به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ جعفر قناد باشی در یادداشت روزنامه حمایت نوشت: انتفاضه ملت بحرین در حالی وارد هفتمین سال خود می‌شود که رژیم سرکوب‌گر آل خلیفه، طی شش سال گذشته از هیچ جنایت و ظلمی در حق انقلابیون برای خاموش کردن شعله خشم مردم این کشور دریغ نکرده است.

در میان کشور‌هایی که از سال ۲۰۱۱ در جریان پرخروش «بیداری اسلامی» قرار گرفتند، تنها بحرینی‌ها گوی سبقت را از همه آن‌ها ربوده و با گذشت شش سال، هنوز روح مخالفت با دیکتاتوری و ظلم ستیزی در میان آن‌ها زنده است. پیشتاز بودن جوانان، پیگیری مطالبات اساسی، متوقف نشدن روند انقلاب و مسالمت آمیز بودن اعتراضات از مؤلفه‌هایی است که با این انقلاب ممزوج شده و حرکت‌هایی که در جریان بیداری اسلامی فاقد این ویژگی‌ها بوده‌اند، به محاق رفته و به نتیجه دلخواه منجر نشدهاند.

روز گذشته، (۱۴ فوریه) سالروز انقلاب بحرین بود که پرشورتر از هر سال برگزار شد و برخورد خشونت آمیز نیرو‌های امنیتی آل خلیفه با معترضین، هراس حاکمان فاسد این کشور و ایمان راسخ مردم را بار دیگر نمایان کرد. بحرین، یکی از کوچک‌ترین کشور‌های غرب آسیا به شمار می‌رود، ولی انقلاب بحرینی‌ها در زمره بزرگ‌ترین قیام‌های مردم خاورمیانه بلکه جهان اسلام قرار دارد و دستاورد‌هایی به همراه داشته که اگر نگوییم بی نظیر، قطعاً کمنظیر است.

اولین دستاورد انقلاب مردم بحرین بدون هیچ تردیدی، «پیروزی اراده‌ها» بر «سبعیت و خفقان» طی شش سال گذشته است که تمام طرف‌ها و قدرت‌هایی عربی – غربی که برای به زانو در آوردن مردم و قطع کردن ندای آزادی خواهی آنان وارد عمل شدند را به شکست و هزیمت کشاند.

سلب مشروعیت آل خلیفه و رسوا نمودن حاکمان فاسد بحرین، دستاورد بعدی انقلاب پربرکت بحرین است. به برکت خون شهدا و استقامت انقلابیون، چهره بزک شده آل خلیفه که در پس ژست حمایت از اعتراضات مدنی مخفی شده بود، برای جهانیان افشا شد. مردم بحرین امروز موفق شده‌اند شرح ظلم و بیداد حاکم در کشورشان را به گوش سنگین محافل به اصطلاح بین‌المللی همچون شورای حقوق بشر و پارلمان‌های اروپایی برسانند و تحولات بحرین هم اکنون در محافل جهانی مطرح است.

به عنوان نمونه، به مدد روشنگری‌هایی که در عرصه جهانی صورت گرفته، واردات سلاح‌های کشنده که قرار بود از سوئد، دانمارک، فرانسه و ... به بحرین ارسال شود، متوقف شده و نهاد‌های حقوق بشری، هرچند به ظاهر – مجبور به محکوم کردن و تحت فشار قرار دادن مقامات بحرینی شده‌اند. دیده‌بان حقوق بشر در گزارش سال ۲۰۱۸ خود، رژیم بحرین را حکومتی «سرکوبگر» معرفی و اذعان داشت که حقوق بشر در سال گذشته وضعیت وخیمی در این کشور داشته است.

حتی برخی مقامات و دولتمردان انگلیسی که به صورت سنتی، حامی بحرین هستند، در سایه افشاگری نخبگان و انقلابیون این کشور، نقض حقوق بشر و احکام ظالمانه دادگاه‌های بحرین را محکوم کردند که در این میان، می‌توان به محکومیت اعدام سه زندانی بحرینی از سوی وزیر امور خارجه انگلیس اشاره کرد.

