به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ به بهانه روز پزشک تصمیم گرفتیم سراغ یکی از پیشکسوتان و پیرترین پزشکان عرصه پزشکی برویم؛ فردی که  67 سال از عمر خود را وقف خدمت به بیماران کرده، صادقانه در خدمت مردم بوده و به هیچ بیماری به چشم کیسه پول نگاه نکرده است.

او رتبه نخست کنکور سراسری در سال ۱۳۲۴ را کسب کرده است و از سال ۱۳۳۵ در دانشگاه تهران، به عنوان استاد در رشته داخلی و تخصص ریه به تحقيق و تدريس پرداخته و خدمات بسیاری به جامعه پزشكی و ميهن خويش کرده است و افتخارات بسیاری در کارنامه کاری خود دارد.

کسب رتبه استادیاری در سال ۱۳۳۱ از دانشگاه مشهد و ادامه فعالیت با همین رتبه در دانشگاه تهران، کسب رتبه دانشیاری در سال ۱۳۴۸ از دانشگاه علوم پزشکی تهران، کسب رتبه استادی در سال ۱۳۶۴ از دانشگاه علوم پزشکی تهران، پزشک نمونه در سال ۱۳۸۰ به مناسبت روز پزشک، عضویت در جامعه توراسیک انگلستان BTS از سال ۱۳۵۴ ، عضویت در جامعه توراسیک آمریکا ATS از سال ۱۳۶۷، عضویت در کالج آمریکایی ریه ACCP از سال ۱۳۶۷، عضویت در جامعه سارکوئیدوز WASOG از سال ۱۳۶۷، تألیف کتاب نشانه شناسی دستگاه تنفس در سال ۱۳۵۲ و تجدید چاپ در سال ۱۳۷۶ ، تألیف کتاب سل ریه در سال ۱۳۵۲، راه اندازی بخش ریه در بیمارستان امام (ره)، شروع به انجام تست‌های فیزیولوژیک تنفسی از سال ۱۳۴۱ در ایران از جمله برخی افتخارات این چهره برتر و پیشکوست رشته پزشکی در کار و اخلاق است.

در ادامه گفت و گو خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان؛ با کاظم آملی پیشکسوت رشته پزشکی را بخوانید...

کمی از خودتان برای مخاطبان بگویید

کاظم آملی متولد 1304 هستم و تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در تهران گذرانه و پس از قبولی در کنکور در رشته پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی تهران که تنها دانشگاه ایران در آن زمان بود، در رشته پزشکی تحصیل کردم و در سال 1330 در رشته پزشکی فارغ التحصیل و از آن زمان مشغول طبابت هستم و سالهاست به عنوان استاد در گروه داخلی دانشگاه علوم پزشکی تهران فعالیت می کنم و تا چندی پیش مشغول تدریس و طبابت بودم اما اخیرا به دلیل طی روند درمان بیماری طبابت نمی کنم.

چرا رشته ریه را برای تخصص انتخاب کردید؟

در سال هایی که من از رشته پزشکی فارغ التحصیل شدم، شیوع سل در ایران بسیار زیاد بود و این بیماری درمانی نداشت و بیماران بسیاری متاسفانه جان خود را از دست می دادند، به همین دلیل من رشته ریه را انتخاب کردم تا شاید بتوانم به این بیماران کمک کنم.

خوشبختانه چندی بعد از آن درمان بیماری سل کشف شد و من توانستم به کمک چند روش درمانی که برای بیماری سل مورد استفاده قرار می گرفت به بهبود کامل بیماران کمک کنم و بیمارانم پس از درمان می توانستند زندگی طبیعی خود را ادامه دهند،

مهمترین تحقیقات شما در چه زمینه ای انجام شده است؟

من در تخصص ریه مشغول به تحقیق بودم و تحقیقاتی در درمان سل انجام دادم، برخی تحقیقات نشان می دادند که سل روند درمانی 9 ماهه دارد، پس از مدتی نیز مشخص شد که می توان سل را در 6 ماه درمان کرد، من رشته های این روش های درمانی را در ایران امتحان کردم و خوشبختانه توانستیم بیماران را ظرف 6 ماه درمان کنیم و اگر بیمار مبتلا به سل،  به دستور تجویزی پزشک عمل می کرد و داروها را به موقع مصرف می کرد، می توانست پس از 6 ماه به زندگی طبیعی خود ادامه دهد و عمر طولانی داشته باشد.

افزون بر این در زمینه بیماری های ریه که شیوع کمتری دارند، مانند سارکوئیدوز و فیبروزهای ریه نیز تحقیقاتی انجام داده ام.

پزشکان ایرانی سطح علمی بالایی در دنیا دارند

جایگاه  رشته پزشکی ایران در دنیا راچگونه می بینید؟

جایگاه رشته پزشکی ایران در دنیا نسبت به کشورهای پیشرفته با وجود کمبودهایی از نظر امکانات و تعداد پزشک بسیار خوب است و پزشکان ایرانی سطح علمی بالایی دارند، خوشبختانه در 40 سال اخیر پس از انقلاب تعداد دانشکده های  دستیاران پزشکی افزایش چشمیگیری داشته است و حتی بسیاری از پزشکان ایرانی به عنوان افرادی برجسته و چهره های جهانی در خارج کشور در سطوح عالی فعالیت می کنند.

