به گزارش خبرنگار حوزه سینما گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ «سرو زیر آب» در میان فیلم های ژانر دفاع مقدس سوژه ای جدید داشت. محمد علی باشه آهنگر در فیلم خود به سراغ خانواده هایی رفته بود که فرزندانشان در جبهه ها به شهادت رسیده و پیکرشان گمنام مانده است.

نگاه کارگردان در فیلم منحصر به فرد است. هر چند در ۳۰ دقیقه ابتدایی فیلم، مخاطب در یک سردرگمی به سر می برد، اما به مرور ماجرا روشن می شود.

باشه آهنگر، جهانی وسیع را در مقابل شخصیت های اصلی فیلم می گشاید؛ به طوری که شخصیت اصلی فیلم که بابک حمیدیان ایفاگر آن نقش است، در پایان داستان در موقعیتی قرار می گیرد که ابتدا برای دیگران ایجاد می کرد.

فیلم سینمایی «سرو زیر آب» سناریویی قوی دارد و خرده داستان ها به خوبی در داستان اصلی فیلم حل شده اند. این فیلم روایتی آهسته از اتفاقات معراج الشهدا ، محل اصلی احراز هویت شهدا دارد و به خوبی تشریح می کند که در پشت جبهه ها چه مصائبی برای سپردن پیکر رزمندگان به خانواده ها وجود دارد.

نکته مهم فیلم باشه آهنگر که در زیر پوست قصه فیلم نهفته است، قرار گرفتن تمام قومیت ها و مذاهب تحت پرچم سه رنگ کشورمان است. این موضوع را باشه آهنگر به خوبی در سکانس های تشییع شهدا نشان داده است. جایی که یک شهید زرتشتی به اشتباه به جای یک شهید مسلمان در لرستان به خاک سپرده می شود و بعد از مشکلات فراوان، دو خانواده شهید در کنار هم می‌ایستند و برای شهیدان از خداوند طلب مغفرت می کنند.

به هرحال روایت نو و در عین حال صریح باشه آهنگر در «سرو زیر آب» نوید آن را می دهد که شاید پرداختی جدید در سینمای دفاع مقدس ایران شکل بگیرد.

یادداشت از محمدرضا فلاحی

انتهای پیام/