به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مراسم «شب شاعر» پاسداشت ابوالفضل سپهر، عصر امروز در موسسه فرهنگی هنری اوج با حضور شاعرانی چون مصطفی محدثی خراسانی، حمید داوودآبادی، نویسنده، حجت الاسلام پژمانفر عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی و همچنین کارگردان سینمای دفاع مقدس مسعود ده‌نمکی و حسین نژاد موسی مستند ساز برگزار شد.

در این مراسم، مصطفی محدثی خراسانی در خصوص ابوالفضل سپهر گفت: امروز جامعه ما حقوقی را مطالبه می‌کند و مردم فریاد می زنند. ابوالفضل سپهر هم با بصیرت تمام در غربت این دغدغه‌ها و چالش هایی که فراروی انقلاب قرار گرفته بود، فریاد می‌زد. شعر انقلاب در دوره های مختلف در عرصه حضور داشته است و کاری که ابوالفضل سپهر کرد، در همین راستاست.

وی افزود: ابوالفضل سپهر انتخاب شد تا جریانی را پیش ببرد و راه بیندازد که خیلی ها ناباورانه به آن نگاه می‌کردند. آنها تناسبی بین ظرفیت ادبی و بضاعت ابوالفضل سپهر و این حجم گسترده تاثیرگذاری بر مخاطب را نمی دیدند. او انتخاب شده بود تا به تنهایی این رسالت انقلابی را پیش ببرد.

وی افزود: البته شاعران انقلابی از جمله سید حسن حسینی زیاد این فریادها را زده بودند. شعر اعتراض در تکامل شعر انقلاب به وجود آمد و از حنجره شاعران شنیده شد. آنجا که توده‌های مردمی هستند؛ بدون بیان های شاعرانه، سپهر توانست این عرصه را پر کند. باید به بصیرت او درود فرستاد.

در ادامه، محمد علی صمدی، دوست ابوالفضل سپهر با اشاره به اینکه فضای معنوی ابوالفضل سپهر که دوستان می‌گویند، خیلی برایم قابل درک نیست،گفت: او مدتی در نشریه شلمچه مسئول روابط عمومی بود.  انتشار شعرش را با نشریه ده نمکی آغاز کرد. منتها درخشش وی در مجله فکه و همراه با آقای داوودآبادی بود.

وی افزود: اولین اتل متلش را در نشریه فکه خواندم. خیلی او را به دلیل این شعر مسخره کردیم؛ خیلی به نظرمان لوس آمد. آن زمان شعرش را برای عبد خدایی خواند، خودش خواند و شروع به گریه کرد.

یک‌بار به من گفته بود، تاریخ جنگ را به من بگو تا جنگ را در قالب شعر بیان کنم. نمونه های شعرش را برای عباس براتی پور فرستاد و آقای براتی پور انتقاد تندی بر شعرش نوشته بود!

حمید داوودآبادی، نویسنده دفاع مقدس هم  بیان کرد: شعر ابوالفضل سپهر در بین مردم تأثیر گذاشت. وقتی کربلای 5 را برای او تعریف می کردم، می نشست و زار می زد. تمام بند بند شعرهایش واقعیت هایی بود که بند بند آن را درک کرده بود.

در این مراسم حسین نژاد موسی مستند ساز، با اشاره به اینکه بعضی می‌گویند ابوالفضل سپهر زود از بین ما رفت؛ تصریح کرد: آدم هایی مانند ابوالفضل سپهر برکتی در زندگی‌شان است که پس از فوتشان هم ادامه دارد. افراد زیادی به واسطه های مختلف با این شاعر آشنا شدند. خودم یکی از آنها بودم که در سال 93 با ابوالفضل دوست شدم.

در ادامه این مراسم، رحیم چهره‌خند شاعر، درباره ارتباط ابوالفضل سپهر با جانبازان گفت:  او با آنها زندگی می‌کرد؛ ساعت 2 نصف شب می‌آمد و می‌گفت: «ماشین را بردار تا به خانه جانبازی در کرج برویم». تا چهار، پنج صبح درد دل های آن جانباز را ضبط می‌کرد. با اینکه مادرش در بیمارستان بستری بود و اولویت داشت اما پولی را صرف زندگی جانبازان می کرد.

این شاعر تصریح کرد: ابوالفضل سپهر برای اینکه اتل متل چاپ شود، نمی نوشت. می نوشت تا در مسجد ما بخواند. همان شعری که در روستای ما خوانده بود را در دانشگاه هم خواند. بنا بر ضرورت آن روزگار، زبان شعری را پیدا کرد که محاوره‌ بود. اساتید بزرگ ما گفتند این سخنان بیهوده چیست اما ابوالفضل سپهر کاری به این کارها نداشت.

مسعود ده نمکی کارگردان سینمای ایران هم، در این مراسم اظهار کرد: شلمچه محفلی برای آدم‌های گمنام بود. دسته‌ای که نه غرق دنیا می‌شوند نه از گذشته شان پشیمان می شوند. ابوالفضل سپهرها جزو کسانی بودند که بعد از جنگ اعزام گرفتند. شهید شعبان نصیری، نویسنده خبر در نشریه شلمچه بود. شهید کمال زاده، نشریه فروش بود. شهید ابراهیم خلیلی، فرزند شهید بود و در شلمچه کار می کرد. ابوالفضل سپهر هم یکی از بچه های شلمچه بود. فکر می کنم عبدالجواد موسوی او را به شلمچه آورد گفت وی خیلی دوست دارد در زمینه شهدا کار کند. گفتم دنبال کار برای روزی می‌گردی یا می‌خواهی مبارزه کنی. گفت هر دو. جمع مدرک تحصیلی بچه های  نشریه شلمچه به لیسانس هم نمی رسید. درواقع شلمچه سکوی پروازی برای آقای سپهر شد. بعد به تفحص و جاهای دیگر رفت.

در ادامه مراسم، حجت الاسلام پژمانفر عضو کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی گفت: امثال ابوالفضل سپهر سعی کردند به آنچه از دفاع مقدس دیدند، قافیه دهند تا بخشی از گنج‌های دفاع مقدس به مردم ارائه شود. چند دهه از دفاع مقدس را پست سر می‌گذاریم اما متاسفانه حضور این گونه افراد در جامعه کم شده است.

وی افزود: آن کسانی که اصحاب جنگ بودند، توانستند به توابین مصائب را منتقل کنند و بخشی از رمز و رازهای دفاع مقدس را در قالب شعر یا قالب دیگر ارائه شود. ما به عنوان نمایندگان مجلس و کسانی که می‌توانند از این سرمایه های بزرگ نگهداری کنند، باید در این امر برنامه‌ریزی کنیم. امیدواریم در شهرها و روستاها بتوانیم فرهنگ جبهه را نگه داریم؛ چرا که راهی بجز به کارگیری فرهنگ دفاع مقدس برای برون رفت از مشکلات جامعه نیست.

انتهای پیام/