به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ خروج آمریکا از برجام با فرمان اجرایی دونالد ترامپ و آغاز دور جدیدی از گمانه زنی ها در کشورهای مختلف درباره ادامه حیات برجام بدون آمریکا و با تکیه بر توان کشورهای اروپایی (آلمان، فرانسه و انگلیس) باعث ضروری شدن ارزیابی فنی و دقیق از توان کشورهای اروپایی شده است. 3+3 و یا 1+5 کدام یک بهتر ماهیت طرف های ایران در معاهده برجام را نشان می دهد؟ شاید هیچ کدام. 2+1+2 بهترین توصیف را درباره ماهیت طرف های ایران در برجام که می توانند در پسابرجام ایفای نقش کنند مشخص می کند.

3+3، سه کشور اروپایی را در کنار 3 کشور غیراروپایی نشان می دهد. روسیه، چین و آمریکا در یک سو و سه کشور اروپایی در سوی دیگر. انگلیس که غیر از پیروی از امریکا کاری نمی کند و رسما از اتحادیه اروپا هم خارج شده است. چین و روسیه هم در مقابل آمریکا هستند و در یک صف نمی گنجند. بنابراین ترکیب 3+3 تنها خاصیتی که دارد نوعی مانور تبلیغاتی برای کشورهای اروپایی یا همان تروئیکای اروپا است.

بیشتر بخوانید: چرا به اروپا اعتماد نداریم؟

5+1، قدرت‌های اتمی را از آلمان تنها قدرت غیراتمی حاضر در مذاکرات با ایران تفکیک کرده و بیشتر یک تفکیک حقوقی است و به هیچ وجه نشان دهنده ماهیت کشورهای طرف حساب با ایران نیست.

2+1+2 بهترین توصیف از ماهیت طرف های ایران در برجام است. یعنی:

2= چین و روسیه - دو کشور با منافع نزدیک راهبردی در برجام.
1= آلمان - منافعی در همراهی با آمریکا ندارد و متمایل به محور چین و روسیه است، اما توان کافی برای تغییر بازی هم ندارد.
2= فرانسه و انگلیس - این دو کشور سیاست خود را در همراهی با آمریکا تعریف کرده اند و به سود ایران نقش آفرینی نمی کنند، به خصوص انگلیس.

روزنامه «تاگس اشپیگل» نوشت که «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان در مناقشات با آمریکا درباره توافقات اتمی با ایران درباره انتظارات بیش از حد از اروپا هشدار داده و روز گذشته در سخنانی در مونستر گفت: «ما نباید خود را قوی‌تر از آنچه هستیم نشان دهیم... اروپا نمی تواند به تنهایی خود را به عنوان قدرت صلح نشان دهد. باید این مسئله مشخص شود که اصلا تا چه حد می توان از توافق هسته‌ای با ایران حمایت کرد در صورتی که قدرت بزرگ اقتصادی یعنی آمریکا دیگر در این راستا مشارکت نداشته باشد.» وی به روشنی گفت که از برلین کاری ساخته نیست.

«پیتر آلتمایر» وزیر اقتصاد آلمان هم در سخنانی محتوای نظریات خانم صدراعظم را تایید کرده و گفته است که دولت آلمان این امکان را ندارد که از شرکت های آلمانی علیه تحریم های اقتصادی آمریکا ضد ایران حمایت کند.

صدراعظم آلمان قرار است این هفته به روسیه سفر کرده و با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور این کشور درباره برجام مذاکره کند. هر دو بر لزوم حفظ برجام با وجود خروج آمریکا از این تواق تاکید کرده اند. نباید فراموش کرد که گرهارد شرودر صدراعظم سابق آلمان در سال 2003 یک کمربند اروپایی با کمک فرانسه و روسیه علیه جورج بوش پسر ایجاد کرد تا مانع از حمله آمریکا به عراق شود، اما در نهایت راه به جایی نبرد و محور مسکو-برلین-پاریس فروپاشید. پس از آن کاندولیزا رایس گفت که روسیه را باید بخشید، آلمان را باید نادیده گرفت و فرانسه را باید ادب کرد. آیا آلمان در صورت مخالفت با آمریکا در برجام؛ مانند سال 2003 نادیده گرفته می شود یا مانند فرانسه ادب خواهد شد. ظاهرا مرکل اهل ریسک نیست و البته نیم نگاهی به مواضع روسیه دارد.

تغییر شرایط در شرق، بهتر از اروپا

ماهیت روابط چین و روسیه با اقتصادهای بزرگ و توان سیاسی بالا با آمریکا بسیار متفاوت از سال 1391 است و این دو کشور به طور آشکار در معرض فشارهای اقتصادی آمریکایی ها قرار گرفته اند. در گذشته، آلمان با حمایت از چین در اتحادیه اروپا؛ طرح های ضدچینی واشنگتن را عقیم می گذاشت و در زورآزمایی سال 2003 نشان داد که منافع راهبردی خود را آتلانتیکی تعریف نمی کند. آمریکا آلمان را به اندازه قدرت اقتصادی و فنی و جایگاهی که در اتحادیه اروپا دارد جدی نمی گیرد و این آلمان ها را ناراحت می کند. رابطه انگلیس و آمریکا که بر رانت مالی لندن و دلار آمریکا بنا گذاشته شده برای کشورهای صنعتی آزاردهنده است. این دو کشور در هیچ صنعتی بهتر از رقبا نیستند و با دوپینگ «چاپ دلار» و «چهار راه مالی و پولشویی لندن» قدرت خود را حفظ کرده اند.

شکل گیری یک اتحاد نزدیک بین چین و روسیه از 5 سال پیش آغاز شده و آلمان هم حتی اگر نتواند رسما به این اتحاد بپیوندد؛ رابطه ای نزدیک با آنها برقرار خواهد کرد. این مثلث با یک ضلع کمرنگ؛ فرصت های جدیدی را برای ایران ایجاد می کند که با استفاده از آن نیازی به دنباله روی از اروپا و راه انداختن دور جدید و بی ثمری از مذاکرات برای برجام مرده به دنیا آمده نخواهد داشت. راه های رسیدن به مبادلات ضروری تجاری زیاد است و دنیا محدود به نیمی از اروپای غربی و آمریکای شمالی نیست.

اقدام به برقراری روابط کارگزاری بانکی علنی با کشورهای چین و روسیه و استفاده از کانال آنها برای مراوده با آلمان؛ در جاهای اندکی که ضرورت دارد؛ راهکاری مشخص و قابل اتکا برای بی اثر کردن تحریم ها است. کارشناسان مالی معتقدند که تحریم ناپذیری انتقال مالی چهار بانک أصلی چین بدلائل فنی و نه سیاسی، تحریم ناپذیری بانک‌های روس به دلایل جغرافیایی و ... ابزارهای ایران را برای حنثی کردن بازی صفر و یک ترامپ افزایش داده است. عدم اتکا ایران بر راه های از پیش بی اثر دریچه های جدیدی را بر روی سیاست خارجی و اقتصاد کشور خواهد گشود.

منبع: تسنیم

انتهای پیام/

چرا «برجام اروپایی» قابل اعتماد نیست؟