به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛  نام عبدالمحمد شعرانی همیشه در کنار کوچک‌ترین مدرسه دنیا آورده شده است. او یک سرباز معلم بود که برای خدمت به کالو یکی از روستاهای استان بوشهر رفت. روستای کوچکی که تنها چهار دانش‌آموز دبستانی داشت، آن هم نه در مدرسه‌ای که همه ما انتظار داریم.

این چهار دانش‌آموز کوچک در اتاقی که هیچ شباهتی به مدرسه نداشت در محرومیتی باورنکردنی درس می‌خواندند. اما کالو جایی بود که شعرانی انتخاب کرده بود، جایی که می‌توان در آن کارهای بزرگی انجام داد. در زندگینامه او آمده است که متولد سال 1365 در روستای «دیر» است. پدر ماهیگیر و مادر خانه‌دارش حالا چهار فرزند معلم دارند که عبدالمحمد یکی از آنهاست.

314 کتابخانه برای 314 روستا

همه ما می‌دانیم که اواسط دهه 80 وبلاگ‌نویسی طرفداران زیادی داشت و تبدیل به رسانه‌ای برای ارتباط با دیگران شده بود، فضایی که عبدالحمید از آن غافل نشد.

او خاطراتش از مدرسه کالو و چهار دانش‌آموزش را در وبلاگ شخصی‌اش نوشت و دیری نگذشت که نوشته‌هایش توجه خبرنگاران داخلی و خارجی را به خود جلب کرد تا اینکه دبستان روستای کالو به‌عنوان کوچک‌ترین مدرسه جهان توسط یونیسف به ثبت برسد. شعرانی برای اینکه سروسامانی به مدرسه‌اش بدهد نظر خیران را جلب کرد تا او را برای ساخت مدرسه روستای کالو کمک کنند.

این کار شروعی برای توسعه روستا بود، چراکه بعدا دولت وقت جاده روستای کالو را نیز آسفالت کرد و زمینه بهره‌مندی این روستا از آب لوله‌کشی، برق و تلفن فراهم شد. بعدها برای مدرسه کتابخانه‌ای دایر شد تا دانش‌آموزان از آن استفاده کنند. شهرت این مدرسه به حدی رسید تا پای همه حتی توریست‌های خارجی به آنجا باز شود.

شعرانی برای استفاده از این موقعیت نمایشگاه‌هایی را دایر کرد تا غذاهایی که توسط والدین یا حتی خود دانش‌آموزان درست شده بود به فروش برسد. سال 93 تمام دانش‌آموزان این مدرسه فارغ‌التحصیل شدند و مدرسه بدون دانش‌آموز ماند اما این پایان راه شعرانی نبود. آموزش و پرورش استان بوشهر از او خواست که به اداره مرکزی برود و تجربیاتش را برای کل استان به کار بگیرد. نخستین ایده او ساخت کتابخانه برای تمامی مدارس روستاهای استان بوشهر بود و حالا او به «فرهیختگان» می‌گوید که 314 کتابخانه در 314 روستای استان بوشهر ساخته شده است. اگرچه او حالا یک معلم نیست اما باز هم برای دانش‌آموزان استانش تلاش می‌کند. او حالا مدیر اداره سلامت استان است و تلاش می‌کند تا در این حوزه نیز موفق باشد.

هنوز با آقا معلم در ارتباطم

رضا یکی از چهار دانش‌آموز شعرانی است که حالا 15 سال دارد و در پایه دهم رشته تجربی درس می‌خواند و رتبه یک کلاس‌شان است. رضا اگرچه دیگر در کالو نیست و به همراه خانواده‌اش به یک شهر بزرگ رفته اما در گفت‌وگو با «فرهیختگان» می‌گوید همه این چیزها را مدیون معلم دوران دبستانش است. رضا می‌گوید: «ما چهار نفر بودیم، سه پسر و یک دختر که حتی بلد نبودیم خوب فارسی حرف بزنیم. ما اهل روستا بودیم و از خیلی از پیشرفت‌های شهر بی‌خبر اما آقای شعرانی از شهرستان آمده بود و باعث شد خیلی پیشرفت کنیم. یک کتابخانه کوچک داشتیم که آقا هر دفعه برای آن کتاب می‌آورد. ما واقعا با سواد شده بودیم.» رضا حالا علاوه‌بر اینکه یک دانش‌آموز موفق است یک ورزشکار افتخارآفرین نیز هست، رشته ورزشی او دوومیدانی است و پارسال توانسته سه طلا و سه برنز استانی به دست آورد.

او می‌گوید هنوز با معلم دوران دبستانش در ارتباط است و هر ماه تلفنی با او صحبت می‌کند و از او راهنمایی می‌گیرد. رضا می‌گوید آقا معلم در انتخاب‌رشته‌ام خیلی به من کمک کرد.

یک دهکده جهانی

زهرا فخرایی، همسر عبدالمحمد شعرانی معتقد است همسرش از روستایی که هیچ چیز نداشت، یک دهکده جهانی ساخته است. زهرا یک پزشک است و درحال حاضر دانشجوی دستیاری بیماری‌های عفونی است. عبدالحمید برادرشوهر خواهرش بود، زمانی که آو از کالو یک دهکده جهانی ساخت، زهرا تمام مصاحبه‌های او را دنبال می‌کرد و شخصیت او را به‌عنوان یک انسان شجاع دریافته بود. آنها 6 سال پیش یعنی زمانی که عبدالحمید هنوز معلم روستای کالو بود، با هم ازدواج کردند. او در گفت‌وگو با «فرهیختگان» می‌گوید: «به دلیل شجاعت و اعتمادبه‌نفس عبدالحمید با او ازدواج کرده‌ام.

من فقط اسم روستای کالو را شنیده بودم اما می‌دانستم یکی از روستاهای محروم بوشهر است. کودکان این روستا حتی در صحبت کردن عادی خود مشکل داشتند و فارسی نمی‌دانستند اما عبدالحمید باعث شد تا همان بچه‌ها فعال و با دنیای خارج از روستای‌شان آشنا شوند.» زهرا ادامه می‌دهد حالا آن دانش‌آموزان بزرگ شده و به جامعه‌ای بزرگ‌تر وارد شده‌اند، فعالند و پرشور.

منبع: روزنامه فرهیختگان

انتهای پیام/