به گزارش خبرنگارحوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛روایات مربوط به فضایل امام حسن (ع) در منابع شیعه و اهل سنت آمده است. او یکی از اصحاب کسا است که آیه تطهیر درباره آنان نازل شد و شیعیان آنان را معصوم می‌دانند؛ و آیاتی نیز درباره او و پدر ومادر و برادرش نازل شده است. به مناسبت شهادت امام حسن مجتبی (ع) به توصیف‌هایی که از آن امام همام (ع) در برخی از سوره‌ها یا آیات آورده شده دراین گزارش می‌خوانیم.

۱- امام حسن (ع) مظهر آیه تطهیر
در سوره احزاب آیه ۳۳ چنین آمده است: «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا.» (جز این نیست که اراده خدا بر آن است که از شما خاندان پیامبر هر گونه پلیدی را دور سازد و پاک گرداند (همه شیعیان و اکثر اهل سنت، مراد از اهل بیت را در این آیه «خمسه طیبه» می‌دانند: یعنی محمد، علی، فاطمه، حسن وحسین علیهم السلام.
۲- امام حسن (ع) وآیه ذوی القربی
در سوره شوری آیه ۲۳ چنین آمده است: «قل لا اسألکم علیه اجراََ الا المَوده فی القربی» (ای پیامبر، بگو اجری بابت تبیلغ رسالت خویش از شما نمی‌خواهم، جز اینکه با خویشانم دوستی کنید.)

بدون شک، یکی از مصادیق بارز خویشان رسول خدا «صلّی الله علیه و آله وسلّم» امام حسن مجتبی علیه السلام است.
۳- امام حسن (ع) وسوره انسان
در سوره انسان آیات پنجم به بعد، گروهی را با وصف ابرار می‌ستاید که با نیت خالص به نذر خویش عمل کرده و غذای خود را به مسکین و یتیم و اسیر داده‌اند:
۵) ان الابرار یشربون من کأس کان مزاج‌ها کافورا
۶) عینا یشرب بها عبادالله یفجرون‌ها تفجیرا
۷) یوفون بالنذر و یخافون یوما کان شره مستطیرا
۸) و یطعمون الطعام علی حبه مسکینا و یتیما و اسیرا
۹) انما نطعمکم لوجه الله لا نرید منکم جزاء و لا شکورا
(خوبان از جامی می‌نوشند که مزه‌اش کافور است و آن چشمه‌ای است جوشان که بندگان خدا از آن می‌نوشند. همان‌ها که به نذر خویش وفا می‌کنند، از روز قیامت در هراسند و غذای خویش را براساس دوستی پروردگار، به مسکین و یتیم و اسیر می‌بخشند و می‌گویند: «فقط به خاطر خدا غذایمان را به شما دادیم و هیچ گونه پاداشی از شما نمی‌طلبیم.»)

اکثرمفسران در شأن نزول این آیه‌ها گفته‌اند:
حسنین علیهما السلام مریض شدند. علی (علیه السلام) و فاطمه علیهالسلام و فضه و حسنین سه روز برای سلامتی آن‌ها روزه نذر کردند. هر روز اول افطار، نیازمندی سر رسید و آن‌ها افطارشان را به او دادند و سه روز متوالی با آب روزه گرفتند.
سپس این آیات نازل شد و خداوند اینان و از جمله امام حسن علیه السلام را ابرار نامید.
۴- امام حسن (ع) وآیه تلقی کلمات
امام وقتی آدم به دلیل ترک اولایش از بهشت رانده شد، سال‌های زیادی گریه کرد و از خدا خواست توبه‌اش را بپذیرد. تا سرانجام روزی همان‌طور که می‌گریست و به آسمان می‌نگریست، ناگهان با چشم باطن دید روی عرش الهی چنین نوشته شده: «محمد، علی، فاطمه، حسن، حسین.»
آن گاه فهمید اینها، هر که هستند، از مقربان درگاه الهی‌اند.
پس خدا را به حق ایشان قسم داد و در اینجا بود که توبه‌اش پذیرفته شد. به عقیده‌ی اکثر مفسّران شیعه آیه‌ی زیر به همین ماجرا اشاره کرده است: «فتلقی آدم من ربه کلمات فتاب علیه» (آدم از خدایش کلماتی را آموخت که باعث پذیرش توبه او گردید.) سوره بقره آیه ۳۶،
۵- امام حسن (ع) مصداق اولی الامر
جابربن عبدالله انصاری می‌گوید: نزدرسول خدا (صلّی الله علیه وآله و سلّم) بودم که این آیه نازل شد: «یا ای‌ها الذین آمنوا اطیعو الله و اطیعو الرسول و اولی الامر منکم» (ای مؤمنان! از خدا و رسول و صاحبان فرمان که در میان خودتان هستند پیروی کنید.)
پرسیدم: «یارسول الله! خدا را شناختیم و اطاعتش کردیم. تو را نیز شناختیم و اطاعتت نمودیم، اما اولی الامر چه کسانی هستند؟»
رسول خدا فرمود:: «آنان جانشیان و حاکمان پس از من هستند که اولین‌شان برادرم، علی، و سپس حسن وحسین..؛ و آخرین‌شان محمدبن الحسن مهدی است که زمین را از عدل و داد پر می‌کند، پس از آنکه از ظلم و جور پر شده باشد.»

انتهای پیام/