به گزارش حوزه افغانستان باشگاه خبرنگاران جوان، روزنامه چاپ کابل نوشت: ترامپ از همه پول می‌خواهد؛ او به همه‌چیز نگاه بازرگانی دارد و نگاه او به ماموریت افغانستان هم بازرگانی است. روزنامه 8 صبح در ادامه این یادداشت آورده است:

ترامپ در جلسه‌ی وزیران دولت فدرال امریکا در کاخ سفید به روشنی می‌گوید که برخی از قدرت‌های منطقه‌ای که در اطراف افغانستان حضور دارند، مخالف خروج ناگهانی نیروهای امریکایی‌اند. او می‌گوید وقتی موقف سران این کشورها را در مورد خروج نیروهایی امریکایی از افغانستان پرسیده است، ‌همه گفتند که خروج نیروهای امریکایی سبب قدرت‌گیری تروریسم می‌شود. ترمپ از حرف آنان چنین نتیجه‌گیری کرده است که حضور نظامی امریکا بیش‌تر به سود همین کشورها تمام می‌شود و بنا بر این لازم است که همین کشورها یا به امریکا پول بدهند یا فضا و قلمروشان را به رایگان در اختیار واشنگتن بگذارند تا ایالات متحده از آن به مقاصد لوژستیکی استفاده کند.

ترامپ از متحدان امریکا هم پول می‌خواهد. او می‌گوید ماموریت نظامی امریکا در افغانستان منافع امنیتی بسیاری از متحدان واشنگتن را هم تأمین می‌کند. به گفته‌ی ترامپ متحدان واشنگتن صرف ۱۰۰ تا ۲۰۰ سرباز به افغانستان می‌فرستند و هزینه‌ی مالی مأموریت نظامی امریکا در افغانستان را که ده‌ها میلیارد دالر می‌شود، ‌کم نمی‌کنند. مقصود ترامپ دقیق این است که متحدان امریکا باید پول بیش‌تری در ماموریت‌های نظامی امریکا در کشورهایی مثل افغانستان خرج کنند. برای ترامپ حضور مثلاً ۵۰۰ نظامی آلمانی در افغانستان بسنده نیست و این کشور باید هزینه‌ی سالانه‌ی مأموریت نظامی امریکا در افغانستان را تا حدی متقبل شود. بر مبنای گزارش‌های منابع دولت امریکا، ایالات متحده سالانه ۴۵ میلیارد دالر در ماموریت‌ نظامی‌اش در افغانستان به مصرف می‌رساند. ترامپ می‌خواهد که متحدان امریکا بخشی از این پول را بپردازند.

ترامپ با ادبیات خیلی سخیف هند را هم مخاطب قرار می‌دهد و می‌گوید که دهلی نو صرف در افغانستان کتاب‌خانه ساخته است و مصرف بیش‌تری نکرده است. هند از حضور نظامی امریکا در افغانستان حمایت می‌کند. واقعیت این است که مأموریت نظامی امریکا و ناتو در افغانستان، منافع امنیتی هند را هم برآورده کرده است. در زمان حاکمیت گروه طالبان، گروه‌های اسلام‌گرا جنگ شدیدی در کشمیر به راه انداخته بودند. اما امروز بیش‌تر گروه‌های کشمیری جنگ‌جویان‌شان را به افغانستان می‌فرستند تا در کنار طالبان بجنگند. اگر جهادیست‌های پنجابی و کشمیری در افغانستان مشغول نباشند، ‌روشن است که درد سر هند بیش‌تر می‌شود. شاید ترامپ با توجه به همین امر با زبان بسیار تحقیرآمیز هند را مخاطب قرار می‌دهد و به تلویح از این کشور می‌خواهد که مأموریتش را در افغانستان اجرا کند.

