به گزارش خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، اگر در گذشته نه چندان دور، مبل تنها در برخی منازل خاص و اقشار ثروتمند و مُرَفَهِ جامعه مورد استفاده قرار می‌گرفت، اما در دهه‌ها و سال های اخیر، ضریب استفاده از مُبل در منازل مسکونی به میزان قابل توجهی رشد پیدا کرده است.

در گذشته و در قالب زندگی سنتی خانوارهای ایرانی، مبل به عنوان یک ضرورت در میان اسباب و اثاثیه منزل تعریف نمی شد و استفاده از فرش ،گلیم و ...عمومیت داشت، اما با حصول تغییرات اجتماعی، آرام آرام آنچنان استفاده از مبلمان در منازل مسکونی افزایش پیدا کرد که کمتر خانه و خانواری را می توان یافت کرد که در منازل خود از مبلمان استفاده نکنند.

به واسطه این تغییر ذائقه، میزان تولید مبل در کشور نیز به میزان قابل توجهی با رشد مواجه شده و بسیاری از افراد جویای شغل با آموزش و آموختن نحوه ساخت مبل و ترمیم آن،در این رسته و چَرخِة شغلی مشغول به کار شدند.

با همه این اوصاف در سال های اخیر، با سنگین تر شدن سایه رکود بر بازار، صنف مذکور نیز از کسادی و تبعات آن مصون نماند و به موازات آن واردات بی رویه ابزار و یراق و قطعات منفصله مربوطه ، آنچنان این صنعت را آسیب پذیر کرده که بسیاری از تولیدکنندگان فعال در این عرصه به تغییر شغل و خاتمه فعالیت های خود مجاب شدند زیرا با یک محاسبه کلی، از منظر و دیدگاه فعالان این حوزه ، بازار مذکور آنچنان که باید سود آور نیست و در برخی موارد زیان ده و خُسران آور نیز می شود.

کم توجهی به صنعت مبلمان سازی برای اقتصاد کشور زیان بار است

حسین نور محمدی، یکی از فعالان حوزه تولید مبل در استان البرز در گفت‌وگو با  خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی در ارتباط با وضعیت نامطلوب اقتصادی و رکود سنگینی که بازار با آن مواجه است، اظهار کرد: متاسفانه کسادی باعث شده تا بسیاری از خانوارهایی که در گذشته بعد از گذشت یک تا دو سال به تغییر مبلمان منزل خویش و فروش آن و تهیه مبلمان نو مبادرت می ورزیدند، امروزه بسیاری از سرپرستان خانوار نه تنها چنین امری را ضروری نمی دانند، بلکه گاهی شاهد هستیم زوج های جوان که در ابتدای زندگی خویش قرار دارند از خرید مبل صرف نظر می کنند که این موضوع برای بازار مذکور با ظرفیت اشتغالزایی بسیار بالا و قابل توجه،خوشایند و نوید بخش به نظر نمی رسد.

وی افزود: بالتبع در شرایطی که توزیع کاهش پیدا می‌کند، ضریبِ تولید نیز تنزل پیدا می‌کند، زیرا مبل از محصولاتی محسوب نمی‌شود که تولید و حتی انبار آن با هدف احتکار که البته امری مذموم و نکوهیده به شمار می رود مُتِضَمِنِ سودآوریِ هر چه بیشتر آن باشد و طبیعتا در چنین وضعیتی ،تولید از حِیثِ کمی کاهش می‌یابد و همین عارضه برای تعدیل نیرو، بیکاری و ورشکستگی و مجبور شدن تولیدکنندگان به تغییر شغل کفایت می‌کند.

این فعال در حوزه تولید و ساخت مبل گفت: متاسفانه صنعت مبلمان سازی در کشور مهجور مانده و باوجود ظرفیت بالای اشتغالزایی و توانمندی تولیدکنندگان برای ساخت مبلِ با کیفیت، با هدف صادرات به بازارهای خارجی، آنچنان که انتظار می‌رود از حوزه مذکور حمایت و پشتیبانی نمی شود.

نورمحمدی بیان کرد: برای ساخت یک دست مبل، حداقل 8 تا 10 نفر در بخش های گوناگون فعالیت می‌کنند و این چرخه ، موید پتانسیلی است که حوزه مذکور در توسعه فرصت های شغلی دارا است.

