به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، آسوشیتدپرس گزارش داد: اتحادیه اروپا تنها با مسئله خروج انگلیس از این اتحادیه (برکسیت) یا کشمکش تجاری با آمریکا روبرو نیست. درگیری های لفظی و دیپلماتیک بین ایتالیا، مالت و فرانسه بر سر این که چه کشوری باید مسئولیت حدود 630 پناهجوی نجات یافته از امواج آب‌های ساحلی اروپا را بپذیرد، نشان می دهد که بزرگترین چالشی که امروزه قاره سبز با آن روبروست چالش آوارگان و پناهجویانی است که از دیگر مناطق جهان به سوی اروپا سرازیر می شوند.

در سال های اخیر صدها هزار پناهجو از آسیا و آفریقا از طریق دریای مدیترانه خود را به اروپا رسانده اند. بسیاری از آنها به امید یافتن زندگی بهتر به سوی اروپا روانه شده اند و برای رسیدن به این قاره به سخت ترین و خطرناک ترین روش ها متوسل شده اند. اما مسئله به همین جا ختم نمی شود. شمار زیادی از آوارگانی که در مسیر عزیمت به اروپا بوده اند اکنون در ترکیه استقرار یافته اند. کشور کوچک لبنان نیز به همراه اردن تقریبا دو میلیون آواره را در خود جای داده اند. این سه کشور به عنوان حائلی بین پناهجویان و اروپا عمل کرده اند.

در عین حال، بحرانی که موجودیت اروپا را تهدید می کند دشمنی است که در درون این اتحادیه وجود دارد: 28 کشور عضو اتحادیه اروپا، که بزرگترین بلوک اقتصادی در جهان محسوب می شوند، در مدیریت آوارگان و پناهجویانی که به طور جمعی به سوی قاره سبز روان شده اند ناتوان هستند.

اصلاحات در حوزه مدیریت پذیرش پناهجویان از سیاست های ملی کشورهای عضو اتحادیه اروپا متاثر است. اعضای اتحادیه اروپا بر سر این که چه کسی باید مسئولیت آوارگان و پناهجویان را بر عهده بگیرد با یکدیگر اختلاف نظر دارند. این کشورها بر سر این که سهم هر یک از آنها از تعداد پناهجویانی که به قاره اروپا وارد می شوند چه میزان باشد با یکدیگر اختلاف نظر دارند.

برخی کشورهای عضو اتحادیه اروپا، مانند یونان و ایتالیا، که بیشترین شمار پناهجویان از سواحل آنها به اروپا می آیند، احساس می کنند که دیگر اعضای این اتحادیه آنها را در مواجهه با چالش آوارگان تنها گذاشته اند. شمار دیگری از کشورهای اروپایی به استقرار نیرو در مرزهای خود مبادرت ورزیده، موانع مرزی ایجاد کرده و محدودیت هایی را برای تردد اتباع سایر کشورها در مرزهای خود به وجود آورده اند. در عین حال، برخی کشورهای عضو اتحادیه اروپا نیز از پناهجویانی که به قلمرو آنها آمده اند، استقبال کرده اند. آن دسته از کشورهای عضو اتحادیه اروپا که در این ارتباط به تنهایی و مستقل عمل کرده اند خشم سایر کشورهای عضو این اتحادیه را بر افروخته اند. به نظر می رسد اعتماد متقابل میان کشورهای عضو اتحادیه اروپا از بین رفته است.

احزاب و جناح های مخالف ورود آوارگان و پناهجویان به اروپا از هرج و مرجی که در این زمینه به وجود آمده است نهایت بهره را برده اند. آنها با دامن زدن به نگرانی و ترس از ورود مهاجران خارجی به اروپا توانسته اند آرای رای دهندگان اروپایی را به خود جلب کنند.

