۰۱۰ همراه با این تیم قهرمانی لیگ دسته اول را به دست آورد.

با این وجود دوران حضور اوسوریو در تیم مطرح پوئبلا تنها سه ماه دوام آورد و او مارس ۲۰۱۲ از سرمربیگری این تیم‌ اخراج شد.

طلایی ترین دوران سرمربیگری اوسوریو در عرصه باشگاهی بین سال های ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵ و در تیم اتلتیکو ناسیونال کلمبیا رقم خورد چراکه او توانست با این تیم سه قهرمانی لیگ، ۲ قهرمانی جام حذفی و یک قهرمانی سوپرلیگ کلمبیا را کسب کند.

این عملکرد درخشان سبب شد او در می ۲۰۱۵ به عنوان جانشین میلتون کروز در سائوپائولو برزیل منصوب شود اما به دلیل کسب نتایج ضعیف، اکتبر همان سال از سرمربیگری این تیم اخراج شد‌.

هشت روز پس از برکناری اوسوریو از سائوپائولو مسئولان فدراسیون فوتبال مکزیک از او به عنوان جانشین میگل هررا استفاده کردند.

کسب رتبه سوم جام ملتهای کونکاکاف، رتبه چهارم جام کنفدراسیون ها ۲۰۱۷ و صعود به جام جهانی ۲۰۱۸ حاصل عملکرد اوسوریو در جمع آزتک ها است. او تاکنون آمار ۴۲ بازی، ۲۸ برد، ۸ مساوی و ۶ باخت را در تیم ملی مکزیک ثبت کرده است.

اروگوئه(اسکار تابارز)

دارنده ۲ عنوان قهرمانی جام جهانی در سال های ۱۹۳۰ و ۱۹۵۰ برای چهارمین بار با هدایت اسکار تابارز جواز حضور در این رقابت ها را کسب کرد تا او از این لحاط به یک اسطوره در این کشور تبدیل شود.

تابارز ۳ مارس ۱۹۴۷ در مونته ویدئو به دنیا آمد تا با ۷۰ سال پیرترین مربی حاضر در جام جهانی باشد. او به عنوان یک مدافع در تیم هایی چون سود آمه ریکا، اسپورتیوو ایتالیانو آرژانتین، مونته ویدیو واندررز، فنیکس، پوئبلا مکزیک به میدان رفت و سال ۱۹۷۹ درحالیکه پیراهن بلاویستا را برتن داشت از فوتبال خداحافظی کرد.

تاباز پس از آویختن کفش هایش از یک ژانویه ۱۹۸۰ تا ۳۱ دسامبر ۱۹۸۳ روی نیمکت سرمربیگری بلاویستا نشست تا نخستین تجربه سرمربیگری خود را در تیمی به دست آورد که با آن کفش هایش را آویخت.

او تا پیش از اینکه برای نخستین بار به عنوان سرمربی تیم ملی اروگوئه انتخاب شود بین سال های ۱۹۸۳ تا اول سپتامبر ۱۹۸۸ هدایت تیم های دانوبیو، مونته ویدئو واندررز، پنارول، دپورتیوو کالی کلمبیا و تیم ملی زیر ۲۰ سال اروگوئه را در دست داشت. قهرمانی جام لیبرتادورس و نایب قهرمانی جام جهانی باشگاه ها با پنارول در سال ۱۹۸۷ مهم ترین افتخار تابارز پیش از حضور روی نیمکت آبی و آسمانی ها است.

او در جام جهانی ۱۹۹۰، اروگوئه را به مرحله یک هشتم نهایی رساند اما پس از شکست مقابل ایتالیا میزبان ترجیح داد بار دیگر به عرصه باشگاهی بازگردد و از جولای ۱۹۹۱ تا ژوئن ۱۹۹۲ روی نیمکت بوکاجونیورز آرژانتین بنشیند. یک قهرمانی لیگ آپرتورا و یک قهرمانی سوپرجام آرژانتین حاصل فعالیت تابارز در بوکا است.

 

جدایی از آبی و طلایی ها سبب شد اسکار بار دیگر برای یک فصل به پنارول بازگردد اما در این دوران موفقیتی با پنارول کسب نکرد و برای ادامه فعالیت به ایتالیا رفت.

کالیاری و میلان تیم های ایتالیایی ای بودند که او از جولای ۱۹۹۴ تا دسامبر ۱۹۹۶ در آن ها کار کرد و البته موفقیت خاصی هم به دست نیاورد.

او همچنین یک فصل هدایت تیم رئال اویه دو در لالیگا اسپانیا را برعهده گرفت اما با جدایی از این تیم در پایان فصل ۹۸-۱۹۹۷ بار دیگر به کالیاری بازگشت و البته این بار تنها سه ماه در سری Aایتالیا دوام آورد.

