به گزارش گروه اقتصادی باشگاه خبرنگاران جوان، شاهین پاکروح، معاون هماهنگی و پشتیبانی شرکت مهندسی آبفای کشور، با اشاره به وضعیت توسعه آب شیرین کن‌ها اظهار کرد: بخش به نسبت قابل توجهی از منابع آبی کشورمان به طور طبیعی در پهنه‌های درون و اطراف دشت‌های شور و نمک‌زار‌ها قرار دارد و این امر کاربری مستقیم آب‌های شور و یا لب‌شور را محدود می‌سازد.

وی افزود: همچنین در بسیاری از دشت‌های کشور و در شماری از منابع زیرزمینی آب شیرین آنها به علت استمرار خشکسالی و برداشت بیش از توان بازیابی لایه آبدار، غلظت املاح محلول آب افزایش قابل توجهی یافته است. در چنین شرایطی، برای تأمین بخشی از نیاز شهری، روستایی و صنعتی، به ناچار باید از طریق توسعه‌ی فناوری‌های مرتبط با نمک‌زدایی (شیرین سازی) آب اقدام شود.

پاکروح ادامه داد: در مقیاس جهانی، بازار نمک‌زدایی آب از رشد بالایی برخوردار است و شمار تأسیسات شیرین‌سازی آب در جهان رو به افزایش است. این امر دلالت بر آن دارد که اولاً در نواحی ساحلی سهم دریا‌ها در تأمین آب مورد نیاز بیش‌تر شده است و ثانیاً در سرزمین‌های داخلی، کیفیت آب‌های زیرزمینی رو به نقصان نهاده است.

معاون هماهنگی و پشتیبانی شرکت مهندسی آبفای کشور  تصریح کرد: براساس برخی گزارش‌ها بیش از ۱۵۰ کشور از جمله استرالیا، چین، ژاپن، آمریکا، کشور‌های واقع در جنوب غربی آسیا و کشور‌های اطراف دریای مدیترانه هر یک شمار قابل توجهی از تأسیسات نمک‌زدایی آب را در اختیار دارند.

وی یادآوری کرد: در کشور ما نیز هر چند زمان نصب و به کارگیری نخستین واحد‌های نمک‌زدایی آب به درستی مشخص نیست، اما به نظز می‌رسد نخستین آب شیرین‌کن کشور در سال ۱۳۴۰ و همزمان با توسعه صادرات نفتی در جزیره‌ی خارک نصب شده باشد.

پاکروح بیان کرد: در سال‌های پس از جنگ تحمیلی و پس از قریب به ۱۰ سال از تشکیل شرکت‌های آب و فاضلاب، توسعه و به کارگیری دستگاه‌های آب شیرین با رویکرد بهره‌گیری از توان بخش خصوصی در سرمایه‌گذاری، احداث و راهبری این تأسیسات به نسبت پیچیده در دستور کار قرار گرفت و نتیجه این رویکرد آن شد که تا پایان سال ۱۳۹۶ شمار دستگاه‌های نمک‌زدایی آب کشور که در تأمین آب شرب شهری و روستایی مشارکت دارند، به ۷۸ واحد با مجموع ظرفیت ۴۱۵۵۳۲ هزار مترمکعب در شبانه روز رسیده است.

انتهای پیام/