به گزارش خبرنگار حوزه میراث و گردشگری گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، همه ما در آغاز سال جدید اهدافی را برای خودمان تعریف می‌کنیم که ممکن است تا پایان سال نتوانیم همه آن‌ها را محقق کنیم و به نوعی پرونده سال گذشته را برای خودمان ببدنیم، البته این امر فقط به زندگی فردی افراد محدود نمی‌شود و در خصوص سازمان‌ها و نهاد‌های رسمی کشور نیز صدق می‌کند.
ما در این گزارش نیز با اتکا به سخنان برخی از افراد فعال در حوزه‌های صنایع دستی و گردشگری کشور پرونده فعالیت یک ساله سازمان میراث فرهنگی را مرور می‌کنیم تا ببینیم کدامیک از وعده‌های داده شده این سازمان در سال گذشته محقق نشده‌اند.
صنایع دستی؛ از نبود نظارت کافی بر قیمت غرفه‌های نمایشگاهی تا جای خالی حمایت کافی از هنرمندان
بهروز سیف‌اللهی، فعال حوزه صنایع دستی در گفتگو با خبرنگار گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: مواردی که ما در چند سال اخیر پیگیری کردیم، زیاد است که یکی از مهمترین آن‌ها مسئله بیمه است، که هنوز هم می‌گویند موضوع بیمه هنرمندان عرصه صنایع دستی درست شده است، البته مبلغی بالغ بر ۲ میلیارد تومان بودجه برای آن درنظر گرفته شده است که ابتدا گفتند ۷ میلیارد، اما بعد مشخص شد که ۲ میلیاردش محقق شده است که مشخص نیست چند نفر می‌توانند با احتساب این بودجه بیمه شوند، زیرا جمعیت رسمی ما در حال حاضر ۴۰۰ هزار نفر و جمعیت غیر رسمی ما ۲۰۰۰ نفر است و اگر همان ۴۰۰ هزار نفر را درنظر بگیریم متوجه می‌شویم بخش اعظم آن‌ها بیمه نیستند.
وی در ادامه با اشاره به کمرنگ بودن حمایت‌های سازمان میراث فرهنگی از فعالان عرصه صنایع دستی و گردشگری افزود: حمایت‌ها از دوره سلطانی‌فر با شیب ملایمی کم شد و نمایشگاه‌ها و غرفه‌هایی که برپا می‌کردیم، پولی شد و در قبالش تبلیغات آنچنانی صورت نمی‌گرفت. البته شرایط از زمانی که پویا محمودیان در سمت معاون صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری منصوب شد تا حدودی شرایط بهتر شده و نمایشگاه صنایع دستی از حالت بازار مَکاره خارج شده است، ولی هنرمندان هزینه‌های سنگینی را صرف می‌کنند، زیرا کرایه غرفه نمایشگاهی ۱ ونیم تا ۲ میلیون تومان است و هزینه غذا، اقامت، رفت و آمد و بار به آن اضافه می‌شود، پس نه تنها درآمدی به دست نمی‌آید بلکه هزینه‌های پرداختی ضرر محسوب می‌شود.
سیف‌اللهی با اشاره به همکاری بخش صنایع دستی و گردشگری با بخش خصوصی افزود: بارها این را دیدیم که وقتی کار به بخش خصوصی سپرده می‌شود، آن‌ها پولشان را در همان ابتدای کار به صورت کامل دریافت می‌کنند، و هنرمند این عرصه می‌ماند که در شرایط فعلی اقتصادی کشور صنایع دستی چه جایگاهی در سبد خرید خانوار دارد؟
این فعال حوزه صنایع دستی گفت: تنها راه چاره ما در امروز کاهش دادن حاشیه‌های سود است. یعنی اگر پیش از این حاشیه سودمان ۳۰ درصد بود، الآن به حدود ۱۰ تا ۵ درصد رسیده است که آن ۱۰ یا ۵ درصد نمی‌تواند هزینه‌ها را پوشش بدهد، پس همین که بتوانیم توازنی میان درآمد و هزینه خود ایجاد کنیم، بُردیم، البته این‌ها مواردی هستند که در اساسنامه سازمان میراث فرهنگی در سال ۱۳۴۷ آمده است یعنی حمایت از هنرمند شامل بیمه و حمایت‌های نمایشگاهی در این اساسنامه ذکر شده است.
سیف‌اللهی به سابقه ۴۰ ساله خود در عرصه صنایع دستی اشاره کرد و گفت:من زمانی را به یاد می‌آورم که همه نمایشگاه‌هایمان رایگان بود و سازمان از فعالان صنایع دستی نه تنها در تهران بلکه در دورافتاده‌ترین مناطق ایران همچون کلپورگان حمایت می‌کردند و مواد اولیه را در اختیار هنرمندان صنایع دستی می‌گذاشتند و استادکاران را استخدام می‌کردند که به سایرین آموزش بدهند تا شغل ایجاد شود. در انتهای ماه نیز کار‌های انجام شده را جمع می‌کردند و به افراد دستمزد می‌دادند یعنی نیروی کار صفر تبدیل به نیروی کار ماهر می‌شد و حمایت به این معنی است. حمایت یعنی استادکار ذهنش را روی خلق اثر بگذارد و به این فکر نکند که باید برود و مواد اولیه را تهیه کند. امروز همه حمایت‌ها برداشته شده و انگیزه‌ای وجود ندارد که جوانان به عنوان اشتغال وارد عرصه صنایع دستی بشوند. به نظر من فارغ‌التحصیلان رشته صنایع دستی نیز صرفا چون نتوانستند در رشته‌های دیگر قبول بشوند، صنایع دستی را انتخاب کردند و بعد از فارغ‌التحصیل شدن کلا از این حوزه خارج می‌شوند.
