به گزارش خبرنگار حوزه اخبار داغ گروه فضای مجازی باشگاه خبرنگاران جوان، محمد الفاهم معروف به ابوزکریا عضو جدا شده از داعش، در قسمتی از خاطرات عجیب خود به شرح جزییاتی درباره معنای رنگ های مختلف در مهرهای اداری سازمان دولت خلافت و همچنین دو کلمه مخصوص امیر مهمان خانه تل ابیض پرداخت.

ابوزکریای داعشی در  قسمتی از کتاب "کنت فی الرقة" می گوید: در مهمان خانه تل ابیض با اینکه داخل دولت بودم اما کاملا محبوس بودن خود را حس می کردم، من برای یک زندگی با آزادی های بی قید و شرط به سرزمین خلافت آمده بودم تا با سلاح های خود در همه جا بچرخم، همانطور که در فیلم ها دیده بودم.

طبق جریان اداری هیچ مهاجری قبل از اتمام دوره ده روزه حق خروج از مهمان خانه تل ابیض را نداشت که گاهی بنا بر دلایل امنیتی این زمان کم و زیاد می‌شد. دور زدن روند اداری در سازمان خلافت کاری بس دشوار بود، به عنوان مثال یک تروریست مغربی به دنبال برادرش آمد تا او را با خود ببرد اما با شنیدن دو کلمه از امیر مهمان خانه پرونده این بحث کاملا بسته شد. همان دو کلمه همیشگی و جادویی که به هر بحثی در حوزه اداری خاتمه می داد. "السمع و الطاعة"،این چیزی بود که جوهر بیعت را در اینجا تشکیل می داد و بیعت هم بر روابط هرمی، سلسله مراتب میان اعضا و امرا خلاصه می شد. به هر حال اطاعت از امیر واجب بود و بس!

سه روز پس از ورودم به مهمان خانه دوستانم برای بردن من آمدند. اینجا در مراحل اداری مُهر آبی از ارزش ویژه ای برخودار بود زیرا در سلسله مراتب  حتی از فرمان امیر مهمان خانه هم بالاتر به حساب می آمد. در دولت هر کسی مهر نداشت و داشتن آن قدرت خاصی محسوب می شد.

از مهر آبی رنگ که بگذریم، رنگ های دیگری نیز برای آن در سازمان مرسوم و مورد استفاده بود که از اهمیت بیشتری برخوردار بودند، مثلا قرمز اغلب در اختیار امرای دیوان و لشکرها قرار داشت اما مهر سبز که بسیار خاص بود تنها خلیفه و اعضای مجلس شورای خلافت حق استفاده از آن را داشتند.

بیشتر بخوانید:بازداشت مادر داعشی‎ها/ ماموریت «ام الدواعش» چه بود؟ +عکس

ساختار داخلی دولت هم که البغدادی در راس آن قرار داشت متشکل از چهارده دیوان با عنوان های دیوان لشکر،قضاء، دادخواهی، بیت المال، تبلیغات دینی و مذهبی، آموزش، زراعت، بهداشت، فی و غنائم، حسبة، خدمات، زکات، امنیت عمومی، الرکاز:نفت و گاز و مرکزی رسانه ها بود.

بیشتر بخوانید:ماجرای وحشت تروریست داعشی مشهور از یک زن/ «مادام جلیلة» کیست؟

هنگام خروجم از مهمان خانه یکی از رفقایم که برگه ای با مهر آبی در دست داشت مرا در آغوش کشید و ضمن سر دادن فریاد الله اکبر با لهجه تونسی و حالتی طنز گفت: بجنب! خدارا شکر که صحیح و سالمی. عاقبت با یک خودرو راهی رقه شدیم، در مسیر به من ساندویچ تعارف کردند اما اشتها نداشتم زیرا به جای غذا شوق در دست گرفتن اسلحه در وجودم شعله می کشید، فقط یک نوشابه به افتخار ورود به پایتخت دولت خلافت نوشیدم و بس، من در رقه بودم!

انتهای پیام/