به گزارش حوزه سینما  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، جشنواره فیلم فجر با تمام محاسنی که برای فیلم‌های مختلف دارد و می‌تواند آن‌ها را در معرض دیده شدن جمع کثیری از منتقدان و اهالی رسانه قرار دهد، اما به نوعی نقش یک تیغ دو لبه را بازی می‌کند.

کیومرث پوراحمد کارگردان نام آشنای سینمای ایران که همه او را با اثر بی نظیر «قصه‌های مجید» و فیلم سینمایی ماندگار «اتوبوس شب» به یاد می‌آورند، در جشنواره سی و هفتم فجر با فیلم «تیغ و ترمه» حاضر شده است.

فیلم با بازی پژمان بازغی، دیبا زاهدی، لاله اسکندی و هومن برق‌نورد درباره دختری است که به دنبال کشف راز‌های کودکی خود و سرگذشت نامعلوم پدرش با اتفاق‌های مختلفی روبرو می‌شود.

فارغ از اینکه فیلم جدید پوراحمد می‌توانست توسط هیئت انتخاب کنار گذاشته شود، اما حتماً انتخاب آن برای حضور در جشنواره توسط عوامل این فیلم انتخاب بجایی نبوده است.

داستان یک خطی «تیغ و ترمه» باعث شده بود به اندازه‌ای ضرباهنگ فیلم کند و یک‌نواخت باشد که در لا به لای فیلم احساس خستگی به مخاطب دست دهد. معرفی شخصیت‌های منفعل که حتی شامل مادر قصه نیز می‌شد، باعث شد فضای بی هویتی نسبت به ارزش‌های دیرین جامعه ایرانی رقم بخورد. فینال فیلم و پرده آخر هم برای اولین بار یک فرزند را مقابل یک مادر خود قرار داده بود و با یک سکانس غیر انسانی داستان را به پایان می‌برد.

«تیغ و ترمه» از یک رمان تاثیرگذار اقتباس شده بود، اما فیلمنامه‌ای بسیار ضعیف فقط نام کیومرث پوراحمد را به عنوان وزنه پشت سر این فیلم یدک می‌کشید. کارگردان نامی سینمای ایران که کارنامه‌ای درخشان و با ارزش را در سینما و تلویزیون رقم زده است، می‌توانست با فیلمنامه‌ای محکم و حرفه ای‌تر وارد ویترین سینمای‌ایران یعنی جشنواره فجر شود و به صرف بودن به هرقیمتی، کاری تا این حد نازل نسبت به آثار قبلی خود را مقابل دوربین نبرد.

یادداشت از امید پویانفر

انتهای پیام/