به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان،  سفره ایرانی از سال‌های دور تا امروز نماد برکت و سادگی بوده و به عنوان یک گنجینه کم نظیر تاکنون مغفول مانده است که در صورت ترویج و احیای هدفمند می‌تواند در توسعه اقتصادی و صنعت گردشگری کشور و هر استانی تاثیرگذار باشد.

بیشتربخوانید: معرفی غذا‌های اصیل و سنتی جنوبی + دستور تهیه

صاحبنظران عادات غذایی را به عنوان کلیتی پیچیده از فعالیت‌های آشپزی، تمایل‌ها و تنفرها، آگاهی جمعی، اعتقادات، تابوها، موهومات وابسته با تولید، تهیه و مصرف غذا و در یک کلام یک مفهوم فرهنگی بزرگ می‌نگرند.

آنان غذا را در مواجهه و ارتباط با بسیاری از مفاهیم فرهنگی دیگر مورد مطالعه قرار می‌دهند و آن را به عنوان یک فعالیت معنی دار بر روابط اجتماعی تاثیرگذار تعریف می‌کنند.

اهمیت غذا وقتی دوچندان می‌شود که بدانیم ویل دورانت در کتاب تاریخ تمدن خود می‌نویسد: مساله خوراک انسان و تهیه آن بنیان تمدن را تشکیل می‌دهد، کلیسای جامع و معبد، موزه‌ی هنر و تالار موسیقی، کتابخانه و دانشگاه، همه روکار بنای تمدن هستند، و باید چشم داشت و در پشت ظاهر 'مطبخ 'را دید.

بر اساس گزارش سازمان جهانی گردشگری، دلیل اصلی اینکه گردشگران تصمیم به سفر و دیدار از مقاصد فرهنگی می‌گرفتند، ابتدا انگیزه‌های فرهنگی است، سپس طبیعت به عنوان عامل دوم قلمداد شده و غذا در جایگاه سوم واقع شده است، هرچند گردشگری غذایی نسبت به دو عامل دیگر اهمیت کمتری دارد، اما از جمله عناوین و سرفصل‌های نوین در عرصه گردشگری جهان شناخته می‌شود که بازاری با گردش مالی بسیار بالا دارد.

محققان می‌گویند سهم غذا در صنعت گردشگری حدود ۱۵ درصد است و هر گردشگر در زمان حضور خود در کشور مقصد نزدیک به ۱۵۰ تا ۲۰۰ دلار صرف خرید غذا می‌کند.

کارشناسان گردشگری معتقدند توریسم غذا تجسمی از ارزش‌های سنتی به شمار می‌رود که در توسعه گردشگری مدرن و امروزی متبلور شده و مورد استفاده قرار گرفته است.

به گفته آنان توریسم غذا مبین فرصتی است که گردشگری را احیا کرده و آن را متنوع می‌کند، علاوه بر این، موجب توسعه اقتصادی محلی و بومی شده و به اشتغالزایی منجر می‌شوند.

به همین دلیل، توریسم غذایی می‌تواند در برندسازی و افزایش تقاضا برای مقاصد گردشگری نقش داشته باشد و در کنار آن سنت‌های محلی و تنوع جوامع را حفظ کند.

افزون بر این، برای مناطق مختلف اعتبار و پاداش‌های دیگری به همراه می‌آورد، علاوه بر این باید دانست که توریسم غذایی پدیده‌ای نیست که تنها به سنت‌های گذشته تعلق داشته باشد، بلکه از آینده نیز تاثیرپذیر است.

در سال‌های اخیر در کشور گردشگری غذایی همچون گردشگری مذهبی، فرهنگی، طبیعی به عنوان یکی از راه‌های جذب گردشگر شناخته شده است.

ایران با ۲ هزار و ۵۰۰ نوع غذای سنتی یکی از غنی‌ترین سفره‌های جهان را در اختیار دارد، شیوه طبخ غذای ایران بعد از سبک پخت غذای چینی و رومی سومین سبک شناخته شده در جهان است، ایران به دلیل شیوه‌های پخت و تهیه غذا با رعایت اصول اسلامی، شایسته سهمی جدی و قابل توجه در بازار غذای حلال و البته جذب گردشگران غذایی و علاقه‌مند به تجربه غذا‌های جدید است.
تنوع غذایی بسیار فراوان در ایران که برگرفته از ویژگی‌های طبیعی، آب و هوایی و فرهنگی هر منطقه است، ظرفیت بسیاری برای جذب گردشگر غذایی ایجاد کرده است.

