یک مقام آگاه در سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش در گفت‌وگو با  خبرنگار  حوزه آموزش و پرورش گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ درباره خبر استعفای حجت‌الاسلام محی‌الدین بهرام محمدیان رئیس سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش عنوان کرد: با توجه به اینکه رئیس سازمان در آستانه بازنشستگی قرار داشت اقدام به این کار کرد و هجمه‌های وارد بر عملکرد سازمان پژوهش تاثیری در این تصمیم گیری نداشته است.

وی بیان کرد: مراسم تودیع و معارفه به زودی برگزار خواهد شد و خبرهایی به گوش می‌رسد که تورانی رئیس پژوهشکده تعلیم و تربیت به عنوان سرپرست معرفی می‌شود.

این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که در نامه خداحافظی محی الدین بهرام محمدیان آمده است: در این ماه‌های اخیر نسبت به تداوم مسؤولیت سازمان پژوهش حس غریبی داشتم و احساس می‌کردم برادر عزیزم جناب آقای بطحایی وزیر محترم آموزش و پرورش در صدد انجام کاری است که رفاقت فیمابین مانع از انجام آن می‌شود.

در این نامه خطاب به فرهنگیان سازمان پژوهش نگارش شده، آمده است:

 تقدیر چنین رقم خورده است پایان سال ۱۳۹۶ پایان خدمت رسمی اینجانب در وزارت آموزش و پرورش باشد. از سال ۱۳۶۰ با انتخاب حرفه معلمی در کنار شما و از شما آموختم و متجاوز از سی سال آموخته‌های روزانه ام را در مسیر همکاری با شما به کار بستم.

امروز ناچارم به حکم تقویم خدمتی خویش، برای بازنشستگی پیشدستی کنم. البته کناره گرفتن از فعالیت‌های تربیتی، آموزشی و فرهنگی برای هیچ معلمی مقدور نیست، اما کناره گیری از مسؤولیت اداری با هدف اعتلای فرهنگ سازمانی و صیانت از اقتدار سازمان و فرصت سازی برای پیشبرد اهداف تعلیم و تربیت برایم یک انتخاب گواراست و این مطلب را یقین دارم همکارانم در سازمان از من می‌پذیرند.

در این ماه‌های اخیر نسبت به تداوم مسؤولیت سازمان پژوهش حس غریبی داشتم و احساس می‌کردم برادر عزیزم جناب آقای بطحایی وزیر محترم آموزش و پرورش در صدد انجام کاری است که رفاقت فیمابین مانع از انجام آن می‌شود.

دوستان نزدیک می‌دانند که من با وزرای محترم پیشین از آقای دکتر نجفی به این طرف، قبل از پذیرش مسؤولیت معاونت یا مشاورت سابقه رفاقت نداشتم بلکه به اجمال آشنا بودیم، ولی رفاقت و دوستی ما بعد از همکاری شکل می‌گرفت. اما با جناب آقای بطحایی رفاقت و آشنایی ما پیش از وزارت بوده و قبل از این با هم همکار نزدیک و دوست صمیمی بودیم و هستیم؛ لذا برداشت من این است که این سابقه ایشان را بین المحذورین وزارت و رفاقت قرار داده است و بهتر آن است که من شرط رفاقت را به جا آورم و دست ایشان برای آنچه قصد دارند، انجام دهند، باز باشد. پس به همین خاطر علیرغم عهدی که با خود داشتم تا پایان تدوین و تولید کتاب‌های پایه دوازدهم، مسؤولیت را پذیرا باشم و پست دیگری را نپذیرم، پیشقدم شدم تا با درخواست بازنشستگی (تقدیمی روز چهارشنبه ۹۶/۱۲/۲۳) ایشان را مدد برسانم و البته برای این کار آیه‌ی شریفه «رضی الله عنهم و رضوا عنه ذلک الفوز العظیم» در طلب خیر از کتاب الله، مرا بر انجام آن تحریض نمود و روز شنبه مطلع شدم که جناب وزیر با اجابت درخواست مرا مفتخر به عنوان پشکسوت و معاف از تحمل بار مسؤولیت ساخته اند. والحمدلله رب العالمین.