بیشتر بخوانید:حمایت از صنایع دستی یک تیر با دو نشان
وی با بیان اینکه اداره کل تولید سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیز مشکلاتی را برای هنرمندان ایجاد می‌کند، تصریح کرد: همه (مسئولان میراث فرهنگی) می‌گویند مواد اولیه باید طبیعی باشد. این در صورتی است که الآن دوره‌ای شده که باید بتوانیم رقابت کنیم، زیرا چین به صورت مسلسل‌وار صنایع دستی تولیدی‌اش را وارد بازار جهانی می‌کند و از همه بدتر آن است که فروشگاه‌های خود را در کشور ما ایجاد می‌کند. من معتقدم که باید تلفیقی بین کار دست و ماشین باشد، زیرا هزینه کار دست خیلی بالا می‌رود و تیراژ را خیلی پایین می‌آید، اما تصمیم اداره کل تولید قدرت رقابت را از ما می‌گیرد. من به محمودیان هم گفتم اساسنامه سازمان و اهداف اولیه آن برای ۱۰ هزار نفر برنامه‌ریزی و مشخص شده بود و حالا که تعداد افراد فعال در حوزه صنایع دستی افزایش پیدا کرده‌اند باید اهداف جدیدی را تعریف کنیم و برای آن زمانبندی کنیم و اهداف قبلی را با توجه به شرایط حال حاضر کشور و ۲ میلیون نفری که از سازمان انتظار حمایت شدن دارند، به روز کنیم. البته تحقق این هدف نیازمند یک اراده است که آن هم بسیار ضعیف است.
گردشگری؛ از جای خالی استانداردسازی‌های اصولی تا کم‌توجهی به ایجاد زیرساخت‌های لازم
هادی عربی‌گل، مدرس و کارشناس هتلداری و گردشگری با عنوان اینکه اگر از ما حمایت نشود، سیاست‌گذاریهایمان تغییر نکند، وضعیت مناسبی نخواهیم داشت، گفت: سازمان میراث فرهنگی در این خصوص خانه‌های مسافر را کنترل کرده است، اما سطح کیفیت خدمات پایین آورده شده و این معضلی است که ما همیشه با آن درگیر بودیم. درواقع سازمان میراث فرهنگی قول داده بود که یک سری از ضوابط را برای مجموعه‌های اقامتی نگه دارد، اما این سازمان هنوز در خصوص رسیدگی به اماکن اقامتی استانداردسازی‌های اساسی را انجام نداده است. البته این به معنای آن نیست که در خصوص مراکز اقامتی استانداردسازی نداشتیم، اما استانداردسازی‌های انجام شده اصولی نیستند.
بیشتر بخوانید:تخصيص يارانه انرژي و بسته حمايتي به هتلداران
وی با بیان اینکه نبود ثبات در قیمت بلیت‌های هواپیما و کمبود زیرساخت‌های مناسب برای جذب گردشگر یکی دیگر از مشکلات موجود تعریف شده در بحث هتلداری و گردشگری است، افزود: نبود ثبات در قیمت وسایل حمل و نقل و افزایش قیمت هتل‌ها باعث می‌شود که گردشگر علاوه بر اینکه به برخی از شهر‌های کشور سفر نکند، دیگران را نیز از سفر به آن شهر‌ها بازدارد. رفع این مشکل نیز قولی بوده که داده شده، اما محقق نشده است یعنی ماندگاری مسافر، کیفیت خدمات و تأمین نیروی انسانی در خصوص هتلداری و گردشگری مطرح است. خواسته ما از معاون گردشگری این بود که نیروی انسانی هتل‌ها از لحاظ حقوقی و شغلی طبقه‌بندی شوند، زیرا فردی که حقوق خوبی دریافت می‌کند خدمات بهتری به گردشگر ارائه می‌کند.
این مدرس و کارشناس هتلداری و گردشگری استفاده از کارشناسان خبره را راهکاری برای حل مشکلات مطرح در خصوص هتلداری و گردشگری دانست و اظهار کرد: علی رغم اینکه معاونت گردشگری کشور اعلام کرده در همه جا از خُبرگان استفاده شود، اما این اتفاق رخ نداده است و کارشناسان ما افراد عادی هستند.
محمدرضا کارگر، مدیر کل موزه‌ها و اموال منقول تاریخی کشور در ادامه این گزارش به ما گفت: ما به مردم قول دادیم که در هر۵روز یک موزه در کشور افتتاح شود. در سال۱۳۹۶هر یک هفته و در سال۱۳۹۵ هر۱۰روز یک موزه افتتاح شد و ما به همه وعده‌های خودمان عمل کردیم. شاید قرار بود به یک موزه ۱۰۰میلیون‌تومان اعتبار بدهیم، اما این بودجه۵۰میلیون تومان شده است. البنه این‌گونه موارد در سال گذشته پیش آمده، ولی به وعده‌های اصلی خودمان که افتتاح موزه هر ۵روز یک بار بوده عمل کردیم.
وی افزود: هدف مهم ما این است که تا پایان دولت دوازدهم هزارمین موزه را در کشور افتتاح کنیم. درواقع امروز داریم به حدود ۷۰۰موزه می‌رسیم و ۳۰۰موزه دیگر باقی مانده است.
مدیرکل امور موزه‌های کشور اظهار کرد: در خصوص الواح تخت جمشید که در موسسه شیکاگو است که در حال حاضر کار‌های برگشت این الواح به کشور انجام می‌شود و طرفین دارند برای برگرداندن آن‌ها به یک جدول زمانبندی می‌رسند.
انتهای پیام/
