به گزارش خبرنگار
نبض بازار گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، اواسط سال 1386 محصولی از شرکت رنو توسط شرکت پارس خودرو وارد بازار ایران شد. این خودرو که با نام های لوگان ، ال 90 و تندر نود و اکنون بانام رنو تندر E2 شناخته شده است، در کلاس B خودروهای سدان قرار دارد.
پس از چند سال شرکت پارس خودرو خط تولید این محصول را به ایرانخودرو واگذار کرد و تاکنون با محبوبیت در حال عرضه است. تندر ۹۰ محبوبیت خود را مرهون اتاق جادار و دلباز، سادگی و پرهیز از هرگونه پیچیدگی در بخش فنی است.
این خودرو که از یک پیشرانه 4 سیلند 16 سوپاپ با حجم موتور 1598 سی سی بهره میبرد و قادر به تولید 105 اسب بخار در دور 5750 و حداکثر گشتاور تولیدی 140 نيوتن متر دردور 3750 است. مصرف سوخت ترکیبی این خودرو 6.9 لیتر در هر 100 کیلومتر و حداکثر سرعت آن 175 کیلومتر در ساعت است و در 10.2 ثانیه از حال سکون به سرعت 100 کیلومتر در ساعت میرسد.
ال 90 از نظر ابعاد در دسته خودروهای سدان شهری قرار میگیرد، بطوریکه طول آن 4250 و عرض آن 1740و ارتفاع آن 1525 میلیمتر است. در بخش طراحی داخلی از طراحی ساده ایی برخوردار است.
از امکانات این خودرو در بخش صندلیها میتوان به تجهیزاتی همچون صندلی راننده با قابلیت تنظیم ارتفاع، پشت سری جلو با قابلیت تنظیم ارتفاع، پشت سری صندلی عقب با قابلیت تنظیم ارتفاع اشاره کرد.
در بخش ایمنی هم تجهیزاتی نظیر کیسه هوای ایمنی راننده و سرنشین جلو، ایموبلایزر، قفل مرکزی، کمربند ایمنی ۳ نقطهای جلو با تنظیم ارتقاع، کمربند سه نقطهای عقب، بوق هشدار روشن ماندن چراغهای جلو و دیگر امکاناتی همچون سیستم تهویه دستی، فرمان هیدرولیک، رادیوپخش CD خوان با MP۳ و USB- بلندگو دربهای جلو، مه شکن عقب و جلو، چراغ داخل صندوق عقب، چراغ ترمز سوم، آیینههای جانبی با قابلیت تنظیم برقی و دارای گرمکن، شیشههای برقی با گرم کن، چراغ داخل صندوق عقب، بلندگوی دربهای جلو، جای لیوان صندلی جلو، گرمکن شیشه عقب، پارکابی با لوگوی رنو، بلندگوی طاقچه عقب، ریموت کنترل سوییچ، بوق ۲ شیپوره، نمایشگر اطلاعات سفر (اطلاعات مسافت و مصرف سوخت)، چراغ داخل داشبورد - جای نقشه برای صندلی جلو، آفتاب گیر سمت مسافر با آیینه، کفپوش اشاره کرد.
در بخش ترمزها و پایداری ال 90 از سیستم ترمز ضد قفل ABS و EBD (چهاركاناله)، ترمز جلو ديسكی با سيستم خنک كاری، ترمز عقب كاسهای بهره می برد.
انتهای پیام /
در مطالب صفحه خبريتان از شوري آب شهرهاي آبادان و خرمشهر كه به حد شوري دريا شده و مردم اين دو شهر حتي آبي سالم براي رفع حاجاتشان ندارند چه رسد به آشاميدن مشاهده نميكنم،نكنه اين دو شهر جزء ايران نيستند؟