برگزاری جشنواره‌های غذایی و برپایی تور‌های غذا برای آموزش پخت غذا‌های محلی و افزایش گردشگرانی که به دنبال تنوع غذایی در محیط‌های سنتی هستند، به ایجاد گردشگری غذایی منجر شده که توسعه و گسترش آن در سالیان اخیر به شدت مورد توجه قرار گرفته است.

به گفته معاون توسعه مدیریت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در ۹ ماه گذشته با وجود شرایط تحریم، ۶ میلیون گردشگر خارجی وارد کشور شده اند.

 این به آن معناست که توسعه شاخه‌های مختلف گردشگری دارای چشم انداز روشنی برای کاهش ایران هراسی است، در این میان جذب گردشگر غذایی گریزگاه قابل اطمینانی برای صدور مهمان نوازی و هنرمندی مردمان ایران زمین به سرتاسر جهان خواهد بود.
شاید به همین دلیل، گردشگری غذایی در سطح ملی و فرا ملی سال‌ها به یکی از دغدغه‌های اصلی مسوولان کشور در هر دو بخش دولتی و خصوصی تبدیل شده است.

با این وجود برآیند‌ها و مطالعات کارشناسان نشان می‌دهد نه تنها در صنعت غذای ملی به عنوان یکی از عوامل مهم جذب نتوانسته‌ایم از ظرفیت‌های لازم بهره‌ای ببریم بلکه در بخش عرضه غذا‌های بین‌المللی نیز تاکنون کارنامه موفقی نداشته‌ایم.
بر اساس یافته‌های محققان در یک دهه گذشته و حتی پیشتر از آن شاهد افزایش چشمگیر فعالیت رستوران‌های ملل همچون رستوران‌های چینی، ژاپنی، ترکیه‌ای، تایلندی، لبنانی، هندی و سایر کشور‌ها در کشورمان بوده‌ایم.

موازی با گسترش مکان‌های توزیع غذا‌های خارجی حقیقتی که به وفور دیده می‌شود گسترش سریع رستوران‌ها و فست فودی (غذا‌های آماده) فروشی‌هایی است که منوی غذایی آن‌ها محدود به چند نوع غذای تکراری است که اثری از طعم‌های اصیل خاطره انگیز در آن یافت نمی‌شود.

هزاران نوع غذای محلی در جای جای ایران وجود دارد که تعداد انگشت شماری از آن‌ها به صورت محدود در رستوران‌ها یا خانه‌ها سرو می‌شود.

اکنون جایگاه غذا‌های سنتی و راز نهفته آن یعنی تجارت سودآور، در سایه غفلت و کم توجهی رو به افول است به طوری که به گفته مسوولان تعداد پیتزا فروشی‌های تهران از پیتزا فروشی‌های ایتالیا بیشتر است.

همزمان با توسعه اقامتگاه‌های بومگردی در کشور، اقبال گردشگران داخلی و خارجی به تناول غذا‌های بومی محلی در این مکان‌ها بیشتر شد و بتدریج خاستگاه مصرف غذا‌های ارگانیک روستایی و دستپخت‌های سنتی در بین گردشگران پدید آمد، اما همچنان شاهد آن هستیم که فرصت‌های پنهان گردشگری غذایی نادیده گرفته می‌شود، این در حالی است که با یک تخمین ساده می‌توان دریافت چه بستر مهم و فراخی برای اشتغالزایی، صدور فرهنگ و کسب درآمد در این بخش فراهم است.

به گفته مسوولان اقامتگاه‌های بوم گردی از عدد ۲۰ در دولت قبل به چهار هزار و ۶۰۰ اقامتگاه در دولت یازدهم رسید.
به باور کارشناسان امر در کشور‌های مطرح گردشگری علت بازگشت ۸۶ درصدگردشگران به مکانی که از قبل آن را دیده بودند، تجربه تناول غذای خوب و خاطره انگیز بوده است.