فرانس تیمرمانس Frans Timmermans، نایب رئیس کمیسیون اروپا، هشدار داد: ‹‹تا زمانی که ما کشورهای عضو اتحادیه اروپا نپذیریم مشکلی جمعی داریم که تنها با ارائه راه حل های جمعی امکان حل و فصل آن وجود دارد، نخواهیم توانست راه حلی پیدا کنیم. اگر به دنبال راه حل جمعی نباشیم همه ما ناکام خواهیم ماند.››

کشورهای عضو اتحادیه اروپا در حال حاضر سرگرم بررسی و رایزنی برای یافتن راه حلی جهت جلوگیری از مواجه شدن با این شکست و ناکامی هستند. آنها در تلاشند که مقررات مربوط به پناهجویان در اتحادیه اروپا، موسوم به ‹‹مقررات دوبلین›› Dublin Regulation، را اصلاح کنند.

این مقررات مبنای سفرهایی است که میان کشورهای عضو اتحادیه اروپا انجام می شود و طی آن شهروندان کشورهای عضو نیازی به اخذ روادید ندارند. اگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا نتوانند اصلاحاتی را که لازم است در ‹‹مقررات دوبلین›› به عمل آورند، آنگاه باید پذیرفت که ناقوس مرگ رفت و آمدهای آزاد میان کشورهای عضو این اتحادیه، که یکی از دستاوردهای مهم اتحادیه اروپا محسوب می شود، به صدا درآمده است.

کشورهای عضو اتحادیه اروپا اکنون به مدت دو سال است که تلاش ناموفق و بی فرجامی را برای اصلاح ‹‹مقررات دوبلین›› شروع کرده اند. آنها تلاش کرده اند که بزرگترین تناقض موجود در این مقررات را مرتفع کنند: اولین کشور اروپایی که پناهجویان به آن گام می نهند باید به آن پناهجویان کمک کند. این مسئله بزرگترین چالش در ‹‹مقررات دوبلین›› محسوب می شود. اما این ماده قانونی به معنای آن است که کشورهای اروپایی واقع در سواحل مدیترانه، یعنی کشورهایی مانند یونان و ایتالیا، اولین مقصد اروپایی این پناهجویان هستند و این دسته از کشورهای اروپایی باید مسئولیت بیشتری را در قبال پناهجویان بپذیرند. پناهجویانی که از سواحل مدیترانه به اروپا وارد می شوند از طریق ترکیه و لیبی به سوی اروپا حرکت می کنند.

این ماده قانونی در کانون بحث هایی بود که این هفته در ارتباط با کشتی نجات آکواریوس مطرح شد. آکواریوس یک کشتی نجات بود که حدود 630 پناهجو را در آبهای ساحلی دریای مدیترانه نجات داد. در میان این پناهجویان شماری از زنان باردار و کودکان حضور داشتند. ایتالیا که کنترل عملیات نجات در مدیترانه را بر عهده دارد از پهلو گرفتن این کشتی در سواحل این کشور جلوگیری کرد. مقامات ایتالیایی مدعی شدند که کشور کوچک مالت، که یکی از کشورهای اروپایی است، به محلی که این پناهجویان در آنجا یافت شده اند نزدیکتر است و بر اساس مقررات اتحادیه باید مسئولیت این پناهجویان را بپذیرد.

در این میان، امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه، از مقامات ایتالیایی انتقاد کرد و آنها را به اتخاذ رفتاری مسئولیت ناپذیرانه متهم کرد. دولت پوپولیست جدیدی که به تازگی در ایتالیا به قدرت رسیده است از این موضع گیری رئیس جمهور فرانسه برآشفته شد. در واقع، فرانسه نیز با نقض قوانین و مقررات مربوط به آوارگان و پناهجویان در اتحادیه اروپا، مرزهای خود را به شدت کنترل می کند تا از ورود هزاران آواره و پناهجویی که قصد دارند ایتالیا را ترک کنند، جلوگیری کند.

