به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، اهل مصاحبه نیست؛ این را همان اول فهمیدیم. طول می‌کشد تا بالاخره راضی شود و باهم ملاقات کنیم. جدی و عملگراست؛ این را هم همان اول فهمیدیم. لابد به همین دلیل است که توانسته کارهای دشوار را پیش ببرد و به نتیجه برساند. مهربان است؛ این را بعداً فهمیدیم. وقتی از مدد به نیازمندان و کمک به محرومان صحبت می‌کرد و حرارت نوری که در قلبش داشت از پشت کلمات به سویمان تابید. جانش شیفته و درونش شیدای محبت است؛ این را هم بعداً فهمیدیم. وقتی از مسئولیت اجتماعی می‌گفت و اینکه نیکوکاری مرزهای باریکی دارد و مانند راه رفتن روی لبه تیغ است. وقتی دکتر «رضا بیات موحد» می‌گفت باید مراقب بود؛ مراقب خود و جامعه.

خدمت در مراکز ویژه

اصالت زنجانی دارد و از سال ۵۰ که رشته دندانپزشکی دانشگاه تهران قبول‌شده ساکن تهران است. ۶۳ ساله است و از سال ۵۶ دندان‌پزشک. مسئول کارگروهی است که برای جامعه دندان‌پزشکان کشور همیشه دعوتی بوده به کار خیر. فعالیت این کارگروه که در سال ۸۸ راه‌اندازی شد و بیش از ۸۰ عضو فعال دارد به راه‌اندازی مراکز دندانپزشکی ویژه برای اقشاری نظیر مبتلایان به صرع، کودکان کار، مبتلایان به اچ آی وی، معتادان، بی‌خانمان‌ها و... منجر شده است. حالا کسانی که تا پیش‌ازاین از خدمات دندانپزشکی محروم بودند جایی دارند برای رهایی از مشکلات دهان و دندان. پزشکان داوطلب نیز در این مراکز به آسیب دیدگان و اقشار خاص خدمات رایگان می‌دهند. «بیات موحد» خودش در همه این مراکز ویژه خدمت می‌کند؛ چند روز هفته در ساعات مشخص.

مطب دندانپزشکی پشت وانت

برای کسی که معتقد است همنوع دوستی در سرشت آدمی است و باید تلاش کرد تا در رفتارهای انسان نهادینه شود داستان نیکوکاری حکایتی طولانی دارد. خودش این‌طور ماجرا را تعریف می‌کند: «نخستین بار که کار دندانپزشکی خیریه انجام دادم پیش از انقلاب اسلامی بود. شهریور سال ۵۷ برای کمک به زلزله‌زدگان طبس رفتیم و در محلی به نام باغ گلشن چادر زدیم. برای کارهای امدادی رفته بودیم ولی من وسایل دندانپزشکی هم با خود برده بودم. بعد از ۳ روز شروع کردم به بررسی وضعیت دهان و دندان زلزله‌زدگان و پشت یک وانت دندان می‌کشیدم. چون هیچ امکاناتی خاصی نداشتم و فقط داروی بی‌حسی داشتم، فقط می‌توانستم دندان بکشم. آن موقع برای اهالی طبس و دهات و شهرستان‌های اطراف که اغلبشان اصلاً دندان‌پزشک ندیده بودند اینکه بدون درد، دندان بکشند خیلی جالب بود. خلاصه اینکه تبلیغ کرده بودند و خبر به همه رسیده بود و هرروز یک صف طولانی جلوی وانت داشتیم و کسانی که می‌خواستند بدون درد دندان خرابشان را بکشند.» ماجرا ازاینجا آغاز شد و همین ابتدا یک تکمله هم دارد: «آن موقع که من فارغ‌التحصیل شدم در ایران حدود یک هزار دندان‌پزشک داشتیم، الآن ۳۰ هزار دندان‌پزشک داریم. برای همین است که می‌گویم خیلی‌ها اصلاً دندان‌پزشک ندیده بودند. الآن تعداد دانشکده‌های دندانپزشکی ایران از آمریکا بیشتر است. ۶۴ دانشکده دندانپزشکی داریم که از خیلی از کشورهای پرجمعیت دنیا بیشتر است.»

