به گزارش خبرنگار حوزه پایه و آبی گروه ورزشی باشگاه خبرنگاران جوان ، تیم ملی دو و میدانی ایران در بازی های آسیایی جاکارتا 2018 با کسب 2 طلا و یک نقره کارنامه خوبی نسبت به سایر رشته ها از خود به جای گذاشت و این در حالی است که دو و میدانی از رشته هایی است که کشور های مدعی روی مدال های بیشتری در این رشته تمرکز دارند.

نکته حائز اهمیت در رقابت های اندونزی حضور ورزشکاران ایران در رشته دو و میدانی در شرایط آماده سازی متفاوت بود، برخی از قهرمانان ایرانی با مربیان خارجی خود را آماده کردند و عده ای دیگر ترجیح دادند از مربیان داخلی استفاده کنند.

عملکرد مربیان خارجی ایران در مقایسه با داخلی ها یک نکته مهم در پی دارد که در گزارش زیر به آن می پردازیم:

ابتدا اینکه احسان حدادی تنها ورزشکار ایران در رشته پرتاب دیسک بود که با مربی خارجی توانست مدال طلا را کسب کند و البته در مورد حدادی بر این باور هستیم که حتی با مربی داخلی هم می توانست به مدال برسد اما روند آماده سازی او با مربی خارجی قابل تحسین بود و شاید رنگ مدالش با مربی داخلی به خوش رنگی طلا نمی شد.

اما 2 مدال دیگر ایران یعنی یک طلا و یک نقره حاصل کار مربیان داخلی و بی ادعای ایرانی بود که در کوران رقابت ها توانست دو و میدانی را از یک فاجعه نجات دهد .

مربی بی ادعای ایران در بخش های 1500 و 3000 متر با مانع با ورزشکارانی همچون کیهانی و مرادی توانست یک طلا و یک نقره برای ایران به ارمغان بیاورد.

سجاد مرادی این 2 ورزشکار را هدایت کرد آنهم با رقم بسیار ناچیز و کمتر از مربی های خارجی!

اما با نگاهی به لیست دریافتی مربیان دو و میدانی بیشتر به ارزش کار مربیان داخلی پی می بریم که در لیست زیر آن را مشاهده می کنید:

1- اونتانون گای مربی حسن تفتیان اهل کشور فرانسه با دستمزد 8 هزار یورو(مجموع با عواملی مثل ماساژور و غیره) وی در کنار تفتیان در بازی های آسیایی حضور یافت.

2- یوگنی زاگارولکا از روسیه به عنوان مربی کیوان قنبر زاده با دستمزد حدود هر 21 روز 5 هزار دلار ( این ورزشکار حتی مجوز ورودی به بازی های آسیایی را کسب نکرد).

بیشتر بخوانید: محرومیت مادام العمر یک مقام فدراسیون جهانی دو و میدانی

3- آندری وارنسو مربی پرتاب چکش از بلاروس مربی رضا مقدم حدود ماهی 1500 دلار که البته یکی از ناکامان ایران در دور مقدماتی بود و در بازی های آسیایی به همراه ورزشکار ایران حضور داشت.

4- لئونید چروکو اهل بلا روس مربی پرتاب دیسک که با بهنام شیری نتوانست به سکو برسد و حدود ماهیانه 2000 دلار حقوق در یافت کرد و در جاکارتا نیز حضور داشت.

5-جنتری بردلی مربی آمریکایی علی خدیور که در رقابت های آسیایی که ماهی 3000 دلار دریافت کرد و دست آخر نه تنها در بازی های آسیایی حضور نداشت بلکه خدیور در این رقابت ها با مصدومیت انصراف داد.

بیشتر بخوانید: انصراف دو و میدانی کار ایران به دلیل مصدومیت

6- سجاد مرادی مربی ایرانی که هدایت حسین کیهانی و امیر مرادی را بر عهده داشت و یک طلا و یک نقره برای ما به همراه داشت و با رقم ناچیز ماهی 3 میلیون تومان ورزشکاران را برای بازی های آسیایی مهیا کرد.

7- امیر الوند مربی علی ثمری که ماهی 2 میلیون تومان دریافت کرد و در نهایت به مقام هفتمی بازی های آسیایی جاکارتا 2018 رسید و این درحالی است که او را به همراه ورزشکار به مسابقات اعزام نکردند.

مربیان داخلی دیگری هم در لیست مربیان دو و میدانی حضور دارند که به این رقابت ها اعزام نشدند افرادی از قبیل فردین پور، ربانی، ابراهیم نژاد و ... که هر کدام حقوقی بیشتر از 2 میلیون تومان دریافت نکردند.

تمامی هزینه های فوق در کنار هزینه اردو های خارجی که هر کدام بالای 20 هزار دلار هزینه داشته است می تواند رقم بالایی از هزینه را برای فدراسیون دو و میدانی به همراه داشته باشد در حالی که مربیان داخلی با ارقام کمتر از این عملکرد قابل قبولی را در نتیجه گیری داشته اند.

به نظر می رسد در رویداد های آتی اعتماد به مربیان داخلی می تواند برای ایران از لحاظ هزینه و نتیجه به صرفه تر باشد و باید در این مورد خاص وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک نظارت بیشتری داشته باشند و طی جلسات متعدد با حضور کارشناسان این اتفاقات را بررسی و ریشه یابی کنند.

این نشان می دهد که تمام قهرمانان دیروز دوومیدانی توانسته اند با ممارست به بهترین مربیان حال حاضر این رشته تبدیل شوند. مربی مانند سجاد مرادی تا پیش از خداحافظی به عنوان بهترین ورزشکار نیمه استقامت آسیا بود و اکنون نیز در کسوت مربی توانست یک تنه جور تمام مربیان خارجی را بدون هیچ هزینه گزافی به دوش بکشد.
هادی سپهرزاد هم جزء مربیانی است که بدون ریالی تمام وقتش را صرف پرورش دوومیدانی کاران گمنام کرده است ، نمونه بارز آن حسین رسولی بود که توانست در مسابقات جوانان آسیا پس از یک دهه رکورد احسان حدادی که دست نخورده باقی مانده بود را بشکند. به هر حال نشان می دهد از نظر مسئولان ارزش او از مربیان خارجی کمتر است و چنانچه به او اعتماد شود می توانیم در آینده نتایج بهتری را بگیریم.

به هر حال می توان نتیجه گرفت هزینه کردن در کشورهای اروپایی نمی تواند چندان مثمر ثمر باشد و تنها این مسئله باعث می شود تا مربیان ایرانی تحت فشار قرار گیرند و از بودن در این رشته خسته و دلسرد شوند.

بیشتر بخوانید: مرادی: هدفم کسب مدال طلای مسابقات دوی بازی‌های آسیایی بود

انتهای پیام/