اما حال که واگذاری بار امانت به عزیز و ارجمندی از همکاران بزرگوار نایل شده ام، همراه با آرزوی بهترین‌ها برای ایشان و دعای خیر برای توفیقات روز افزون در انجام مسؤولیت‌ها به ویژه پیگیری تحقق سند تحول بنیادین، لازم می‌بینم از شما همکاران خوب خودم در سراسر کشور، از معلمان و مربیان و مدیران گرانقدر مدارس تا کارشناسان و مسوولان نواحی و مناطق، همکاران ادارات کل استان‌ها و ستاد وزارت متبوع به ویژه کارشناسان، مؤلفان، اعضاء هیأت علمی و تمام همکاران سخت کوش مجموعه سازمان پژوهش و برنامه ریزی آموزشی صمیمانه تشکر کنم و صادقانه و متواضعانه ضمن اقرار به آموختن و بهره گرفتن از شما، سپاسگزار تمام تلاش‌ها و ایثار هایتان و عذرخواه تمام قصور‌ها و تقصیر‌های خود باشم.

در این ده سال اگر کار عظیم تدوین و تصویب برنامه درسی ملی و تحول در برنامه‌های درسی و تربیتی و کتاب‌های جدید و التالیف با هزاران خون دل خوردن‌ها پیش رفت، همه مرهون لطف الهی و صداقت و صمیمیت و پشتکار شما بوده است. شرح این ماجرا فرصتی فراخ می‌خواهد و این یادداشت را مجال و گنجایش ذکر آن نیست. اما از سر حق شناسی و شکرگزاری نمی‌توانم از حمایت‌ها و همراهی‌ها و همکاری‌های اصحاب خرد و اندیشه، کارشناسان حوزه‌ی تعلیم و تربیت، اعضای محترم هیأت علمی دانشگاهها، فضلای گرانقدر حوزه‌های علمیه، شورا‌های برنامه ریزی درسی، شورا‌های تحلیل محتوا و امور پژوهشی استانها، مؤلفان و معلمان باتجربه و بالاخره گروه‌های منتقد برنامه‌های درسی چشم بپوشم و از آن‌ها تقدیر و تشکر نکنم.

همچنانکه ارشادات و راهنمایی‌های اعضای محترم شورا‌های اقماری شورای عالی انقلاب فرهنگی، شورای عالی آموزش و پرورش، حضرات ائمه‌ی محترم جمعه و نمایندگان محترم، ولی فقیه در استان‌ها به ویژه مراجع عظام تقلید و حتی منتقدان اجتماعی که از سر دلسوزی گاهی نهیب می‌زدند و هشدار می‌دادند، همیشه توشه‌ی راه بود؛ و حال که این سطور را برای پرسش احتمالی از این اقدام، باز با طلب خیر از قران کریم به دلالت آیه‌ی شریفه‌ی «و قالوا الحمدلله الذی اذهب عنّا الحزن انّ ربّنا لغفور شکور» می‌نویسم، باید اعتراف کنم که دعای خیر مقام معظم رهبری و عین مراقبت ایشان، پیشران و پشتیبان مجموعه‌ی همکاران در سازمان پژوهش برای ورود به مرز‌های خطیر خدمت و دست یازی به تجربه‌های جدید در حوزه‌ی برنامه درسی ملی بوده است و اینجانب به پاس این نعمت بزرگ جبهه‌ی سپاس به خاک می‌سایم. آرزو می‌کنم اگر توفیق عنایت شود در کنار معلمان خدوم، صبور و بی منت که خود را جزئی از آنان می‌دانم پیگیر تحقق

آرمان‌های امام راحل رحمةالله علیه و منویات مقام معظم رهبری و تربیت نسل آینده ساز با هویت اسلامی، ایرانی و انقلابی باشم.

در خاتمه همراه بهترین و صمیمانه‌ترین تبریک‌ها به مناسبت فرارسیدن سال نو و دعای خیر در آستانه‌ی ماه رجب، تشکر و قدردانی مجدد خود را به تمام همکارانم تقدیم می‌دارم و از همه‌ی قصور‌ها و تقصیر‌ها اعتذار جسته و طلب حلیت می‌کنم. والعذر عند کرام الناس مقبول

انتهای پیام/

استعفای رئیس سازمان پزوهش و برنامه ریزی آموزشی