مطب دندانپزشکی در مدرسه

پس از سال‌ها با یک اتفاق در سال ۸۳ دوباره جرقه نیکوکاری زده شد و آغازی شد بر راهی طولانی. یکی از دوستان دکتر بیات موحد فوت و وصیت کرده بود تا یونیت (صندلی دندانپزشکی) محل کارش برای کاری عام‌المنفعه استفاده شود. ۲ نفر از همکارانش به نام‌های دکتر امانی و دکتر شیرازی ابتکاری جالب به خرج دادند و تصمیم گرفتند آن یونیت را در مدرسه جعفری مستقر کنند. مدرسه‌ای در محله‌ای در جنوب شهر که با آسیب‌های اجتماعی و محرومیت مواجه بود. یونیت دریکی از کلاس‌های مدرسه مستقر و کار شروع شد؛ خدمات دندانپزشکی رایگان به محصلان مدرسه. پس از دکتر بیات موحد دندان‌پزشکان دیگری نیز به آنان پیوستند و در مدرسه یک مطب کوچک ولی ارزشمند تأسیس شد.

دندان‌های یک کودک فلج مغزی

اتفاق بعدی چه بود؟ راه‌اندازی مرکز دندانپزشکی برای معلولان. ماجرایش این‌چنین است: «وقتی در مدرسه جعفری کار می‌کردیم با یک موسسه فعال در حوزه حمایت از معلولان آشنا شدیم. یک برادر بزرگ‌تر دارم که در جبهه‌های دفاع مقدس مفقودالاثر شده است. وی دانش‌آموخته دانشگاه شریف و بنیان‌گذار مرکز تحقیقات مخابرات بود. یکی از دوستان برادرم به نام دکتر طبیانی که او هم با آن موسسه آشنا بود روزی اعلام کرد که قصد دارند خانه مادری‌شان را وقف کنند و پیشنهاد دادیم مرکزی برای دندانپزشکی معلولان راه‌اندازی کند. این مرکز در سال ۸۸ در غرب تهران تأسیس شد و حالا ۳ یونیت و ۲۰ دندان‌پزشک داوطلب دارد که به معلولان خدمات می‌دهند.»

ارزش این خدمات فقط به رایگان بودنشان نیست و دکتر بیات موحد به واقعیتی اشاره می‌کند که شاید خیلی‌ها ندانند. می‌گوید: «در مطب‌های عادی معمولاً به معلولان جسمی و حرکتی شدید برای مثال مبتلایان به فلج مغزی خدمات ارائه نمی‌شود. چون دندانپزشکی برای این افراد به دلیل وضعیت عمومی و شرایط خاصی که ممکن است هر مراجعه‌کننده داشته باشد با دشواری‌ها و ریسک بالا همراه است. به همین دلیل بسیاری از معلولان با مشکلات دهان و دندان مواجه هستند. دیگر اینکه مطب‌های عادی برای تردد معلولان بهسازی و مناسب‌سازی نشده‌اند و گاه معلولان اصلاً امکان تردد به مطب را هم ندارند.» و آخرسر سخنی دیگر: «کار در حوزه معلولان شگفتی‌های عاطفی زیادی دارد. گاهی که دندان یک کودک فلج مغزی را پر می‌کنم انگار صدای قلب والدینش را می‌شنوم. درحالی‌که این کودک نه درد را متوجه می‌شود نه اصلاً حرکتی دارد. ولی والدینش به دلیل محبت زیاد و به دلیل آن وابستگی عاطفی عمیق که با فرزند دارند دلشان برای او می‌تپد و نگران‌اند که نکند دردش بیاید یا آزرده شود. گاهی هم والدین چنین کودکانی برای اینکه یک‌دندان فرزندشان پر شود با هزار زحمت از راهی دور می‌آیند و بازمی‌گردند. درحالی‌که وضعیت یک‌دندان شاید اصلاً تأثیری بر کیفیت زندگی فرزندشان نداشته باشد. گاهی احساس می‌کنم آن دندان به درد بچه نمی‌خورد و کار ما درواقع پاسخگویی به نیازهای روحی و عاطفی والدینش است. این احساس‌ها و این تجربیات عاطفی، شگفتی‌ها و شیرینی‌های کار خیر هستند.»