واردات بی رویه مبل برای واردکنندگان مقرون به صرفه نیست

فرهاد نیایش، یکی از توزیع‌کنندگان عمده مبل و کاناپه در غرب استان تهران در گفت‌وگو با  خبرنگار صنعت،تجارت و کشاورزی ،با اشاره به لزوم مقابله با واردات بی رویه در عرصه هایی که امکان تولید مشابه داخلی آن وجود دارد، اظهار کرد: باوجود اینکه برخی بیان می‌کنند، به واسطه وزن و اندازه مبل، واردات بی رویه مبل برای واردکنندگان مقرون به صرفه نیست، اما در واقع امر بسیاری از فعالان این حوزه با واردات ابزار و یراق های خارجی و قطعات منفصله به داخل کشور، با اتکای بی رویه مونتاژکاری، به تامین و عرضه مبلمانِ مورد نیاز بازار مبادرت می‌ورزند و متاسفانه بعضا قیمت تمام شده این نوع از محصولات به میزانی پایین است که متقاضیان و خریداران با محاسبه اقتصادی و با توجه به مقرون به صرفه بودن خرید چنین مبل هایی اقدام به خرید آن می‌کنند و در شرایطی که بازار بصورت روزمره با رکود و کسادی مواجه است، خرید چنین محصولاتی به مثابه تیر خلاصی بر تولیدکنندگان داخلی است.

چندی پیش، عبدالحسین عباسی، رئیس اتحادیه دورودگران و مبلسازان تهران نیز در گفت و گویی با رسانه ها ضمن اشاره به وضعیت نامطلوب حاکم بر بازار مبل گفت: در سالیان نه چندان دور گذشته خرید میز، مبل، صندلی،کمد و اقلام و محصولات این‌چنینی در زمره نیازهای ضروری پایان سال خانوارها (در ماه های بهمن و اسفند و آغاز سال نو) قرار داشت اما در دو سال اخیر شاهد تغییر این رویه و رویکرد هستیم و به نوعی دیگر خیلی از خانوارها در صدد نوکردن وسایل منزل خویش نیستند.

وی نیز معتقد است؛کالاهای این‌چنینی (مبلمان،کمد و...)دیگر به مانند سابق در دایره اقلام و کالاهای ضروری مردم قرار ندارند زیرا کارمند یا کارگری که از حقوق چندان بالایی برخوردار نیست، ترجیح می‌دهد به سراغ تهیه اقلام لوکسِ چوبی و...نرود و با آنچه دارد روزگار خود را سپری کند.

ترکیه الگویی مناسب برای ایران در صنعت مبل سازی

رئیس اتحادیه درودگران و مبلسازان تهران در کنار معضل رکود و کاهش توان و قدرت خرید مردم مسائل دیگری را نیز در عدم رشد و توسعه صنعت مذکور دخیل می داند.

به زعم وی عدم وجود فرهنگ و روحیه کار جمعی در کنار یکدیگر ( در کارگاه ها ) یکی از عوامل موثر در این خصوص به شمار می رود و در کنار این نقیصه، عدم حمایت دولت و بانک ها نیز مزید بر علت شده تا صنعت مبل کشور با چنین موانع و مشکلاتی مواجه شود.

عباسی با اشاره به ترکیه به عنوان کشوری موفق در صنعت مبل سازی می‌گوید: در کشور مذبور، دولت از تولیدکنندگان حمایت کامل می‌کند و با ارائه و پرداخت وام ها و تسهیلات با سود بسیار پایین (یک تا دو درصدی) و تنفس های یک تا دو ساله، نقش بسزایی در تسریع توسعه و شکوفایی این صنعت ایفا کرده اند.

وی می افزاید: در نقطه مقابل، بانک ها در ایران تسهیلاتی با سود 25 تا 30 درصدی ارائه می‌کنند که طبیعتا چنین وضعیتی را نمی توان برای یک تولیدکننده و صنعتگری که درصد پیشرفت و توسعه است، مطلوب و خوشایند تلقی کرد که البته حتی چنین تسهیلاتی نیز به تمامی فعالان این عرصه تعلق نمی‌گیرد.

در این میان، برخی از فعالان حوزه مبلمان معتقدند؛ در شرایط فعلی حتی واردات مبل نیز برای صنف مذکور مقرون به صرفه نیست، زیرا با افزایش نرخ دلار، قیمت مبلمان های خارجی به میزان فزاینده ای تشدید شده و شوربختانه بعضا شاهد واردات مبلمان هایی از چین، ویتنام و مالزی هستیم که اساسا قابلیت تعمیر، ترمیم و بازسازی ندارند و بازه زمانی مصرف آنها بسیار کوتاه، مقطعی و محدود است.

با در نظر گرفتن اظهارات فعالان این صنف این واقعیت هویدا می شود که دردها و آلام بسیاری از تولیدکنندگان در عرصه های گوناگونِ تولیدی مشترک است، اشتراکاتی که رفع آن مستلزم برنامه ریزی و صرف شعار خواستن، توانستن است و قطعا در چنین فضایی، شعار و سخنرانی، مشکلات را حل و فصل نخواهد کرد و عبور از معضلاتِ این‌چنینی نیازمند اتخاذ تصمیمات عملیاتی و کاربردی است؛ امری قالب دسترس که عزمی راسخ و همتی عالی را طلب می‌کند.

گزارش از ناصر رمضانی

انتهای پیام/