به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛  خبرگزاری فارس در یادداشتی از امیرابراهیم رسولی نوشت:

دستیار ویژه‌ی رئیس جمهور در امور حقوق شهروندی، خانم شهیندخت مولاوردی، تا این لحظه منکر اظهارات حاشیه سازشان در مصاحبه با خبرنگار آسوشیتدپرس نشدند. این یعنی اینکه معترفند به آنچه گفتند و نمی‌توانند حاشا کنند. دیروز هم (۲۵ شهریور ۹۷) فایل صوتی کامل این مصاحبه توسط خانم مولاوردی در اختیار رسانه‌ها قرار گرفت. انتشار این فایل نه تنها ادعای منتقدین را رد نکرد بلکه مهر تاییدی زد بر دلیل مخالفت آن‌ها با اقوال خانم مولاوردی.

اما چرا ایشان مبادرت به ارسال فایل کامل مصاحبه برای رسانه‌ها کرد و بدنبال اثبات چه چیزی بود وقتی که نمی‌تواند حرفش درباره غلط بودن تصمیم قضایی در شکل مواجه با جاسوس معروف آقای " نزار زکا " را انکار کند؟ مخصوصا آنجا که به صراحت می‌گوید این کار‌ها " به هیچ وجه مورد تایید دولت نیست". یا آنجا که غیر مستقیم اصولگرایان را همدست خارجی‌ها برای تضعیف دولت می‌داند.

در این مصاحبه که به مدت ۴۸ دقیقه به طول انجامید، ایشان درباره موضوعات مختلفی صحبت کردند که " گامبریل " خبرنگار آسوشیتدپرس، هوشمندانه و از سر صبر چیزی را که بدنبالش بود در نهایت شکار کرد و این صید پر مدعا را خیلی ظریف بدام انداخت. شاید شما هم جای خانم مولاوردی بودید از اینهمه مخالفت و حساسیت نسبت به آن مصاحبه عصبانی می‌شدید. چرا؟ چون ایشان با ارسال فایل کامل آن مصاحبه بدنبال این بود که به ما و شما بفهماند که حرف‌های خوب و مفید دیگری هم در آن گفتگو از لسان ایشان بیان شد، ولی مخالفین اغلب فقط به آن بخش از صحبت‌ها که درباره " نزار زکا " هست رجوع می‌کنند و او را به باد انتقاد می‌گیرند. به واقع حق با خانم مولاوردی است. بیچاره چقدر احتیاط کرد که حرفی خلاف میل جریان‌های سیاسی مخالف نزند. چقدر دقت کرد که بهترین کلمات و مفاهیم را به استخدام در بیاورد که نه سیخ بسوزد و نه کباب. صادقانه بگوییم که بر آورد کلی ما هم بر این است که نکات مثبت این مصاحبه کم از نکات منفی آن نیست.

در این گفتگو او تاثیر تحریم‌های آمریکا بر اقشار آسیب پذیر را تایید می‌کند و امیدوار است که شاهد تغییر سیاست یکجانبه گرایی آمریکا باشیم. او معتقد است که رفتار ترامپ پیام خوبی برای تامین صلح و امنیت بین المللی به همراه ندارد و نا امیدی دارد جای امید را می‌گیرد. خانم مولاوردی در این مشافهه، تمام تلاش اش را می‌کند که خیلی با دستگاه قضا سرشاخ نشود و مجموعه خود را در کنار و یاری رسان نظام قضایی برای حل مشکل فعالین بازداشتی زیست محیطی می‌بیند و امیدوار است که با تعامل و هماهنگی همه‌ی قوا، این مشکل حل و فصل بشود.

این که جایی می‌گوید: " به این شکل نباشد که عملکرد یه قوه تلاش‌ها و پیگیری‌های سایر قوا را نادیده بگیرد و یا خنثی کند "، کجایش ایراد دارد؟ رفع سوتفاهم‌ها برای آزادی فعالین حقوق زنان و وکلای حقوق بشر در نهایت تعامل با دیگر دستگاه‌های مسئول هم که بسیار پسندیده است. انصافا هم ایشان در پاسخ به سوال اعتراضات دی ماه سال گذشته و بازداشتی‌های آن ایام بهانه‌ای بدست مصاحبه کننده نداد و گفت که دولت ضمن اینکه حق اعتراض را به رسمیت می‌شناسد، اما تفاوت قائل است بین اغتشاش و اعتراض منطقی و بدین منظور دولت بدنبال ساماندهی این تجمعات است تا هم حق اعتراض لحاظ گردد و هم امنیت تجمع کنندگان تامین شود.

او بی هیچ نیش و کنایه و گله‌ای معتقد است که دولت با همکاری زیر مجموعه اش بدنبال حل مشکلات دانشجویان ستاره دار است. این که سخن بدی نیست. تامین امنیت سرمایه گذاران خارجی و داخلی کجایش بد است؟ مهیا کردن زمینه‌ها برای بازگشت نخبگان به کشور و بازگشت سرمایه‌های انسانی و مادی به داخل که خیلی هم خوب است. منصفانه بخواهیم برخورد کنیم باید معترف باشیم که مواجهه اش در برابر سوال درباره کاهش اعدام قاچاقچیان مواد مخدر و بسط آن به دیگر انواع احکام اعدام و موضوع زنان و رفراندوم و گشت ارشاد و حجاب اجباری، خیلی هم تند و دور از کیاست نبوده است.

