به گزارش گروه ورزش باشگاه خبرنگاران جوان ورزش هایی که با توپ انجام می شوند معمولا از جذابیت خاصی برای افراد برخوردار هستند، چه آنهایی که این ورزش یا بازی را انجام می دهند و چه آن هایی که بعنوان تماشاگر از دیدن آن ورزش لذت می برند.

یکی از ورزش های پر هیجان توپی که معمولا بصورت گروهی اجرا می شود ورزش هندبال است که باشگاه خبرنگاران جوان قصد دارد در این مطلب کمی به تاریخچه و نحوه اجرای آن بپردازد، پس پیشنهاد می کنیم با ما همراه باشید.

ورزش هندبال 

هندبال ورزشی گروهی است که دو تیم شرکت‌کننده هر کدام دارای هفت بازیکن هستند، از این هفت بازیکن یک نفر به عنوان دروازه‌بان جلوی دروازه می‌ایستد.

بیشتر بخوانید: تاریخچه ورزش‌های پهلوانی و زورخانه‌ای 

در ورزش هندبال بازیکنان برای کسب امتیاز باید توپ را درون دروازهٔ حریف جای دهند.

در این ورزش از دست برای پاس دادن و شوت کردن استفاده می‌شود. در هندبال تیمی برنده است که تعداد گل بیشتری بزند.

این بازی در سال ۱۹۲۰ میلادی ابداع گردید. مدت استاندارد بازی هندبال دو نیمهٔ ۳۰ دقیقه‌ای است.

بیشتر بخوانید: نگاهی به تاریخچه "هندبال در ایران و جهان"

هندبال داخل سالن، هندبال روی چمن، هندبال ساحلی (شِنبال)، هندبال چکی، هندبال آمریکایی و هندبال گیلیک، انواع مختلف هندبال هستند.

به هندبالی که به صورت امروزی و در داخل سالن انجام می‌شود، هندبال تیمی، هندبال المپیکی و هندبال اروپایی نیز می‌گویند.

هندبال روی چمن و هندبال چکی از انواع خارج سالنی هستند که در گذشته بیشتر مرسوم بوده‌اند.

بیشتر بخوانید: حرفه ای ها با هندبال «دست رشته» بازی می کنند! 

نوع دیگر ورزش هندبال که در ساحل‌ها برگزار می‌گردد، هندبال ساحلی یا شنبال (به انگلیسی: sandball) است.

شکل و روش هندبال آمریکایی و هندبال گیلیک کاملاً با هندبال مرسوم و آنچه که در المپیک برگزار می‌گردد، متفاوت است.

ورزش هندبال ورزشی سریع و دارای برخورد‌های بدنی فراوان است.

بیشتر بخوانید: تاریخچه پیدایش بازی به نام فوتبال / آیا فوتبال ایرانی است؟! 

یک بازی هندبال، بین دو تیم هفت نفره (شامل یک دروازه‌بان) برگزار می‌شود.

بازیکنان (به جز دروازه‌بان) تنها می‌توانند از دست خود برای لمس توپ استفاده کنند.

ببینید: اولین های فوتبالی در ایران

دروازه‌بان تنها می‌تواند برای گرفتن شوت و جلوگیری از باز شدن دروازه، از هر عضو بدن خود استفاده کند.

تنها دروازه‌بان می‌تواند در محوطه دروازه (در فاصله شش متری دروازه) حضور داشته‌باشد.

البته بازیکنان مهاجم می‌توانند در ادامه ضربه یا پاس خود، وارد محوطه شوند؛ به شرطی که پیش از محوطه، پرش خود را آغاز کنند، به عبارت دیگر، پیش از لمس محوطه باید توپ خود را رها کنند.

بازیکنان می‌توانند با توپ در زمین حرکت کنند. ولی باید مانند بسکتبال، دریبل کنند. همچنین می‌توانند سه گام را بدون دریبل کردن در مدت حداکثر سه ثانیه بردارند.

بیشتر بخوانید: تاریخچه ورزش «بزکشی» در افغانستان + تصاویر 

با وقوع جنگ جهانی دوم فدراسیون قدیمی هندبال منحل شد تا اینکه در ماه ژوئیه ۱۹۴۶ با پیگیری کشور‌های فرانسه و سوئد و با شرکت کشور‌های دانمارک، فنلاند، هلند، نروژ، لهستان و سوئیس کنگره‌ای در کپنهاک تشکیل گردید که به ایجاد فدراسیون بین المللی هندبال انجامید.

در سال ۱۹۵۰ محل این فدراسیون به سوئیس منتقل شد.

در سال ۱۹۵۲ دومین دوره مسابقات جهانی هندبال یازده نفره در سوئیس برگزار شد که کشور‌های آلمان، سوئد، سوئیس، اتریش، دانمارک، هلند، فرانسه و اسپانیا به ترتیب مقام‌های اول تا هشتم را کسب کردند.

در سال ۱۹۵۴ مسابقات جهانی هندبال هفت نفره در سوئد برگزار شد و کشور میزبان به مقام قهرمانی رسید و آلمان شرقی و چکسلواکی در رده‌های دوم و سوم قرار گرفتند.

دانلود کنید: تاریخچه ورزش در گوشی شما

در سال ۱۹۵۶ مسابقات جهانی هندبال یازده نفره بانوان در آلمان برگزار شد که کشور‌های رومانی، آلمان و مجارستان به مقام‌های اول تا سوم دست یافتند.

سال بعد، این مسابقات در رشته هندبال هفت نفره در یوگسلاوی برگزار شد و کشور‌های سوئد، چکسلواکی و آلمان شرقی مقام‌های اول تا سوم را کسب نمودند.

مسابقات هندبال سالنی (هفت نفره) از سال ۱۹۷۲ بار دیگر در جمع رقابت‌های بازی‌های المپیک قرار گرفت.

انتهای پیام/