کشورمان چند سالی است که برای مقابله با دزدان دریایی و برقراری امنیت در آب‌های بین‌المللی حضور دارد، اما حضور آمریکا در منطقه همواره عامل اصلی تنش آفرینی و بحران بوده است.

به گزارش خبرنگار حوزه دفاعی امنیتی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان؛ پس از این که دونالد ترامپ جمهوری‌خواه بر مسند ریاست جمهوری آمریکا تکیه زد مانند هم‌حزبی‌های خود واشنگتن را  با تندروی؛ وارد چالش جدی با برخی کشورها همچون جمهوری اسلامی ایران کرد.

وی با اظهارات خود توافقی بین‌المللی چون برجام را مورد هجوم قرار داد و برای ماندن در آن، شرط مذاکره در سایر حوزه‌ها مثل برنامه دفاعی ایران را در نظر گرفت، اما رئیس جمهور ایالات متحده خوب می‌دانست که با حرف و تهدید نمی‌تواند تهران را پای میز مذاکره بکشاند و نیاز به اعمال فشار است، از این رو به نیرو‌های نظامی خود اجازه برخورد با نیرو‌های ایرانی را داد که آن هم در همه موارد به ضرر یانکی‌ها شد.

همین موضوع باعث شد برخورد نیرو‌های نظامی دو کشور به خصوص در دریا در یک سالی که از عمر دولت ترامپ می‌گذرد بیش از پیش شود، اما به راستی این تقابل به نفع چه کشوری خواهد بود و کدام نیرو برنده این بازی است؟

نیروی دریایی ایران با قدمت تاریخی مقتدرتر از همیشه

با وجود این که بسیاری از مورخان معتقد هستند تشکیل نیروی دریایی در ایران به زمان هخامنشیان باز می‌گردد، اما نیروی دریایی با شکل فعلی کار خود را از زمان حکومت افشاریان آغاز کرد. این نیرو با وجود داشتن نیرو‌های بسیار متخصص تا پایان حکومت پهلوی به مانند سایر حوزه‌ها به کشور‌های غربی وابسته بود، به نحوی که در نبرد‌ها به خاطر داشتن اطلاعات این نیرو؛ یگان دریایی ایران توان انجام کاری را نداشت، اما در بهمن سال 1357 ورق برگشت.

با پیروزی انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۵۷ و خروج مستشاران خارجی، تمامی تجهیزات و ادوات ارتش زمین‌گیر شد، اما مدتی طول نکشید که جوانان ایرانی دست به کار شدند و در اقدامی که تعجب جهان را برانگیخت؛ توانستند سلاح‌ها را به چرخه عملیات باز گردانند که منجر به عوض شدن صحنه جنگ تحمیلی به سود کشور شد.

در این زمان جوانان سفیدپوش نیروی دریایی ارتش هم وارد صحنه شدند و عملیات‌های بزرگی، چون مروارید که منجر به نابودی نیروی دریایی دشمن شد و هم عملیات‌های اسکورت را انجام دادند که منجر به وحشت حامیان صدامیان و در نتیجه دخالت مستقیم آمریکایی ها در جنگ شد.

نمونه بارز این مداخله در ۲۹ فروردین ۱۳۶۷ رخ داد که ناوگان نیروی دریایی جمهوری اسلامی ایران در نبردی نابرابر با نیرو‌ی دریایی آمریکا در خلیج فارس درگیر شد و با وجود تحمل خسارت و غرق شدن ناوشکن سهند و ناوچه جوشن، ضربه سنگینی به واشنگتن وارد کرد که در نبرد‌های منطقه‌ای  بی سابقه بوده است.

اما این پایان کار نبود؛ جوانان غیور نیروی‌ دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران دست از تلاش بر نداشتند و روز به روز از دستاورد‌های عظیم خود رونمایی کردند، آن‌ها در اولین گام، کار باز طراحی ناو‌ها را در دستور کار قرار دادند و سپس به سراغ پروژه طراحی و ساخت ناوشکن‌ها و قایق‌های تندرو و زیردریایی رفتند که در این حوزه هم توانستند کار‌های بزرگی را انجام دهند.

در این زمان متخصصان ایرانی توانستند ناوشکن‌هایی، چون جماران، دماوند و زیردریایی‌هایی را بسازند و از آمادگی خود برای ساخت تجهیزاتی، چون ناوهواپیمابر خبر دادند، اما در طرف مقابل ایران؛ آمریکا قرار داشت که بیشترین بودجه نظامی در میان همه کشورها را در اختیار دارد. [بیشتر بخوانید]

تجهیزات ناکارآمد آمریکایی و داعیه پوشالی ابرقدرتی

ایالات متحده آمریکا جمعیتی بیش از ۳۲۳ میلیون نفر دارد که از این میزان ۱۴۵ میلیون و ۲۱۵ هزار نفر نیروی آماده به کار هستند و از این میان بیش از ۲ میلیون نفر آن‌ها هر ساله به سنی می‌رسند که باید نظامی شوند. از این بین در حدود ۱ میلیون نفر نیرو‌های حاضر در خطوط مقدم و  بیش از ۹۰۰ هزار نفر دیگر نیروی ذخیره هستند. [بیشتر بخوانید]

واشنگتن برای برنامه نظامی خود سالانه ۵۷۸ میلیارد و ۸۰۰ میلیون دلار هزینه می‌کند که از این حیث در جهان دارای رتبه نخست است و از این بودجه سلاح‌های زیادی مانند جنگنده‌های F-۲۲، F-۳۵ و انواع شناور‌ها را ساخته، اما این تسلیحات آن‌گونه که باید جوابگوی آنها نبوده است. [بیشتر بخوانید]

گواه این موضوع، خرید تسلیحاتی هم‌پیمان قدیمی آمریکا یعنی عربستان سعودی است که در سال ۲۰۱۷ برای خرید تجهیزات نظامی به سراغ روسیه رفت، اما نکته‌ جالب این است که ایالات متحده این تجهیزات ناکارآمد به خصوص شناور‌ها را برای انجام ماموریت به آب‌های آزاد و دوردست می‌فرستد که نتیجه آن باعث خسارت زیاد به ناوگان کاخ سفید شده است.