اما دولت چپ میانه که به تازگی در اسپانیا به قدرت رسیده است به داد این آوارگان و پناهجویان رسید و به کشتی نجاتی که آنها را حمل می کرد اجازه داد در سواحل والنسیا پهلو بگیرد. این کشتی روز یکشنبه به سواحل والنسیا خواهد رسید. اسپانیا در روزهای جمعه و شنبه نیز تعداد 933 پناهجوی دیگر را که با جمعا 68 قایق به سوی اروپا در حرکت بودند از آب نجات داد. اسپانیایی ها همچنین جسد چهار نفر از پناهجویان غرق شده در سواحل این کشور را نیز پیدا کردند.

روبرتا متسولا Roberta Metsola، از شخصیت های برجسته اروپایی که در حوزه مسائل مربوط به پناهجویان صاحب نظر است، در گفتگو با آسوشیتدپرس گفت: ‹‹مسئله آوارگان و پناهجویان مسئله ای نیست که کشورهایی مانند مالت، ایتالیا، یونان و یا اسپانیا را در مواجهه با آنها تنها گذاشت. آن دسته از کشورهای عضو اتحادیه اروپا که در سواحل مدیترانه واقع نیستند، نمی توانند به بهانه این که در سواحل این دریا قرار ندارند از زیر بار پذیرش مسئولیت شانه خالی کنند.››

این مسئله چنان حساس است که ریاست دوره ای اتحادیه اروپا ماه ها رایزنی و مذاکره پشت پرده برای یافتن راه حلی در این زمینه انجام داده است، اما این رایزنی ها و مذاکره ها تا کنون راه به جایی نبرده است. مسئله این است که معضل آوارگان و پناهجویان در اروپا یک معضل سیاسی است نه یک معضل فنی و تکنیکی.

مجارستان و لهستان از پذیرش آوارگان و پناهجویان خودداری ورزیده اند. سایر کشورهای عضو اتحادیه اروپا هم در برنامه ها و تلاش های گذشته اتحادیه اروپا برای تقبل مسائل و هزینه های مربوط به پناهجویان همکاری لازم را به عمل نیاوردند. این مسئله فشارهای سیاسی داخلی بر آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، را افزایش داده است. او در سال 2015 از بستن درهای آلمان بر روی پناهجویان خودداری کرد. بسیاری از این پناهجویان از جنگ های داخلی در عراق و سوریه فرار کرده به سوی اروپا روانه شده بودند.

هورست سیهوفر Horst Seehofer، وزیر کشور آلمان، اکنون هشدار داده است که پناهجویان ثبت نام شده در سایر مناطق را از این کشور اخراج خواهد کرد.

در عین حال، اتریش و دانمارک پیشنهاد داده اند که اردوگاه های متعلق به پناهجویان را در خارج از کشورهای اروپای غربی، مثلا در بالکان، ایجاد کنند. الیزابت کولت Elizabeth Collett، مدیر ‹‹موسسه سیاست مهاجرت اروپا›› می گوید چنین برنامه هایی نشان دهنده اوضاعی وخامت بار در آینده است.

سران کشورهای اروپایی خواستار آن شده اند که تا پایان ماه جاری میلادی راه حلی برای مواجهه با مشکل پناهجویان در اروپا پیدا شود. اما تا کنون هیچ راه حلی یافت و معرفی نشده است. مرکل و دیگر سران اتحادیه اروپا در نشست 28 و 29 ژوئن خود مجبورند بار دیگر بر روی مسئله پناهجویان متمرکز شوند. با به قدرت رسیدن دولت پوپولیست جدید در ایتالیا، که وزیر کشورش به تازگی اعلام کرده است ده‌ها هزار پناهجوی خارجی در این کشور را به زودی اخراج خواهد کرد، چنین به نظر می رسد که دستیابی اروپایی ها به هر گونه مصالحه بر سر موضوع پناهجویان بسیار مشکل خواهد بود.

انتهای پیام/