*ایران، مطبخ خانه‌ای به بلندای تاریخ

به گفته راهنمایان گردشگری ایران جزو مکتب غذا‌های آرام پز (اسلوفود) در برابر غذا‌هایی با پخت سریع (فست فود) است و در فرهنگ ایرانی هرقدر فرایند پخت غذا طولانی‌تر باشد مانند هلیم (در فرهنگ غذایی ایران و لغت نامه‌های معتبر نام درست هلیم است نه حلیم)، آبگوشت و قرمه سبزی آن غذا ارزش غذایی و فرهنگی بالاتری دارد.

کشور ایران با جاذبه‌های فرهنگی خود دارای تنوع غذایی بسیاری است، از گاتخ شورباسی (آبگوشت ماست) و قورت شورباسی (آبگوشت کشک) در آذربایجان غربی تا کوفته تبریزی، اوماج آشی (آش اوماج) اوماج حالواسی (حلوای اوماج)، قویماق و قایقاناق در آذربایجان شرقی نمود هنر کدبانوگری زنان ایران بوده است.

مهم‌ترین غذا‌های بومی استان قم، سوهان، آش و آبگوشت است، استان کرمان، با خورشت کنگر کدو، قیمه، به آلو، حلیم بادمجان و شیرینی‌های کلمپه، کماج، حاجی بادام، نان چرخی، پفک و برشتوک، زیره، قاووت و پسته میزبان گردشگران بسیاری است.
از آش میوه، خورشت غوره بادمجان، آبگوشت کلم و آبگوشت سیب سیرغوره همدان تا کوفته هلو، رب پلوشیرازی، آش انار، قنبرپلو، کلم پلوی شیرازی، دو پیازه و فالوده، شکرپنیر، بادام سوخته، مسقطی و انواع عرقیات معطر شیراز انتخاب‌هایی نامحدود را از زمان‌های دور به ارمغان آورده است.

در خراسان رضوی، شیشلیک شاندیزش و درخراسان جنوبی، آش شلغم، خورشت ریواس و بلغور پلو به همراه نان سمنو و نان زردی طعم تاریخ را به رخ مدرنیزه می‌کشاند.

در مازندران فسنجان با گوشت مرغابی، بورانی کدو حلوایی و بورانی بادمجان کبابی، ماست دلالی و نازخاتون که ترکیبی از بادمجان کبابی و سبزی معطر و آب غوره است، مزه‌های بی بدیل را جاودانه می‌کند.

کباب ترش گیلانی، شیش انداز، باقلاقاتوق، میرزاقاسمی و کوکوی خاویار ماهی از غذا‌های معروف گیلانی است، زیتون پرورده همراه همیشگی طعم‌ها در شمال کشور است، حلوای درونگ، کلوچه و مربای ازگیل هم از شیرینی جات این استان است.
استان سمنان با غذا‌هایی مثل ته چین و چرتمه پلو، چهارمحال و بختیاری با کباب بختیاری، کاچی و انواع لبنیات تنوع غذایی ایران زمین را دوچندان کرده اند.

خورشت خلال بادام، دنده کباب، سیب پلو و کوکوی پاغازه استان کرمانشاه به همراه نان برنجی، روغن کرمانشاهی و کاک هم خوراکی‌های مقوی ایران زمین است.

استان اردبیل با آش دوغ اش، پلو قیسی عسل سبلان و کردستان با بریان کباب یا کباب ترکی در سفره کهن ایرانیان می‌درخشند، کنگرماست و کلانه که ترکیبی از نان محلی و پیازچه و کره محلی نیز از جمله غذا‌های استان کردستان است.
سمبوسه و فلافل ها، قلیه ماهی، پلو شوشتری، ماهی صبور و حریسه نیز از غذا‌های معروف خوزستانی هاست.

تبلیغ، زیربنای رونق گردشگری غذایی

مدرس دانشگاه در گفتگو با ایرنا با بیان اهمیت تبلیغ در توسعه گردشگری غذایی خاطرنشان کرد: توریسم غذایی در ایران ناشناخته است که با بهره گیری از تبلیغ مناسب می‌توان این نوع گردشگری را در کنار گردشگری طبیعی، فرهنگی و تاریخی در کشور توسعه بخشید.

ناصر امینیان تصریح کرد: سفره ایرانی به علت تنوع و تکثر اقوام و فرهنگ‌های مختلف، دارای ظرفیت خوبی برای رونق گردشگری در ایام مختلف سال است.