روشن است که کشورهای منطقه و دیگر متحدان امریکا ظرفیت آن را ندارند تا بخش قابل توجهی از مصارف ارتش امریکا را در افغانستان بپردازند. هیچ نشانه‌ای در دست نداریم تا به اساس آن تخمین بزنیم که در آینده، ‌بریتانیا، ‌آلمان یا هند بخشی از مصارف ارتش امریکا را در افغانستان به دوش می‌گیرند. ترامپ حتماً می‌خواهد با این حرف‌ها به انتقاد‌های متحدان امریکا در مورد تصمیم ناگهانی احتمالی او مبنی بر خروج بخشی از نیروهای امریکایی از افغانستان پاسخ بدهد. او می‌خواهد به آنان بگوید که اگر میل دارند امریکا در افغانستان بیش‌تر بماند باید پول بپردازند. ترامپ برای اجرایی کردن وعده‌های انتخاباتی‌اش در داخل امریکا هم به پول نیاز دارد. او از کنگره برای ساخت یک دیوار در مرز مکسیکو و ایالات متحده پول درخواست کرده است. اما مخالفان دموکرات ترامپ که کنگره را در اختیار دارند، ‌نمی‌خواهند این پول را در اختیار او بگذارند. از قضا همین اعضای کنگره مخالف تصمیم‌های ترمپ در حوزه‌‌ی سیاست خارجی و امنیتی هستند. ترامپ هم با نهادهای قدرت در داخل ایالات متحده و هم با متحدان امریکا در خارج از این کشور، درافتاده است. حتا حکومت افغانستان که تا حد زیادی وابسته به کمک‌های مالی امریکا است با ترامپ درافتاده است و از واشنگتن در مورد سخنان اخیر رییس جمهور ایالات متحده توضیح خواسته است. ترامپ روابط خارجی و منافع امنیتی ایالات متحده را صرف از بُعد مالی می‌بیند. به باور او اگر کشوری از یک ماموریت امریکا در جایی نفع می‌برد باید قیمت آن را محاسبه کند و پولش ‌را به واشنگتن بپردازد. ترامپ چندان به ارزش‌های مشترک و هم‌سویی راهبردی باور ندارد. او صرف به منافع مالی و تجارتی امریکا فکر می‌کند. ترامپ مدعی است که در انتخابات ۲۰۱۶ یک موج اجتماعی نیرومند ایجاد کرد و این موج اجتماعی که طرف‌دار رشد اقتصادی از طریق انزواگرایی است، از او می‌خواهد که پول بیش‌تری به داخل امریکا بیاورد و اگر این کار را نمی‌تواند‌، حداقل از مصارف گزاف امریکا در خارج از این کشور بکاهد.

بیش‌تر بلندپایه‌گان دولتی در کابل، به این نتیجه رسیده‌اند که ترامپ تصمیم‌های ناگهانی و به‌دور از انتظار در مورد افغانستان خواهد گرفت. برای بلند‌پایه‌گان دولتی افغانستان از جمله اشرف غنی و داکتر عبدالله، هیچ تصمیم ترامپ در روزها، ‌ماه‌ها یا سال‌های آینده، ‌شگفتی نخواهد آفرید. آنان دیگر به دیپلومات‌ها، جنرال‌ها و دیگر مقام‌های بلندپایه‌ی امریکایی که در کابل وظیفه اجرا می‌کنند، ‌باور ندارند. این دیپلومات‌ها و جنرال‌ها نمی‌توانند روی تصمیم‌گیری ترمپ تأثیر بگذارند. زلمی‌ خلیل‌زاد نماینده‌ی ویژه‌ی امریکا برای پایان جنگ افغانستان هم به بیش‌تر سیاست‌مداران افغانستان و رهبران حکومت وحدت ملی در مورد مزاج ترامپ و تصمیم‌های احتمالی ناگهانی او آگاهی داده بود. زلمی خلیل‌زاد به همین دلیل بر عجله داشتن خودش در امر به نتیجه رساندن گفت‌وگو با طالبان تاکید می‌کرد.

اما موضع‌گیری اخیر ترامپ طالبان را در موقعیتی قرار داده است که به امتیاز دادن نمی‌اندیشند. طالبان در تازه‌ترین مورد گفته‌اند که از نشست جده اطلاعی ندارند. آنان گفته‌اند در مورد دور بعدی گفت‌وگوهای نماینده‌گان‌شان با دیپلومات‌های امریکایی، ‌بعداً معلومات خواهند داد. قبلاً زلمی خلیل‌زاد گفته بود که قرار است دور دیگر گفت‌وگو‌های امریکا با طالبان در جده برگزار شود، ‌ولی به نظر می‌رسد که موضع‌گیری‌های اخیر ترامپ حتا تیم مذاکره‌کننده‌ی واشنگتن با طالبان را هم گیج ساخته است. گفته می‌شد که در هفته‌ی اول ماه جنوری گفت‌وگوهای طالبان با نماینده‌گان امریکا در جده صورت می‌گیرد، ‌اما تا هنوز خبری در این مورد منتشر نشده است. به نظر می‌رسد که تیم مذاکره‌کننده‌ی واشنگتن می‌خواهد که خودش را با موضع‌گیری اخیر ترامپ عیار کند.

منبع: روزنامه 8 صبح

انتهای پیام/