پایان جنگ تحمیلی و آغاز سازندگی
پایان جنگ هر چند برای برخی تلخ بود، اما در عمل موجب شد تا سیاست‌گذاران کشور مسیری جدید را برای بازسازی کشور پیش‌روی خود قرار دهند.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، مدتی از پیروزی انقلاب نگذشته بود که صدام رئیس‌جمهوری وقت عراق با حمایت برخی از کشور‌های غربی و عربی جنگی علیه ایران به راه انداخت که هشت‌سال به طول انجامید. جنگی که زیرساخت‌های کشور را هدف قرار داد و کشوری را که تازه انقلاب کرده بود و قصد داشت طرحی نو دراندازد، به مدت هشت‌سال وارد شرایط اضطراری کرد. هرچند ایران در تمامی این هشت سال جانانه از مرزهایش دفاع کرد، اما بدیهی بود که پایان این جنگ خواسته مردم و دولت ایران بود، چراکه ایران هرگز سیاست تهاجمی در قبال هیچ یک از کشور‌های منطقه نداشت.
بیشتربخوانید: ماجرای بافتنی‌های زنان ارمنی برای رزمندگان دفاع مقدس
هشت‌سال جنگ به اندازه کافی کشور را آزار داده بود. جان و مال مردم ایران به مدت هشت‌سال در راستای دفاع از کشور و خاک ایران در طبق اخلاص نهاده شد. دولت وقت مجبور بود تمامی برنامه‌ها و سیاست‌های خود را براساس شرایط جنگی تنظیم کند. برخی از شهر‌های کشور ازجمله پایتخت، از حملات موشکی عراق در امان نبودند.
در پایان جنگ نیز عراق که خود را شکست‌خورده جنگ می‌دید به استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی ازجمله سلاح شیمیایی روی آورد. از سوی دیگر از آنجایی که کشور در شرایط تحریم سخت قرار داشت، تامین منابع مورد نیاز برای ادامه جنگ دیگر میسر نبود. اینگونه بود که مسئولان کشور با تدبیر و در شرایطی که ایران حتی یک وجب از خاک خود را تقدیم به عراق متجاوز نکرده بود، مذاکراتی را برای پایان دادن به این جنگ هشت ساله آغاز کردند.
البته مذاکرات صلح میان ایران و عراق، در آن زمان نیز مانند مذاکرات هسته‌ای که اخیرا میان ایران و غرب انجام شد، موافقان و مخالفانی داشت. در آن زمان نیز امام خمینی (ره)، از مذاکره‌کنندگان کشور حمایت کرد. در پایان نیز با ادای این جمله تاریخی که «جام زهر را سر می‌کشم» با پایان جنگ موافقت کرد.
با اینکه پایان جنگ برای برخی تلخ بود، اما در عمل موجب شد تا سیاست‌گذاران کشور مسیری جدید را برای بازسازی کشور پیش‌روی خود قرار دهند. مسیری که بعد‌ها با نام مسیر «سازندگی» شناخته شد. واقعیت این بود که ادامه وضع موجود در زمان جنگ، آن‌هم بعد از هشت‌سال جنگیدن و از دست دادن سرمایه انسانی و مالی فراوان، امکان‌پذیر نبود. کشور نیاز داشت تا پس از انقلابی که به وقوع پیوسته، به اصلاح و تقویت زیرساخت‌های خود بپردازد که جنگ این فرصت را دریغ کرده بود.
اگرچه این جنگ هشت ساله به نوعی موجب شد تا ایران در منطقه خود را به‌عنوان کشوری قدرتمند تثبیت کند، اما همان‌طور که هر جنگی پایانی دارد، برای این جنگ نیز باید راه برون‌رفتی اندیشیده می‌شد.
منبع: روزنامه شهروند
انتهای پیام/