به گفته وی گردشگری غذایی یکی از شاخه‌های گردشگری سلامت است و سفره ایرانی به علت دارا بودن انواع پلو ها، چلو ها، آش ها، کتلت‌ها و خوراک ها، با آداب خاص پذیرایی که در آن رعایت می‌شود، می‌تواند به عنوان عنصر جذابی برای جهانگردان مصرف گرایی که با غذا‌های آماده (فست فود) دچار یکنواختی شده اند و به دنبال به دست آوردن غذا‌های طبیعی و نو در جیره غذایی روزمره سفر می‌کنند، نقش ایفا کند.

این کارشناس گردشگری خاطرنشان کرد: برپایی نمایشگاه‌های صنایع غذایی و تبلیغات به روز و به موقع، ایجاد دفاتر دائمی در کشور‌های هدف و ارایه سی دی، بروشور و فیلم برای معرفی غذا‌های ایرانی از مهمترین راهکار‌های جذب گردشگری غذایی در ایران محسوب می‌شود.

امینیان ادامه داد: گنجاندن برنامه غذایی در تور‌های ورودی توسط آژانس‌های مسافرتی و تعیین تاریخ‌های مشخص در فصول بهار و پاییز (فصل سفر ایران) برای برگزاری همایش‌های تور‌های غذایی از دیگر راهکار‌های لازم برای جذب گردشگر غذایی هستند.

*ضرورت آگاهی بخشی فواید بی شمار غذا‌های سنتی

به گفته کارشناسان سلامت غذا‌های سنتی از نظر ارزش غذایی، در دسترس بودن مواد اولیه، تازگی و نداشتن مواد نگهدارنده شیمیایی از بهترین مواد غذایی در نقاط مختلف کشور محسوب می‌شود و نقش مهمی در افزایش ارتباط نسل‌ها و حفظ هویت فرهنگی ایفا می‌کند.

یک کارشناس تغذیه در این خصوص به ایرنا گفت: آگاه کردن مردم از فواید غذا‌های سنتی و تاثیر آن‌ها بر کنترل وزن می‌تواند باعث بازگشت این دسته از مواد به سفره‌ی خانواده‌ها و بطن جامعه گردد.

مائده رحیم پور افزود: غذا‌های سنتی از نظر میزان روغن و نمک قابل کنترل بوده و سالم‌تر است، اما غذا‌های آماده با برخورداری از روغن، چربی و نمک زیاد، حدود پنج تا هفت برابر غذا‌های سنتی انرژی دارد که عامل ابتلا به اضافه وزن و چاقی و بسیاری از بیماری‌های دیگر از جمله بیماری‌های قلبی و عروقی به شمار می‌رود.

وی با تاکید بر اینکه غذا‌های سنتی برخلاف غذا‌های صنعتی حاوی هیچ گونه نگه دارنده‌ای نیست، اضافه کرد: حرارت پخت غذا‌های سنتی قابل کنترل است و ویتامین‌های آن کمتر از دست می‌رود.

وی خاطرنشان کرد: غذا‌های سنتی حاوی گروه‌های اصلی غذایی و ارزش تغذیه‌ای بالا بوده و به دلیل استفاده از سبزیجات و میوه‌ها و دانه‌های مغذی دارای مقدار کافی فیبر و ویتامین است.

*سایه یکسان سازی بر فرهنگ استفاده از غذای ایرانی

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان در گفتگو با ایرنا با بیان اینکه در شکل گیری سفره ایرانی یک فرهنگ بسیار غنی وجود دارد، افزود: به دلیل وجود تنوع اقلیمی، آب و هوایی، فرهنگی و اجتماعی در کشور، فهرست غذا‌های ایرانی یک گنجینه مهم فرهنگی به شمار می‌آید که فرهنگ و غذا را در این فهرست جمع می‌کند.

وی اظهارداشت: در روستا‌ها و شهرستان‌های مختلف استان و کشور، فرهنگ استفاده از غذای ایرانی حفظ شده و در صورتی که به این فرهنگ توجه کافی نشود با موج جدید یکسان سازی که در جهان بوجود آمده از بین خواهد رفت.
اله یاری با بیان اینکه مهمان نوازی یکی از ویژگی‌های مهم سفره ایرانی است افزود: این ویژگی باید با پشتوانه‌های فرهنگی در صنعت گردشگری کشور تقویت شود.

