«سید احمد موسوی مبلغ»، فعال رسانه ای و کارشناس مسائل سیاسی افغانستان در گفتگو با خبرنگار حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان گفت: آمریکایی ها به عنوان یک طرف مهم در مسائل امنیتی افغانستان نه تنها بنایی بر کم کردن چالش های امنیتی ندارند بلکه زمینه هایی را فراهم می کنند که بر گسترش و توسعه ناامنی در افغانستان منجر می شود.

آمریکا برای گسترش فضای ناامنی زمینه سازی می کند

وی درباره چشم انداز امنیتی افغانستان اظهار داشت: متاسفانه روند وضعیت امنیتی افغانستان به سمت بهبود ارزیابی نمی شود؛ همه عواملی که ممکن است در بروز ناامنی ها نقش داشته باشد به این سمت حرکت می کند که فضای ناامنی رو به توسعه و گسترش باشد.

موسوی مبلغ افزود: در بُعد داخلی، حکومت وحدت ملی در مسائل درونی دچار مشکل است و در عین حال با بعضی از متحدین خود نیز دچار چالش هایی است که این مساله به تضعیف تقابل حکومت وحدت ملی با اپوزیسیون کمک می کند. یعنی قبلا مجموعه های اپوزیسیونی بودند که برای تضعیف حکومت وحدت ملی تلاش می کردند اما اکنون نابسامانی های داخلی حکومت، دلیل مضاعفی شده است که دولت نتواند به وظایف اصلی خود برسد.

این کارشناس افغانستانی اضافه کرد: زمانی که رئیس امنیت ملی طی دو هفته گذشته به جای اینکه مسلط به کار خود باشد، به عنوان یک طرف مذاکره کننده در چالش های درونی ارگ مشغول است، طبیعی است که از وظایف اصلی خود باز می ماند و مسئله امنیتی کشور چار چالش می شود.

وی عنوان کرد: بُعد دیگر قضیه این است که آمریکایی ها به عنوان یک طرف مهم در مسائل امنیتی افغانستان نه تنها بنایی بر کم کردن چالش های امنیتی ندارند بلکه زمینه هایی را فراهم می کنند که بر گسترش و توسعه ناامنی در افغانستان منجر می شود. مثلا شواهدی در دست است که آمریکا مستقیما از جریان های افراطی مانند داعش در ولایت های شمالی و شرقی حمایت می کند. این مساله بیانگر آن است که آمریکا در پی افزایش ناامنی است نه اینکه بخواهد ناامنی ها را کم کند.

سید احمد موسوی مبلغ بیان داشت: در حوزه مخالفین حکومت و جریان های افراطی مثل طالبان و داعش نیز با توجه به دریافتی که آنها از وضعیت فعلی حکومت و بنیان های متزلزل امنیتی دارند، می خواهند زهر چشم بیشتری از حکومت بگیرند زیرا صحبت هایی از آغاز مذاکرات صلح است و این مذاکرات زمانی برای طالبان معنا پیدا می کند که آنها دست بالاتری در بعضی از حوزه ها داشته باشند تا بتوانند امتیاز گیری کنند. این امتیاز گیری ها با اعمال فشار و اقداماتی از این قبیل ممکن خواهد بود و این فشارها باعث می شود که اگر میز مذاکره تشکیل شود، طالبان با دست پرتری حاضر شوند.

 منازعه آمریکا و پاکستان نتایج مثبتی برای افغانستان نخواهد داشت

وی درباره تنش های به وجود آمده میان آمریکا و پاکستان درباره افغانستان گفت: من فکر نمی کنم که منازعه میان آمریکا و پاکستان یک منازعه  جدی باشد که منجر به رفع بحران های امنیتی در منطقه گردد. آمریکا و پاکستان منافعی دارند که می خواهند با اعمال فشار به یکدیگر به آن منافع برسند؛ در این راستا، آمریکا از یکسری ابزارهایی استفاده می کند و پاکستان نیز از ابزارهای دیگری بهره می برد. بنابراین اینکه ما انتظار داشته باشیم شاخ و شانه کشیدن های پاکستان و آمریکا علیه یکدیگر نهایتا به ثبات امنیتی در افغانستان منجر شود تفکر اشتباهی خواهد بود زیرا این دو کشور بعد از مدتی به توافقی می رسند و این توافق به بده و بستان با یکدیگر منجر می شود و در نتیجه اوضاع به شرایط قبل برخواهد گشت.

 ورود آمریکا به مسائل درونی افغانستان یک مداخله آشکار است

این تحلیلگر مسائل افغانستان در پاسخ به این سوال که آیا نیروهای بین المللی مستقیما وارد تنش های داخلی حکومت خواهند شد یا خیر بیان داشت: قوای بین المللی آمادگی ذهنی برای اقدامات نظامی در خصوص تنش های سیاسی داخلی میان ارگ ریاست جمهوری و حزب جمعیت و همچنین سرکوب کردن مخالفت های افرادی همچون جنرال عبدالرزاق را دارند.

وی تاکید کرد: ورود آمریکا و قوای بین المللی به امور داخلی افغانستان یک مداخله آشکار است زیرا مداخله بیشتر از این امکان پذیر نیست که یک کشور خارجی بخواهد در امور داخلی کشوری دیگر اعمال نفوذ کند.

 طالبانی که در حال مذاکرات صلح هستند، طرف جنگ با دولت نمی باشند

«سید احمد موسوی مبلغ»، فعال رسانه ای و کارشناس مسائل سیاسی افغانستان، مذاکرات صلح دولت با طالبان را نیز دارای چالش ها و اشکالات اساسی خواند و افزود: اساسا مذاکراتی که با طالبان در حال انجام شدن است دچار یک اشکال اساسی است زیرا کسانی طرف مذاکرات هستند که عملا با دولت افغانستان در حال جنگ نمی باشند.

وی در پایان اظهار داشت: بسیاری از سران طالبان که اکنون طرف مذاکره با دولت هستند، در کابل ساکن می باشند و آن بخشی از طالبان که با حکومت در حال جنگ هستند هیچ وقت نه مذاکره را پذیرفته اند و نه هم وارد مذاکرات شده اند؛ بنابراین من فکر می کنم این مباحثی که درباره مذاکره با طالبان در بعضی از محافل سیاسی مطرح می شود بیشتر یک بازی است تا یک روند حقیقی برای رسیدن به صلح.

انتهای پیام/