بسیاری از پزشکان ایرانی بدون چشم داشت به مناطق محروم سفر می کنند و بدون اینکه پولی از بیماران بگیرند آنها را درمان می کنند که در کشورهای اروپایی و امریکایی کمتر این مسئله دیده می شود البته امیدوارم امکانات و هزینه در حوزه سلامت مردم به حد کشورهای اروپایی برسد و پزشکان ما بتوانند با امکانات بهتر بیماران را درمان کنند.

کمی درباره خانواده تان بگویید.

من 2 دختر دارم، یکی از دخترانم در سازمان های جهانی از جمله سازمان جهانی بهداشت در راستای ارتقای بهداشت و سلامت کشورهای فقیر آفریقایی و آسیایی فعالیت می کند و فرزند دیگرم دندانپزشک است.

زیرمیزی گرفتن شایسته پزشکی نیست

استاد متاسفانه شاهد آن هستیم که بسیاری از افراد به خاطر پول سراغ حرفه پزشکی می روند نظرتان در این مورد چیست؟

بسیار جای تاسف دارد که برخی همکاران قدر و ارزش شغل پزشکی را نمی دانند و کاری می کنند که برخی همکاران ناراحت شوند، اگر رفتار پزشک با بیمار از روی محبت و علاقه باشد بیماران شکرگزار خواهند بود، ممکن است برخی همکاران این محسنات را نداشته باشند و این جای تاسف دارد که پزشک برای پول کار کند.

درآمد پزشک باید در حد معمول باشد، زیرمیزی گرفتن شایسته پزشکی نیست، وقتی درآمد از این راه کسب شود، در نهایت از دست هم خواهد رفت، به قول معروف از هر دست به دهی از همان دست می گیری.

پزشک باید درآمدی برای تامین زندگی خود داشته باشد و زندگی معمولی داشته باشد و بیشتر از احتیاج خود به دنبال کسب درآمد و زندگی تجملاتی نباشد.

فکر پزشک باید این باشد که درد بیماران را تشخیص دهد نه اینکه فکرش پول در آوردن باشد، برخی بیماران پول ندارند و نباید از آنها پول گرفت، در طول سال هایی که طبابت می کردم بیماران بسیاری بودند که پول نداشتند و من هم از آنها پولی نمی گرفتم، حتی برخی از بیماران نیاز به کمک دارند و باید آنها را کمک کرد.

تا زمانی که رابطه پزشک و بیمار براساس پول نبود، به نظرم درمان بیماران بسیار خوب انجام می شد اما وقتی سرمایه داران در دنیا روی کار آمدند، همه چیز تغییر کرد، من در 7 سالی که در انگلستان بودم از هیچ بیماری پول نگرفتم، چون دولت به من حقوق می داد و با آن میتوانستنم گذران زندگی کنم، با روی کار آمدن سرمایه داران رویه تغییر کرد و کیفیت پزشکی تحت الشعاع پول قرار گرفت.

وزارت بهداشت و نظام پزشکی باید کنترل لازم را برای مقابله با تخلف داشته باشند تا کمتر شاهد ناراحتی مردم از برخی پزشکان و تعمیم آن به پزشک هایی باشیم که صادقانه به مردم خدمت می کنند.

خاطره شیرین از دوران تحصیل و شغل خود برای مخاطبان بازگو کنید.

شیرین ترین خاطرات من درمان بیماران مبتلا به سل در کشور است ، زمانی بود که این بیماری جان شمار بسیاری را می گرفت اما پس از کشف روش درمانی و استفاده آن در کشور توانستم جان بیماران زیادی را نجات دهم و آنها سالیان سال زندگی کنند، یکی از خاطرات شیرینم مربوط به درمان کودک سه ساله مبتلا به سل است که بیماری او بهبود کامل پیدا کرد و توانستم شادی را در چهره او و خانواده اش ببینم.

در روز پزشک چه حرف های را که فکر می کنید باید به گوش دانشجویان و پزشکان برسانید؟

روز پزشک را به همه پزشکان از صمیم قلب تبریک می گویم و سخن من با آنها این است که ما پزشکان باید قدر شغلمان را بدانیم، پزشان باید با محبت و علاقه بیماران را درمان کنند و در روند درمان از هیچ چیزی دریغ نکنند و فروگذار نباشند  و بدانند، پزشکی معجهزه الهی است که  می توان یک فرد بیمار را به یک انسان سالم و موفق تبدیل کرد و ما پزشکان وسیله ای برای درمان دردمندان هستیم.

پزشکان به اخلاقیات توجه بسیاری داشته باشند و سعی کنند تا حسن خلق را در خود ارتقا دهند و با بیماران همیشه  مهربان باشند.

انتهای پیام/