مدیرکل میراث فرهنگی استان افزود: در استان اصفهان بطور عمده ظرفیت‌های فرهنگی و تاریخی موجب جذب گردشگران شده است.

وی یادآور شد: در انواع مختلف گردشگری می‌توان از ظرفیت‌ها استفاده کرد که از آن جمله می‌توان به توسعه بومگردی و ظرفیت‌های روستایی و همچنین گردشگری سلامت اشاره کرد و این در حالی است که سفره ایرانی کمتر مورد توجه قرار گرفته است.

اله یاری با بیان اینکه میراث ناملموس فرهنگ و غذا‌ها می‌تواند به جاذبه گردشگری محسوب شود، گفت: با غذای ایرانی می‌توان دورترین نقاط را هم به گردشگران جهان معرفی کرد.

** غذا‌های سنتی در فهرست غذا‌های رستوران‌ها نیست

اله یاری با بیان اینکه بریان، خورشت ماست و حلیم بادمجان در جشنواره‌های غذایی به عنوان برترین غذا‌های اصفهان معرفی شدند، افزود: نبود غذا‌های سنتی ایرانی در فهرست غذایی رستوران‌ها و مراکز اقامتی مهمترین مشکل توسعه گردشگری غذایی است.

مدیرکل میراث فرهنگی استان اصفهان افزود: فهرست کاملی از غذا‌های ایرانی در رستوران‌ها وجود ندارد و حتی در طول سال‌های قبل به غذا به عنوان عامل جذب گردشگر، کمتر فکر شده است لذا باید توجه ویژه‌ای به این مقوله داشته باشیم.

اله یاری سفره و غذای اصیل ایرانی را به عنوان یکی از جاذبه‌های گردشگری و فرهنگی یاد کرد و افزود: غذا‌های ایرانی بویژه در اصفهان می‌تواند مانند صنایع دستی آوازه جهانی پیدا کند.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان گفت: گردشگری از مهمترین صنایع برای توسعه پایدار است و اصفهان از قابلیت‌های فراوانی در این عرصه برخوردار است.

وی معرفی غذا‌های هر منطقه، شهر یا روستا را فرصتی بی نظیر برای دیگر جاذبه‌های گردشگری آن خطه دانست.
اله یاری ادامه داد: قصد داریم نان کمشچه و پولک و نبات اصفهان را به ثبت ملی برسانیم.

کمشچه، شهری است در بخش بُرخوار شهرستان برخوار و میمه استان اصفهان که در ۱۵ کیلومتری شمال اصفهان واقع است.
مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان به برگزاری اولین جشنواره ملی کباب در گلپایگان اشاره کرد و افزود: پرونده ثبت کباب گلپایگان برای ثبت در فهرست ناملموس آثار ملی ایران در دست انجام است و بزودی شاهد ثبت این اثر ارزشمند خواهیم بود.

تاریخ پخت کباب کوبیده سنتی گلپایگان به بیش از ۲ قرن می‌رسد و دارای شهرت و معروفیت خاص و منحصر به فردی در کشور است.

** افزایش ورود گردشگران اولویت برنامه ششم توسعه

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان در ادامه گفت: آمار بازدید گردشگران خارجی از جاذبه‌های تاریخی و طبیعی این استان در سال جاری به نسبت سال گذشته ۱۰ درصد افزایش را نشان می‌دهد.

الله یاری بیان کرد: نزدیک به ۴۰۰ هزار گردشگر خارجی از ابتدای سال جاری تا ماه آذر از جاذبه‌های تاریخی و طبیعی استان دیدن کردند که بیشتر از کشور‌های اروپایی مانند فرانسه، آلمان، ایتالیا و اسپانیا بودند.

وی بیشتر آن‌ها را گردشگر فرهنگی و طبیعت گرد ذکر و اضافه کرد: برنامه ریزی جهت افزایش ورود گردشگر خارجی به کشور از اولویت‌های برنامه ششم توسعه است.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان اصفهان اضافه کرد: ظرفیت‌ها در این زمینه از ابتدای روی کار آمدن دولت تدبیر و امید تاکنون سه برابر افزایش یافته که برای توجیه این همه سرمایه گذاری نیازمند حضور قدرتمند در بخش گردشگری خارجی هستیم.