از جولای ۲۰۰۰ تا ژوئن ۲۰۰۲ تابارز بازهم در فوتبال آرژانتین و در تیم های ولز سارسفیلد و بوکاجونیورز مربیگری کرد که این دوران هم توفیق خاصی برای او نداشت.

پس از ناکامی تیم ملی اروگوئه در صعود به جام جهانی ۲۰۰۶ مسئولان فدراسیون این کشور در تاریخ ۱۳ فوریه ۲۰۰۶ بار دیگر از تابارز به عنوان سرمربی تیم ملی این کشور استفاده کردند و او تاکنون در این سمت باقی مانده است تا باسابقه ترین سرمربی تاریخ اروگوئه هم لقب گیرد.

قهرمانی کوپا آمه ریکا در سال ۲۰۱۱، قهرمانی و کسب رتبه سومی رقابت های پان آمریکن در سال های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۱، حضور در المپیک ۲۰۱۲ لندن، حضور در جام جهانی ۲۰۱۰، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸، کسب رتبه چهارم جام جهانی آفریقای جنوبی از مهم ترین افتخارهای تابارز در دوره دوم حضورش در جمع آبی و آسمانی ها است.

تابارز که در کنار فوتبال معلم هم است در مجموع آمار ۱۶۷ بازی، ۷۶ برد، ۴۰ مساوی و ۵۱ باخت را روی نیمکت اروگوئه ثبت کرده است. او همچنین در سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ به عنوان برترین سرمربی قاره آمریکای جنوبی انتخاب شد.

کرواسی(زلاتکو دالیچ)

پس از شکست تیم ملی کرواسی مقابل ایسلند در فاصله یک هفته مانده به اتمام مرحله گروهی رقابت های مقدماتی جام جهانی در قاره اروپا و کم شدن شانس صعود مستقیم شطرنجی پوشان به این رقابت ها، بلافاصله مسئولان فدراسیون فوتبال این کشور تصمیم گرفتند زلاتکو دالیچ را جایگزین آنته کاچیچ کنند تا این مربی که در ماه های اخیر حتی زمزمه حضورش در استقلال تهران هم شنیده می شد با عبور از سد یونان در مرحله پلی آف قاره اروپا موفق شود کروات ها را برای ششمین بار راهی جام جهانی کند.

دالیچ ۲۶ اکتبر ۱۹۶۶ در لیونو یوگسلاوی سابق به دنیا آمد. او بیشتر دوران فوتبالش را در تیم های هایدوک اشپلیت و وارتکس گذراند و سرانجام ۲۰۰۰ کفش های خود را آویخت.

دالیچ سرمربی گری خود را هم با وارتکس در سال ۲۰۰۵ شروع کرد و پس از ۲ فصل حضور در این تیم به عنوان سرمربی ریجکا انتخاب شد. البته او سال ۲۰۰۶ از سوی دراژن لادیچ، سرمربی وقت تیم زیر ۲۱ سال کرواسی معرفی شد و تا سال ۲۰۱۱ به تناوب سرمربی گری در عرصه باشگاهی در این تیم هم مربیگری می کرد.

دالیچ فصل ۰۸-۲۰۰۷ لیگ کرواسی را با قرارگرفتن ریجکا در رتبه چهارم به پایان رساند که این امر جدایی اش از ریجکا را به همراه داشت.

اول جولای ۲۰۰۸ او به عنوان سرمربی دینامو تیرانا آلبانی منصوب شد و در یک فصل حضور در دینامو این تیم را به قهرمانی سوپرکاپ آلبانی رساند اما با این وجود بار دیگر برای هدایت اسلاون بلوپو به کشورش بازگشت.

 

این سرمربی کروات جولای ۲۰۱۰ هدایت الفیصلی عربستان را برعهده گرفت و عملکرد مناسبش در ۲ سال فعالیت با این تیم سبب شد در فصل ۱۳-۲۰۱۲ روی نیمکت الهلال عربستان بنشیند و با رئیس ها قهرمانی جام پادشاهی و نایب قهرمانی لیگ عربستان را کسب کند.

مسئولان باشگاه العین امارات ۸ مارس ۲۰۱۴ دالیچ را به عنوان سرمربی انتخاب کردند تا بهترین دوران فعالیت او در عرصه فوتبال باشگاهی رقم خورد. او تا ژانویه ۲۰۱۷ یک قهرمانی جام امیر، یک قهرمانی لیگ، یک قهرمانی سوپرکاپ امارات و یک نایب قهرمانی لیگ قهرمانان آسیا را با رئیس های ابوظبی به دست آورد.

این مربی ۵۱ ساله از ۷ اکتبر که روی نیمکت کرواسی نشسته در ۳ بازی آمار ۲برد و یک مساوی را ثبت کرده است.

 

انتهای پیام/

آشنایی با سرمربیان حاضر در سید ۲ جام جهانی