علی اصغر شعردوست شاعر و سفیر سابق ایران در آذربایجان، در گفتگو با خبرنگار حوزه ادبیات گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛  اظهار داشت: استاد سید محمد حسین بهجت تریزی متخلص به شهریار در جوانی با شعرهای سنتی و کلاسیک، آوازه بزرگی برای خود کسب کرد. به نحوی که بزرگترین شعرای دوره خود همانند ملک الشعرای بهار، پروین اعتصامی و از این قبیل چکامه های شهریار را پسندیدند. درواقع سبک شعری شهریار غزل بود؛ در زمانی که همه فکر می کردند دوره غزل به پایان رسیده و امکان نوآوری ندارد، شهریار غزلیات نوآیینی سرود که حیات مجدد به غزل بخشید. از این قبیل غزل ها می توانم به این بیت اشاره کنم: «از تو بگذشتم و بگذاشتمت با دیگران/ تو بمان با دگران وای به حال دگران».

وی ادامه داد: شهریار در قالب شعر نو هم طبع آزمایی کرد و شعری چون «ای وای مادرم» را سرود و این شعر بیتی زیبا داشت که می خوانم «آهسته باز از بغل پله ها گذشت/ در فکر نان و سبزی بیمار خویش بود». به نوعی او یک شاعر کلاسیک سنت گرای نوآیین بود که هم در قبایل شعر کهن با مضامین جدید و هم در زمینه شعر نو و نیمایی طبع آزمایی کرد. خاطرات شهریار با نیما و مشاعره و مکاتبه شعری که داشتند خود یک مقوله در تاریخ ادبیات معاصر ایران است.

شعردوست تصریح کرد: این شاعر بزرگ به زبان مادری خود ترکی هم شعرهایی سروده که شاهکار تلقی می شود. عموما یک شاعر به یک زبان شعر می گوید و برخی از شاعران در زبان های دیگر هم می سرایند که بگویند به فلان زبان هم شعر می گویند؛ اما شهریار شاعری است که در هر دو زبان شاهکار آفریده. یعنی در فارسی چکامه بلندی چون «علی این همای رحمت را می سراید» که عامی و با سواد، شاعر و غیر شاعر ابیاتی از آن را حفظ هستند و در ترکی هم چکامه بلندی چون «حیدر بابا» را می سراید که بیش از صد شاعر ترکی سرا افتخار به این کرده اند.

وی افزود: اما آنچه که شهریار را شهریار کرده است، ارتباط و اتصال شعر شهریار با اعتقاداتش و امر قدسی است. شهریار به دلیل همین پیوندش با امیرالمومنین علیه السلام شعرش ماندگار می شود (شب روان مست ولای تو علی/ جان عالم به فدای تو علی) یا در ماه محرم آن چکامه بلند را می فرماید (می برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم/ مروه پشت سر نهاد اما صفا دارد حسین). این نو سروده‌ها که با امری نامیرا، اعتقادی قدسی و الهی و اهل بیت عصمت و طهارت پیوند دارد، باعث ماندگاری شعر شهریار می شود.

شعردوست بیان کرد: محمدحسین بهجت تبریزی یک دهه بعد از انقلاب اسلامی زندگی کرده و در سال 1367 از میان ما رفت. او در زمان انقلاب می گفت انقلاب روح دیگری در من دمید. شهریار در واپسین دهه زندگی خود با اینکه مرد هشتاد ساله بود یک دیوان شعر سرود. مجموعه سروده های شهریار در بعد انقلاب اسلامی به عنوان «شهریار و انقلاب اسلامی» است.

وی خاطرنشان کرد: روزی که کشور ما درگیر جنگ تحمیلی بود، برای بسیجی ها و مادر شهدا شعر سرود و در سن 80 سالگی خود لباس بسیجی پوشید و سربند بست و در جمع بسیجی ها شعر خواند (باز هم از دست خدا دستی برای تو بسیج) و خودش بسیجی ها را روانه جبهه ها کرد. مجموعه این ویژگی ها شهریار را در جایی قرار داده است که حداقل در میان شعرای معاصر هنوز کسی یارای نزدیکی به آن  جایگاه را ندارد.

انتهای پیام/

تاثیر انقلاب اسلامی بر شهریار