وی با اشاره به ورود نزدیک به چهار میلیون نفر مسافر داخلی و گردشگر خارجی از ابتدای سال جاری تا اکنون به اصفهان تصریح کرد: هدفگذاری جدید در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری حضور جدی‌تر در بازار کشـور‌های آسیای مـرکزی، خـاورمیــانــه، قفقاز و شرق آسیاست.

به گفته وی استان اصفهان با بیش از ۳۰۰ اقامتگاه بومگردی فعال، رتبه نخست این بخش را در کشور به خود اختصاص داده و که توسعه این مهم همچنان در منـاطــق روسـتـایـی پیگیری می‌شود.

اله یاری همچنین ظرفیت اسکان مسافر در استان اصفهان را ۲۸ هزار تخت عنوان کرد و از افزایش این آمار تا پایان سال جاری به ۳۰ هزار تخت با بهره برداری از طرح‌های جدید خبر داد.

** اصفهان، جورچینی ازدستپخت‌های خاطره انگیز

اصفهان این مهد کهن در کنار برخورداری از جاذبه‌های تاریخی وفرهنگی، جورچینی شگفت آمیز از طعم ها، رنگ‌ها و رایحه غذا‌هایی است که هر یک در بردارنده رمز و راز زندگی گذشتگان است.

بسیاری از غذا‌ها در این استان خاص اصفهان بوده و در هیچ کجای کشور یافت نمی‌شود و حتی برخی نیز از اصفهان به دیگر استان‌های کشور راه یافته است.

در این میان، بریانی از معروف‌ترین غذا‌های اصفهان است که شاید شهرت جهانی دارد؛ همچنین خورشت ماست، تاس کباب، ماش و قمری، حلیم بادمجان، کشک و بادمجان، شله بریانی زیره، قیمه ریزه، کوفته باقالی، یخمه (یخنی) تُرُش، کله جوش، گوشت و لوبیا، گوشت و عدس، اشکنه و ... از معروف‌ترین غذا‌های ناب شهر اصفهان هستند.

در کنار این تنوع غذایی سنتی در استان، فهرست بلندی از انواع دست پخت‌های سنتی و بومی در شهر‌ها و روستا‌های اصفهان به چشم می‌آید.

گوشت و لوبیای آران و بیدگل به دلیل نوع طبخ متفاوت با اصفهان و به ویژه به علت اینکه غذای نذری هیئت‌ها در ایام سوگواری ماه محرم و صفر است در کشور شهرت خاصی دارد، گوشت گوسفند ماده، لوبیا سفید، آب، پیاز، زردچوبه و نمک ترکیبات اصلی این غذا هستند، شهرت دیگر این غذا به خاصیت آن است.

به نظر می‌رسد در قدیم که آب آران و بیدگل به علت املاح زیادش منجر به سنگ کلیه در افراد می‌شده و مردم این شهر برای پیشگیری از سنگ کلیه این غذا را طبخ و مصرف می‌ک رده‌اند.

آبگوشت لوبیا سفید، خورشت نخودآله، یتیمچه، چلو دیزی، جوجویی تاس کباب، شفته سماق، خورش کدو ترش، قیمه ریزه و کته معطر از معروف‌ترین غذا‌های محلی کاشان است.

کباب سنتی در کنار آش ترخیه، آش رشته گندی، حلیم بادمجان، آبگوشت، کوفته، دلمه و شله زرد نیز از غذا‌های خوش طعم گاپایگان اصفهان است.

پلوشیره، کوفته چی، آش جو، حلیم، دلمه، کشک و بادمجان، انواع کوفته و انواع آش از مهم‌ترین غذا‌های محلی شهرضا است.
غذا‌های بومی نایین مانند آش جو، آش گندم و نیز تولیدات محلی، چون نان محلی و ماست چکیده (ماستینه) شهرت خاصی دارد. در این خطه مردم به طریقی خاص نان را در تنور خشک می‌کنند که این نان به مدت طولانی قابل استفاده و از طعم دل انگیز خاصی برخوردار است. در مناطق کوهستانی اطراف نایین با تخمیر شیر گوسفند و بز ماده‌ای مغذی به نام «کُمه» در پوست دباغی شده بز تهیه می‌شود که طعم این ماده شبیه برخی از پنیر‌های فرانسوی با تندی خاص است.