ایالات متحده آمریکا در تمام نقاط جهان پایگاه‌های زیادی به خصوص دریایی دارد که بیشتر آن‌ها در آسیا و به خصوص منطقه غرب این قاره قرار دارد، این موضوع منجر به رفت‌وآمد بی دلیل ناو‌ها و ناوگروه‌های آمریکایی در این منطقه شده است.

این موضوع وقتی اهمیت بیشتری پبدا می‌کند که بگوییم محل عبور این ناو‌ها از دریای عمان و خلیج فارس یعنی نزدیک‌ترین منطقه به ایران است و از آنجایی ناو‌های واشنگتن با ادعای دارا بودن پیشرفته‌ترین سامانه‌های راداری باز هم دچار خط شده و به آب‌های جمهوری اسلامی نزدیک می‌شوند چالش بین دو کشور را افزایش می‌دهد.

ناو‌های آمریکایی در آب‌های بین‌المللی خلیج فارس در اکثر مواقع راه خود را گم می‌کنند و به مرز‌های آبی کشور‌هایی مانند ایران نزدیک می‌شوند و یا اصلا متوجه حضور شناور‌های ایرانی نشده و آنقدر به آن‌ها نزدیک می‌شوند که نیرو‌های کشورمان باید به آن‌ها هشدار دهند که نمونه‌هایی از این دست بسیار زیاد است. [بیشتر بخوانید]

ناوگروه‌های هوشیار ایران ضامن صلح جهانی

اما در طرف مقابل آمریکا، نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران قرار دارد که با هوشیاری به موقع خود توانسته بار‌ها به کمک شناور‌ها و کشتی‌های گرفتار بشتابد؛ پس از پایان جنگ تحمیلی و شروع دزدی های دریایی در منطقه سومالی، تمامی دنیا به این موضوع واکنش نشان دادند و نیروهای دریایی خود را به منطقه اعزام کردند که یکی از آن‌ها ایالات متحده بود.

اما از آنجایی که تجهیزات آمریکایی همیشه در مواقع اضطراری کار نمی‌کنند، این بار هم نوبت جمهوری اسلامی ایران بود تا بصورت عملی و نه شعارگونه به صحنه وارد شود که نتیجه این ورود، نجات کشتی‌های زیادی از دست دزدان دریایی بود.

  واشنگتن هم از حضور نیروی دریایی ایران در آب‌های آزاد بی‌بهره نبوده است

در خرداد سال ۹۱ دزدان دریایی در دریای عمان به یک کشتی تجاری آمریکایی حمله کردند و این کشتی درخواست کمک کرد، اما با وجود این که نیرو‌های نظامی این کشور در منطقه حضور داشتند هیچ اقدامی نکردند و ناوگروه و تکاوران نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی اسران که در منطقه برای گشت‌زنی حضور داشتند با سرعت خود را به منطقه رسانده و با حجم آتش سنگین دزدان دریایی را فراری دادند. [بیشتر بخوانید]

حضور ناوگروه‌های ایران در اقیانوس اطلس

جمهوری اسلامی ایران، فقط به حضور در آب‌های منطقه‌ای بسنده نکرد و به ناوگروه‌هایی که برای حفظ امنیت به منطقه تنگه باب‌المندب اعزام می‌شدند دستور داد تا پس از انجام ماموریت به عنوان ناوگروه صلح و دوستی به سمت کشور‌های دوردستی که از ایران دعوت کرده بودند؛ حرکت کنند.

در ابتدا ایران بیشتر به سمت کشور‌های غربی و شرقی نزدیک می‌رفت، اما رفته رفته شعاع حضور را گسترش داد و به سمت آب‌هایی رفت که هیچ کارشناس نظامی جهان تصور آن را نمی‌کرد؛ ایران با سفر به کشور آفریقای جنوبی وارد اقیانوس اطلس شد، اقیانوسی که روزی کارشناسان آمریکایی گفته بودند ایرانی‌ها قادر نیستند به آن برسند، اما امروز باید منتظر ناو‌های ایرانی در غرب این اقیانوس باشند.

حضور بیش از ۵۰ ناوگروه ایرانی در آب‌های دوردست و برقراری روابط دوستانه، ثابت کرد تهران همیشه خواهان صلح بوده و هست، اما باید از آمریکایی‌ها پرسید با اقداماتی که در تمام جهان به خصوص منطقه غرب آسیا در قبال کشورهایی، چون ایران انجام دادند آیا قصد دارند صلح برقرار کنند یا حضورشان بر کشورهای صاحب خانه را تحمیل کنند.

به هر حال آمریکایی ها نشان دادند هر نقطه از این کره خاکی را جزو مایملک کشور خود می‌دانند و برای بدست آوردن آن هر کاری می‌کنند، روزی به ایران، عراق و افغانستان حمله می کنند، روزی دیگر داعش را بوجود می آورند و به جان منطقه غرب آسیا و امروز اروپا می اندازند، روزی به یمن حمله می کنند و روزی هم نقشه کودتا می کشند.

داستان آمریکا برای بشریت تکراری شده و شاید دیر نباشد که سیاست یانکی ها آنها را از بین ببرد، سیاستی که حتی امان مردم خود را بریده است.

گزارش از امین ملکیان

انتهای پیام/