به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ شانزدهمین رئیس‌جمهوری ایالات متحده برای آمریکایی‌ها مقامی فراتر از یک سیاستمدار دارد و مردم این کشور بیشتر دوست دارند که او را مردی فرزانه تصور کنند تا فردی سیاسی و آرمانگرا. ١٥٨‌ سال پیش در چنین روزی (٦ نوامبر ١٨٦٠) مردم آمریکا برای بار دوم آبراهام لینکلن را به‌ عنوان رئیس‌جمهوری خود برگزیدند و این امکان را به او دادند تا نقشه‌های نصفه و نیمه خود را عملی کند.

امروز همه ما لینکلن را براندازنده قانون برده‌داری در خاک آمریکا می‌شناسیم و تصور اکثر آنهایی که داستان او را می‌شنوند یا می‌خوانند این است که رئیس‌جمهوری آمریکا شب‌ها از غم برده‌ها خوابش نمی‌برد و درست به همین خاطر جنگ خونین شمال در برابر جنوب را رهبری کرد تا آزادی همه سیاهان را تضمین‌شده ببیند؛ اما این همه حقیقت نیست.

بیشتربخوانید :آمار تکان‌دهنده از برده دار ی مدرن در آمریکا+تصاویر

لینکلن حامی برده‌ها یا مخالف تجزیه کشور
برخلاف تصور رایج آبراهام لینکلن بیش از آنکه یک حامی حقوق بردگان و سیاهان باشد، یک وطن‌پرست و از مخالفان سرسخت تجزیه آمریکا بود. اصرار ایالت‌های جنوبی بر حفظ قانون برده‌داری و تمایل ایالت‌های شمالی به لغو این قانون دوگانگی شدیدی را بین شمال و جنوب آمریکا به وجود آورده بود که این دوگانگی تمایل ایالت‌های جنوبی به استقلال را در پی داشت. این تقابل لینکلن را به این نتیجه رساند که برای حفظ یکپارچگی کشور لازم است برده‌داری در همه اشکال آن از جامعه آمریکا حذف شود. درست به همین خاطر وقتی ١١ ایالت جنوبی برای حفظ یکی از مهمترین ارزش‌های خود که همانا قانون برده‌داری بود اقدام به انتخاب رئیس‌جمهوری جداگانه کردند، لینکلن جنگ با ایالت‌های یاغی را کلید زد.

تلفات جنگ: ‌هزار کشته و یک رئیس‌جمهوری

«هدف اصلی من حفظ اتحادیه است، نه اینکه برده‌داری را حفظ کنم یا از بین ببرم. اگر می‌توانستم اتحادیه را بدون آزادکردن برده‌ها حفظ کنم، این کار را می‌کردم، اگر می‌توانستم اتحادیه را با آزادکردن تمام برده‌ها حفظ کنم، این کار را می‌کردم و اگر می‌توانستم اتحادیه را با آزادکردن گروهی از برده‌ها و برده نگه‌داشتن گروهی دیگر حفظ کنم، باز هم این کار را می‌کردم.» این جملات لینکلن است. درواقع او اصل مهم را حفظ یکپارچگی کشور می‌دانست و لغو قوانین مربوط به برده‌داری را نیز در طول این اصل قلمداد می‌کرد. جنگ‌های داخلی آمریکا پس از ٤‌ سال و سه هفته و ٦ روز (از ١٨٦١ تا ١٨٦٥) که بین ایالات شمالی به رهبری آبراهام لینکلن و ایالات جنوبی به رهبری جفرسون دیویس در جریان بود، عاقبت با به جای گذاشتن ٨٠٠‌هزار کشته از هر دو طرف، نهم آوریل ١٨٦٥ با تسلیم ژنرال «لی» جنوبی به ژنرال «گرانت» شمالی به پایان رسید. ٦ روز بعد، لینکلن هنگام تماشای یک نمایش در آمفی تئاتر فورد در واشنگتن، توسط یکی از مخالفان الغای قانون برده‌داری به نام جان ویلکس بوث کشته شد.

منبع:روزنامه شهروند

انتهای پیام/

آیا لینکن  واقعا حامی برده ها بود؟