آش محلی جو، قلیه ماهی، کشک بادمجان، کوفته، شامی، کشک‌با و کاچی از جمله غذا‌های محلی شهرستان نطنز است.
آش رشته، آش کارده، آش دوغ، انواع خورشت، سالاد و نان یوخه ترکی از غذا‌های محلی خطه سمیرم است.

از جمله غذا‌های محلی معروف خوانسار، خورش هویج، کاله جوش، گُندی، تُفتال جوش، شله سبز، آبگوشت کشک، آش آلو، قیمه نساء، پِتِل پلو و آش لعابی است.

پارنج، انواع نان محلی، آش، شوربا، برشتوک، کالجوش، خاچاپوری، پتله پلو و انواع دمنوش‌های آرامبخش نیزاز غذا‌های بومی شهرستان‌های غرب استان اصفهان (فریدن، فریدونشهر، چادگان و بوئین میاندشت) است.

**گردشگری غذایی درون استانی، بازارچه‌ای جهانی که تعطیل است

به گزارش ایرنا، وجود تنوع بی نظیر غذایی در اصفهان، این استان را به بازارچه‌ای جهانی و غنی از بازده اقتصادی تبدیل کرده که تاکنون خاموش و تعطیل مانده است.

این در حالی است که کارشناسان معتقدند همزمان با توسعه گردشگری درون استانی، می‌توان تبادلی عظیم از غذا‌های بومی شهر‌ها و روستا‌های اصفهان ایجاد کرد که در قالب آن هر نقطه از اصفهان بتواند غذاها، نوشیدنی ها، دسر‌ها و شیرینی‌های مختص به خود را به سایر نقاط استان معرفی و صادر کند.

یک کارشناس مطالعات گردشگری در این خصوص با بیان اینکه این موضوع برند سازی غذا‌های هر منطقه را به دنبال خواهد داشت، به ایرنا گفت: چرخش سود و بازده اقتصادی یکی دیگر از پیامد‌های گردشگری غذایی به صورت درون استانی است، چرا که گردشگران دامنه وسیع تری از انتخاب‌های غذایی را پیش رو خواهند داشت.

ویدا قربانی افزود: همین موضوع در سطوح بالاتر می‌تواند به گردشگری غذایی بین استانی تبدیل شود تا اینکه سرانجام شبکه‌ای ملی از مطبخ‌های سنتی و بومی ایران زمین شکل بگیرد.

وی اضافه کرد: در آن زمان این شبکه قادر خواهد بود علاوه بر جذب ذائقه مردم کشورمان برای بازگشت به طعم‌های اصیل ایرانی به خارج از مرز‌ها نیز سیطره پیدا کند و ذائقه‌های جهانی را به سوی خود بکشاند.

این کارشناس با بیان اینکه سرآشپزها، مردان و زنان علاقه‌مند به طبخ غذای سنتی در شهر‌ها و روستا‌های مختلف باید به کارآفرین تبدیل شوند، افزود: بهره مندی از رسانه‌ها و فضای مجازی برای تبلیغ غذای بومی، فراهم نمودن زمینه مشارکت مردم با اختصاص تسهیلات و آموزش‌های لازم، سازماندهی و برگزاری رویداد‌های با موضوع غذا و معرفی فعالان برتر این بخش به عموم از راهکار‌های تقویت توریسم غذایی است.

 اطلس جامع و سند راهبردی غذای ایرانی در جریان برگزاری جشنواره منطقه‌ای 'سفره ایرانی، فرهنگ گردشگری' سال ۱۳۹۵ در اصفهان رونمایی شد.

هدف از رونمایی اطلس جامع غذای ایرانی، بررسی ساز و کار‌ها و ابزار‌های مناسب برای برندسازی محصولات تولیدی غذایی و معرفی الگو‌های برتر در این زمینه بیان شده بود.

استان اصفهان با بیش از ۲۲ هزار اثر تاریخی (یک هزار و ۸۵۰ اثر ملی و هفت اثر ثبت جهانی) و افزون بر ۶۰۰ خانه تاریخی در کانون توجه علاقه‌مندان حوزه گردشگری، باستان شناسی، معماری و هنر‌ی از کشور‌های مختلف به ویژه اروپاییان است.

منبع: ایرنا

انتهای پیام /