مسعود ناصری‌پور رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایران در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، درباره اجتماعی شدن سلامت اظهار کرد: اجتماعی شدن سلامت از دولت یازدهم با شکل‌گیری معاونت اجتماعی در وزارت بهداشت فعالیت‌هایش آغاز و در دولت دوازدهم با شکل‌گیری معاونت‌های اجتماعی در دانشگاه‌های سطح یک کشور  و مدیریت‌های آن در سایر دانشگاه‌ها پیگیری شد.

وی بیان کرد: ۲۵ درصد موارد مرتبط با نظام سلامت در درون وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و ۷۵ درصد حوزه‌های مرتبط با نظام سلامت مانند آلودگی هوا و وضعیت غذا در خارج از سیستم وزارت بهداشت است.

 تلاش وزارت بهداشت در کنترل ورودی‌ها به سیستم

رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایران افزود: وزارت بهداشت تلاش می‌کند که آن ۷۵ درصد (ورودی‌های سیستم) را که منبع ایجاد بیماری‌های گوناگون برای افراد است، کنترل کند، بنابراین ما نباید منتظر این باشیم که بیماران به ما مراجعه کنند و ما در قبال آنها تعداد بیمارستان‌ها و مراکز درمانی را افزایش دهیم.

بیشتر بخوانید: دولت قدر اجتماعی شدن سلامت را بداند/ هر پروژه ملی باید یک پیوست سلامت داشته باشد

ناصری‌پور تأکید کرد: ما اگر قصد داشته باشیم در زمینه موارد مرتبط با سلامت در خارج از حوزه وزارت بهداشت فعالیت کنیم نیاز به زیرساخت‌هایی مشخص داریم؛ این زیرساخت‌ها شامل موارد متعددی هستند که یکی از این موارد مهم زیرساخت‌های مربوط به سازمان‌های مردم نهاد (NGO) است که در زمینه بیماری‌های نادر و عوارضی مانند سرطان، دیابت و فشارخون فعالیت می‌کنند.

وی تصریح کرد: حوزه معاونت اجتماعی وزارت بهداشت تلاش می‌کند تا با سازمان‌های مردم نهاد گوناگون ارتباطی خوب داشته باشد و در اجرای سیاست‌های خودش از آنها کمک بگیرد؛ افزایش آگاهی‌های مردم و خود مراقبتی هم از دیگر سیاست‌های کلی این حوزه است که سازمان‌های مردم نهاد می‌تواند در راستای اجرای این سیاست‌ها به ما کمک کنند.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: دانشگاه‌های علوم پزشکی سراسر کشور می‌توانند از طریق سازمان‌های مردم نهاد گوناگون آموزش‌های لازم را به بیماران بدهند تا میزان آسیب آنها به حداقل برسد برای مثال یک فرد مبتلا به هموفیلی باید آگاهی پیدا کند که چگونه و در چه محیطی زندگی کند.

ناصری‌پور اظهار کرد: برخی بیماری‌های نادر و شایع در کشور نیاز به هزینه‌های مالی هنگفت دارند که منابع مالی وزارت بهداشت به تنهایی نمی‌تواند تأمین کننده این هزینه‌ها باشد بنابراین سازمان‌های مردم نهاد گوناگون می‌توانند در تأمین منابع مالی این بیماری‌ها کمک‌های لازم را بکنند.

بیشتر بخوانید: امروز اجتماعی شدن سلامت به عنوان یک ضرورت مطرح است

 تلاش دانشگاه‌های علوم پزشکی برای تسهیل ساختار‌ سازمان‌های مردم نهاد

وی بیان کرد: ما تلاش می‌کنیم با استفاده از اختیارات وزارت بهداشت و قوانین مصوبه مجلس مشکلاتی را که سازمان‌های مردم نهاد با آنها روبرو هستند، تسهیل کنیم.

رئیس دانشگاه علوم پزشکی ایران افزود: وزارت بهداشت و دانشگاه‌های علوم پزشکی سراسر کشور باید با سازمان‌های مردم نهاد گوناگون تعامل ۲ سویه داشته باشند، به طور مثال اگر سازمان‌های مردم نهاد نیاز به حمایت‌های دانشی دارند کادر آکادمیک و علمی دانشگاه‌های ما باید کمک‌های لازم را به آنها بدهند همچنین برخی سازمان‌های مردم نهاد برای محل برگزاری همایش‌های خود درخواست‌هایی را دارند که ما می‌توانیم در این زمینه هم به درخواست آن‌ها پاسخ مثبت بدهیم.

 ناصری‌پور یادآوری کرد: ما نباید نگاه بیمار محور داشته باشیم، بنابراین باید در زمینه پیشگیری از ابتلا به بیماری‌های گوناگون فعالیت و به سیاست‌های کلی خود از طریق روش‌های مختلف مانند همکاری با خیریه‌ها و سازمان‌های مردم نهاد، خود مراقبتی، تشکیل کانون‌های سلامت محله، شورای سلامت استان‌ها و شهرستان‌ها دست پیدا کنیم؛ پروژ‌ه‌های صنعتی ما باید پیوست زیست محیطی داشته باشد بنابر این باید از اجرای پروژه‌هایی که به سلامت مردم آسیب می‌زنند، جلوگیری کنیم.

انتهای پیام/