مطب‌های جدید برای بیماران و آسیب دیدگان

پس از تشکیل کارگروه نیکوکاری در سال ۹۰ و استقبال دندان‌پزشکان از فعالیت‌های خیریه، شرایط برای ارائه خدمات به اقشار خاص بهتر شد. در همین بازه زمانی بنیاد خیریه نورآوران سلامت، ابتکاری باارزش را عملی کرد؛ راه‌اندازی مطب‌های سیار و بیمارستان‌های صحرایی برای ارائه انواع خدمات پزشکی رایگان در مناطق محروم و دورافتاده ایران. دکتر بیات موحد در این طرح مشارکت و همکاری فعال داشت و هنوز هم اغلب دندان‌پزشکان داوطلب خدمت در این مطب‌های سیار از اعضای کارگروه نیکوکاری هستند. همان موقع وی از طریق یکی از همکارانش با انجمن صرع و مشکلات جدی پیش روی مبتلایان به این عارضه آشنا شد. این افراد نیز به دلایل پزشکی برای دریافت خدمات دندانپزشکی در مطب‌های عادی مشکل و محدودیت دارند. علاوه بر آن مبتلایان به صرع معمولاً لثه‌های متورم دارند که کار دندانپزشکی را دشوارتر می‌کند. در سال ۹۲ با همکاری انجمن صرع سرانجام یک مرکز دندانپزشکی ویژه در غرب تهران برای مبتلایان به صرع راه‌اندازی شد؛ مطبی با ۲ یونیت و ۲۲ دندان‌پزشک داوطلب که تابه‌حال به بیش از ۲ هزار و ۳۰۰ بیمار خدمات ارائه کرده است. پس‌ازآن نیز همکاری با جمعیت خیریه امام علی (ع) در سال ۹۴ مایه خیر شد و راه‌اندازی مطبی ویژه کودکان کار، زنان سرپرست خانوار، کودکان دارای بیماری‌های خاص و همچنین آسیب دیدگان اجتماعی با مشارکت ۱۵ دندان‌پزشک داوطلب را در پی داشت.

دندانپزشکی مبتلایان به اچ آی وی

راه‌اندازی مطب برای بیماران مبتلا به اچ آی وی داستان دیگری دارد با دردسرهای بیشتر. دکتر بیات موحد می‌گوید: «همان موقع که در دندانپزشکی انجمن صرع کار می‌کردیم دنبال جایی بودیم که بتوانیم برای بیماران مبتلا به اچ آی وی یک مطب ویژه راه‌اندازی کنیم. ارائه خدمات دندانپزشکی به این بیماران بسیار دشوار است و ریسک بالایی دارد. برای مثال اگر سرنگی که برای بی‌حسی لثه و دندان به کار می‌رود ناگهان در دست دندان‌پزشک فرو برود احتمال ابتلا به بیماری وجود دارد. مطب ویژه این افراد نیز به شرایط فنی خاص و امکانات مناسب نیاز دارد. آن موقع تنها یک مرکز دندانپزشکی محدود با امکانات ناقص در جنوب غرب تهران به این افراد خدمات ارائه می‌داد. قصد داشتیم همان مرکز را تجهیز کنیم که به دلیل کاغذبازی‌های اداری ممکن نشد. بعد با موسسه خانه خورشید آشنا شدیم که در محله هرندی به زنان آسیب‌دیده اجتماعی خدمات می‌داد.» بعد هم با حمایت موسسه خانه خورشید بالاخره در سال ۹۵ یک مطب برای مبتلایان به اچ آی وی راه‌اندازی شد. ۲۰ دندان‌پزشک با این مرکز همکاری می‌کنند و هرماه به بیش از ۸۰ نفر خدمات ارائه می‌شود.

برکات در کار جمعی است

این مطب‌های ویژه چگونه راه‌اندازی و تجهیز می‌شوند؟ جواب این سؤال یک کلمه است: پیگیری. و پاسخ درست‌تر: پیگیری خیلی زیاد. دکتر بیات موحد در کارگروه نیکوکاری با همکارانش و واردکنندگان تجهیزات پزشکی و همچنین تولیدکنندگان و شرکت‌های فعال در حوزه تأمین مواد مصرفی دندانپزشکی جلسات مستمر دارد و تجهیز مطب‌ها معمولاً به کمک این جمع نیکوکار ممکن می‌شود. به همین دلیل است که وی به ارزش کار جمعی اشاره می‌کند و اینکه برکات در همکاری جمعی است. می‌گوید: «جمع شدن یک آغاز است، باهم بودن یک موفقیت و حرکت به جلو شروع پیشرفت است.»

حسن ختام دیدار با این پزشک نوع‌دوست هم این بیت که برایمان می‌خواند:

تو پای به راه در نِه و هیچ مپرس

خود راه بگویدت که چون باید رفت

منبع: فارس

انتهای پیام/

دندان‌پزشک رایگان بیماران خاص