دستاورد سوم انقلاب بحرین، متحد کردن ملت در راستای مطالبه تغییرات سیاسی است. این انقلاب موجب شد تا همه گروه‌ها، اقوام و مذاهب متوجه عمق و گستردگی اوضاع نابسامان سیاسی شوند و به این اجماع برسند که بحرین نیازمند تغییرات اساسی است، به نحوی که جز افراد و گروه‌های وابسته، هیچ کس در بحرین نیست که دغدغه رفع دیکتاتوری مستظهر به حمایت آل سعود و آمریکا را نداشته باشد و خواهان اصلاح و تغییر بنیادی در ارکان سیاسی کشورش نباشد.

چهارمین دستاورد این انقلاب مبارک، رسوا شدن آمریکا به عنوان اولین مدعی حقوق بشر در جهان و حامی اصلی آل خلیفه است. اعدام‌ها، شکنجه‌ها، یورش شبانه و محاصره انقلابیون، محروم کردن مردم از آزادی‌های سیاسی، تخریب امکان مذهبی، به هیچ انگاشتن خواست و آراء اکثریت و ده‌ها مورد دیگر از نقض فاحش حقوق بشر در بحرین، در حالی از سوی آمریکایی‌ها نادیده گرفته می‌شود که حتی یک مورد کوچک از موارد ذکر شده در کشور‌های مخالف با هژمونی آمریکا، در بوق و کرنا شده و گناهی نابخشودنی به شمار می‌آید. چرا؟ چون واشنگتن، از منافع استراتژیک در منامه بهره‌مند است. مرکز کنونی ناوگان پنجم نیروی دریایی آمریکا در بحرین قرار دارد و کاخ سفید بناست یک بسته تسلیحاتی به ارزش ۳.۸ میلیارد دلار شامل جنگنده‌های اف-‌۱۶، موشک و کشتی‌های گشت‌زنی را در اختیار منامه قرار دهد.

همچنین، چشم بستن آمریکا به روی توحش حاکمان بحرین با این پیش بینی صورت می‌گیرد که در صورت ساقط شدن خاندان آل خلیفه و روی کار آمدن یک دولت انقلابی، امنیت تفنگداران دریایی آمریکایی، سرنوشت قرارداد‌های نظامی و بسیاری از منافع راهبردی دیگر به خطر خواهند افتاد؛ لذا یانکی‌ها به سبک و سیاق همیشگی، حقوق بشر و ارزش‌های انسانی دیگر را قربانی منافع بلند مدت خود کرده‌اند.

به نظر می‌رسد که با هفت ساله شدن انقلاب بحرین، رژیم مستبد آل خلیفه دچار فوبیای جنون آمیزی شده و به این جهت، دست به اقداماتی زده که تا پیش از این، در کمتر کشوری دیده شده است. سلب تابعیت آیت الله شیخ «عیسی قاسم»، رهبر انقلابیون که در سال ۱۹۷۳ عضو شورای مؤسسان قانون اساسی و از تدوین‌کنندگان قوانین تابعیت در بحرین بود، یکی از آن دست اقداماتی است که از وحشت منامه و البته از توطئه‌ای برنامه ریزی شده حکایت دارد. در طول شش سال گذشته، حدود ۵۰۰ نفر از بحرینی‌هایی که تاریخ نسب آن‌ها از آل خلیفه بیشتر است، سلب تابعیت شده‌اند و در مقابل، به ده‌ها هزار نفر دیگر از کشور‌های مختلف تابعیت داده شده تا دموگرافی بحرین در طول چند دهه تغییر یابد.

باید، اما به حاکمان متوهم آل خلیفه گوشزد کرد؛ ملتی که شش سال استقامت کرده و به رغم همه مرارت‌ها به مطالبات مشروع خود ادامه داده، یقیناً برای به ثمر نشاندن درختی که غرس کرده‌اند، تا هر زمان که لازم باشد، سختی‌ها را به جان خواهند خرید. این در حالی است که خاندان پادشاهی بحرین با استمرار سیاست‌های غلط خود، نزد افکار عمومی داخلی و در عرصه بین‌المللی بیش از پیش، درگیر بحران مشروعیت شده، به سختی امور خود را می‌گذراند و آینده‌ای پر از ابهام و تردید را در برابر خود می‌بینند.

منبع:روزنامه حمایت

انتهای پیام/