او دیدگاه خود را مطرح کرده هر چند اهل فن و نکته سنجان خطا‌ها و ریز شیطنت‌هایی را در همین سبک از سخن اش یافت می‌کنند که به چشم ما شاید نیاید. اما باز چرا ما و مخالفین، او را بخاطر این مصاحبه شماتت می‌کنیم و یا بهتر اینکه او را قربانی این گفتگو می‌پنداریم؟ جوابش ساده است. چون رسانه‌ی مطلوب ایشان یعنی آسوشیتدپرس آمریکا در مقاله اش و در گزارش تصویری اش، هیچ یک از این نکات خوبش را منعکس نکرد. نارو زد. به همین سادگی.

باز هم اینبار اعتماد این سرکار خانم اصلاح طلب به رسانه‌ای شیفته‌ی غرب کار دستش داد و چاقو دسته‌ی خودش را ناجوانمردانه برید و یک رسانه‌ی دوستدار خانم مولاوردی که در مقاله شان از او بعنوان خانمی رگ گو و صریح الهجه در دولت یاد و خیلی لطیف در جای جای مطلب شان از او تمجید می‌کنند، هیچ کدام از آن مطالب خوب و مقبولش را کار نمی‌کنند و تنها در موضوع یک جاسوس، حرف او را بعنوان یک سند در نمایش تقابل دو قوا و دیگر نهاد‌ها جار می‌زنند. او جاهلانه خوراک خوبی به آمریکایی‌ها و دیگر رسانه‌های معاند ایران داد تا برای مدتی باز با موضوع " نزار زکا " به جنگ روانی و رسانه‌ای با ما بپردازند.

خانم مولاوردی، فراموش نکنید که شما اسباب این دشمنی را مهیا کردید. شما می‌توانستید خیلی هوشمندانه‌تر به این سوال هدفمند پاسخ دهید، یا حداقل آن‌ها را به مراجع مطلع‌تر ارجاع بدهید، اما غیظ تان از قویه قضاییه و دیگر نهاد‌های امنیتی و انتظامی شما را از جاده انصاف و تعقل دور کرد تا لقمه‌ی چربی برای دشمنان شوید.

باز هم قرار است ملت هزینه‌ی حرف‌های ناپخته‌ی شما را بدهد و شما بی هیچ تادیبی بر مسند بمانید و ...؟ از کجا معلوم که ملت در گذشته، قربانی این بی بصیرتی‌های شما نبوده است و یا در آینده نخواهد شد؟

سرکار خانم شهیندخت مولاوردی، دستیار ویژه رئیس جمهور در امور حقوق شهروندی، لطفا به این چند سوال پاسخ دهید.

۱- آیا مصاحبه با شما، مستقیما بنا به درخواست خبرگزاری آسوشیتدپرس بوده یا توسط نهاد ریاست جمهوری این مصاحبه تدارک دیده شده است؟ آیا ما می‌توانیم تصویر ایمیل درخواست آن خبرگزاری برای انجام این مصاحبه را در اختیار داشته باشیم؟ اگر درخواست مصاحبه، توسط نهاد ریاست جمهوری به این خبرگزاری بطور مستقیم و یا غیر مستقیم پیشنهاد شد و اسبابش مهیا شد، چه هدف و ضرورتی در پس این مصاحبه بود؟ آیا شما الان به آن هدف تان رسیده اید؟

۲- در این مقطع حساس، چرا اقدام به مصاحبه با یک رسانه‌ی آمریکایی کردید که می‌دانید سخت بدنبال ناکارآمد نشان دادن و یا ناکارآمد کردن دولت مطلوب خود شماست؟ چه ضرورتی بود؟ لطفا توضیح دهید تا ما هم توجیه شویم.

۳- استفاده‌ی هوشمندانه و هدفمند از رسانه‌های خارجی خاصه رسانه‌های کشور هدف، برای انتقال پیام‌های مهم، در مقاطع خاص، امری است بسیار مطلوب که باید به همه‌ی مقامات کشور این را پیشنهاد کرد، اما آیا بنظر شما، این مصاحبه اخیرتان توانست مقصود شما و یا گردانندگان پشت صحنه این مصاحبه را تامین کند؟ اگر نه که قطعا هم جوابش منفی است، آیا حاضر به عذرخواهی هستید؟

مخلص کلام اینکه شما به دوستان فرنگی تان باختید. آن‌ها باز هم به یک دوست شان حقه زدند. قربانی شدید. انکار این واقعیت نه ممکن است و نه دردی از ملت دوا می‌کند.

منبع: فارس

انتهای پیام/

خانم مولاوردی و باختی تلخ!