به گزارش خبرنگار حوزه اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان؛ کانال ریحانه که یکی از کانال ‌های وابسته به دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت الله خامنه‌ای است و بیشتر به مسایل خانواده و بانوان و گاها نوجوانان می‌پردازد، این بار نیز با انتشار مطلبی به موضوع اوقات فراغت نوجوانان پرداخت.

مطلب منتشره در این کانال را در ادامه مشاهده می‌کنید.

رهایی از چنگال هیولای كلاس‌های تابستانی!
آیا می دانستید فرزند شما از ابتدای شروع تحصیل تا پایان دوران متوسطه حدود چهار سال از عمر خود را در اوقات فراغت به سر می برد؟
کلاس ها و موسسات رنگارنگ تابستانی بهترین راه برای پر کردن اوقات فراغت فرزندان ما نیستند كه این‌گونه با حرص و ولع آن‌ها را از كلاسی به كلاس دیگر می‌كشانیم. بیایید دست بچه‌هایمان را بگیریم و به کارگاه یا مغازه های مطمئنی که در اطراف‌ مان وجود دارد سری بزنیم. آشنایی با جامعه و کسب مهارت در یک شغل می‌تواند تاثیر بسزایی در آینده شغلی بچه‌ها داشته باشد. علاوه بر این یادگیری یک مهارت یا هنر نیز می‌تواند روحیه خودباوری و اعتماد به نفس را در فرزندان ما تقویت کند و قطعا این روحیه به آن‌ها در دوران تحصیل هم کمک خواهد کرد.
 کلاس های تابستانی اولین و آخرین راه نیستند
پدر و مادرها معمولا تابستان فرزند خودشان را به دو شکل پر می‌كنند. بعضی خانواده‌ها تعریف‌شان از واژه فراغت، بیکاری است. آنها معتقدند که فرزندشان باید اوقات فراغت خود را راحت و فارغ از دنیا و هر دغدغه و برنامه‌ای که در آن وجود دارد؛ بگذراند آنها در این ایام حتی برای ساعت خواب فرزندشان هم محدودیتی قائل نمی‌شوند و اجازه می‌دهند که بچه‌ها تا هر ساعتی که دلشان می‌خواهد بیدار باشند یا بخوابند. این در حالی است که اوقات فراغت از جمله زمان‌های با ارزش زندگی انسان است.

عده ای دیگر اوقات فراغت فرزندشان را با انواع کلاس های آموزشی و هنری پر می کنند. کلاس هایی که فارغ از هزینه های بالای آن؛ در پایان تابستان هیچ ثمره و نتیجه‌ای به جز پر شدن ساعت‌های روز، برای فرزندشان ندارد. علاوه بر آن اشتغال مستمر و بدون وقفه فکری و عملی، موجب فشار ذهنی و خستگی جسمی فرزندشان می شود. به طوری که ممکن است بچه‌ها به تدریج نشاط و سرزندگی خود را از دست بدهند.
در گذشته های نه‌چندان دور، وقتی که پدر و مادرهای نوجوان‌های امروز، خودشان نوجوان بودند؛ اوقات فراغت خود را چگونه می گذراندند؟ هنوز مهر کارنامه های آخر سال خشک نشده بود که والدین دست فرزندشان را می گرفتند و به مکانیکی‌ها، بقالی‌ها، نجاری‌ها، نانوایی‌ها، خیاطی ها یا هر کارگاه یا فروشگاهی که اطراف منزلشان بود، سر می زدند. به این ترتیب با یک توافق نانوشته، دوره‌ی کارآموزی فرزندان شروع می شد. این کار مزایای زیادی داشت. خیلی از بچه‌ها در این دوران یک مهارت خاص را فرا می‌گرفتند و پس از پایان تحصیل‌شان به عنوان یک نیروی ماهر وارد بازار کار می‌شدند. برخی هم می‌توانستند درآمد اندکی کسب کنند و کمک خرج خانواده‌شان باشند.

انتهای پیام/