به گزارش گروه بین‌الملل باشگاه خبرنگاران جوان، راشاتودی در گزارشی نوشت: جایزه صلح نوبل امسال در حالی به دو تن از فعالان مبارزه با خشونت جنسی اعطا شد (اینجا) که برندگان صلح نوبل همیشه شایسته دریافت این جایزه نبوده‌اند.

ابتدا لازم دانست که هدف اصلی در پس اهدای جایزه صلح نوبل را یادآوری کنیم. بنا به وصیت آلفرد نوبل، بنیانگذار این جایزه که ثروتش را به تامین هزینه‌های آن اختصاص داد، جایزه صلح نوبل باید به افراد یا سازمان‌هایی اعطا شود که بیشترین و بهترین اقدامات خود را برای دوستی میان ملت‌ها، انحلال یا کاهش ارتش‌ها یا تشکیل و ترغیب کنفرانس‌های صلح کرده است.

کمیته نروژی نوبل بارها و بارها برای انتخاب برندگان صلح نوبل مورد انتقاد شدید قرار گرفته است. راشاتودی در ادامه گزارش خود به معرفی برخی از جنجالی‌ترین برندگان جایزه صلح نوبل پرداخت:

باراک اوباما
به باور بسیاری اعطای جایزه صلح نوبل به باراک اوباما، رئیس جمهور پیشین آمریکا نمونه‌ای از تمایل شدید کمیته نوبل برای اهدای جایزه به انتظارات به جای نتایج واقعی بود. اوباما در حالی این جایزه بسیار مهم را دریافت کرد که تنها 12 هفته از ریاست جمهوری او گذشته بود، حتی به نظر می‌رسید خود او نیز از دریافت چنین جایزه‌ای دچار حیرت شده است. او در سخنرانی خود در آن زمان اعلام کرد «من این جایزه را دستاورد خود نمی‌دانم بلکه آن را تائید رهبری آمریکا بر اساس توجه به تمامی مردم جهان می‌دانم.» این در حالی است که اوباما اولین رئیس‌جمهور در تاریخ آمریکاست که در تمام هشت سال ریاست جمهوری او نیروهای نظامی این کشور در جنگ به سر می‌بردند.

هنری کیسینجر
هنری کیسینجر، دیپلمات، مشاور امنیت ملی و وزیر خارجه پیشین آمریکا یکی از جنجالی‌ترین برندگان صلح نوبل در تمامی دوران‌هاست. وی در سال 1973 برای توافق صلح پاریس برای پایان دادن به جنگ ویتنام جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. این در حالی بود که کیسینجر مجموعه‌ای از بمباران مخفی هوایی در جنوب شرقی آسیا را، که به کشتار، زخمی و بی‌خانمان شدن حدود 6 میلیون نفر منجر شد، هدایت کرد.

کوردل هال
کوردل هال، وزیر خارجه آمریکا در دولت فرانکلین روزولت، رئیس جمهور پیشین آمریکا، در سال 1945 برای کمک به ایجاد سازمان ملل برنده صلح نوبل شد. اما اقدامات بحث برانگیز او در آن زمان باعث نشد برای دریافت جایزه صلح نوبل واجد شرایط نباشد.

آنگ سان سو چی
کمیته نوبل اعلام کرد جایزه صلح خود را از آنگ سان سو چی، رهبر حزب حاکم میانمار پس نمی‌گیرد و این تصمیم علی‌رغم گزارش سازمان ملل درباره این بود که او از قدرت خود برای جلوگیری از نسل‌کشی مردم روهینگیا استفاده نکرد. بنا به گزارش سازمان ملل، جنایات گسترده‌ای از جمله خشونت جنسی و کشتار جمعی علیه مسلمانان روهینگیا صورت گرفته است. سکوت آنگ سان سو چی در برابر این جنایات با انتقادات گسترده بین‌المللی همراه شد.

1948 سال بدون صلح نوبل
یکی دیگر از موضوعات جنجالی صلح نوبل مربوط به سال 1948 است، زمانی که کمیته صلح نوبل نتوانست شخصی که استحقاق این جایزه باشد، را مشخص کند. این در حالی بود که در همان سال ماهاتما گاندی، رهبر سیاسی و معنوی هندی‌ها هدف ترور قرار گرفت.

علی‌رغم آنکه گاندی 12 بار نامزد دریافت صلح نوبل شد، هیچگاه این جایزه با او اعطا نشد. پس از مرگ او این کمیته اعلام کرد این جایزه تنها به افراد در قید حیات اعطا می‌شود و تمایلی به استثنا قایل شدن درباره گاندی ندارد. اما دبیر کمیته نروژی نوبل در سال 2006 اعتراف کرد حذف گاندی از فهرست نوبل بدون شک بزرگترین شکست این کمیته صلح نوبل است.

انتهای پیام/