چه سرنوشتی در انتظار فضاپیما‌های رها شده در منظومه شمسی است؟
دانشمندان با ردیابی مکان کاوشگر‌هایی که درطول سال‌ها به فضا پرتاب شده‌اند، هنوز مشغول جمع آوری داده‌های ارزشمند درباره فاصله ستاره‌ها از زمین هستند.
به گزارش خبرنگار حوزه فن‌آوری گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، از زمان شروع عصر فضا تاکنون تعداد بسیار زیادی سفینه فضایی و کاوشگر به وسیله کشور‌های مختلف دنیا ساخته و روانه فضا شده‌اند.
از جمله سفینه‌های فضایی وویجر ۱ ناسا که در دهه ۱۹۷۰ به فضا پرتاب شده است و با وجود اتمام ماموریت خود همچنان درفضا شناور و به سمت خارج منظومه شمسی در حرکت است.
دانشمندان با استفاده از محاسبه‌های نرم افزاری و رصدخانه‌های فضایی، چون هابل موقعیت دقیق این کاوشگر‌ها را در اختیار دارند و پیش بینی کرده اند که سرانجام آن‌ها چه خواهد شد.
درسال ۱۹۷۲ ناسا سفینه فضایی ۱۰ Pioneer را راه اندازی کرد که اولین کاوشگر فضایی برای عبور از کمربند سیارکی بود. یک سال بعد، Pioneer ۱۱ راه اندازی و به فضا ارسال شد.
درسال ۱۹۷۷، فضاپیمای Voyager ۲ درفاصله اندکی پس از پرتاب کاوشگر Voyager ۱ راه اندازی شد. این فضاپیما افزو ن بر تلسکوپ فضایی، تنها فضاپیمایی است که تاکنون به فضای بین ستاره‌ای رسیده است.
کارشناسان امیدوار هستند کاوشگر‌های Pioneer ۱۰، Pioneer ۱۱ و کاوشگر افق‌های جدید ناسا بتوانند از سیستم خورشیدی به نام heliosphere خارج و به فضای میان ستاره‌ای راه یابند.
دو فضاپیمای Pioneer ۱۰ و Pioneer ۱۱ آخرین داده‌های خود را درسال‌های ۲۰۰۳ و ۱۹۹۵ به زمین ارسال کرده اند، با وجود اینکه این کاوشگر‌ها دیگر قادر به ارسال سیگنال به زمین نیستند، اما دانشمندان متوجه شده اند آن‌ها مسیر بسیار طولانی را در فضا پیموده اند.
کارشناسان احتمال می‌دهند کاوشگر‌های وویجر ۲ و پایونیر ۱۱ در آینده به سیستم Proxima Centauri برسند که فاصله بسیار طولانی با زمین دارد.
با وجود آنکه دانشمندان نمی‌توانند اطلاعات جدیدی از کاوشگر‌ها دریافت کنند، اما محاسبه تقریبی سرعت حرکت کاوشگر می‌تواند سبب افزایش اطلاعات درباره فاصله ستاره‌ها از زمین و تخمین بازه زمانی سال نوری ستاره‌های خارج از سیستم خورشیدی تا زمین شود.
کارشناسان اعتقاد دارند اگر انسان بخواهد به کشف راز و رمز ستاره‌ها و کهکشان‌های جدید دست یابد ساخت کاوشگر‌های جدید که با سرعت بسیار بالایی حرکت می‌کنند اجتناب ناپذیر خواهد بود، همچنین ساخت و تجهیز کاوشگر‌های نسل جدید با ابزار‌های داده کاوی دقیق‌تر و نیز باتری‌های با عمر طولانی امکان استفاده از کاوشگر‌ها در بازه زمانی طولانی‌تر را دراختیار دانشمندان قرار می‌دهد.
محققان اعلام کرده اند درنهایت کاوشگر‌های رها شده درفضا با برخورد به ستاره‌ها یا وارد شدن به مدارجاذبه برخی از سیاره‌ها سرنوشتی متفاوت پیدا خواهند کرد و در نهایت نابود می‌شوند.
برخی کارشناسان احتمال می‌دهند هوشمندان فرازمینی در صورت وجود می‌توانند این کاوشگر‌ها را ردیابی و اطلاعات درباره انسان و سیاره زمین به دست آوردند به همین دلیل رها سازی بدون برنامه کاوشگر‌ها به ویژه همراه بودن دیسک طلایی حاوی مختصات کره زمین درفضا می‌تواند خطری جدی برای انسان‌ها باشد.
منبع:Space
انتهای پیام/
منبع:Space
انتهای پیام/
عوارض رها سازی بدون برنامه کاوشگر‌ها در فضا
