رضا اسماعیلی شاعر در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه ادبیات  گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص آفت هایی که گریبان شعر آیینی را گرفته است، گفت: یکی از مواردی که این روز ها بیشتر گریبان شعر آیینی را گرفته بی توجهی به وحدت جهان اسلامی است؛ فرقه گرایی در اسلام امری ناپسند است. بزرگان اسلام از ما خواستند دنبال فرقه بازی نباشیم و ما را از این کار نهی کردند.

وی با بیان اینکه گاهی فرقه گرایی به تحریک بعضی عوامل مشکوک در شعر شاعران یا مداحانی که هوشیاری لازم را در این زمینه ندارند وارد می شود، گفت: بیان این موارد باعث تحریک عصبیت مذهبی می شود.من به عنوان یک شاعر شیعی باید به مقدسات اهل تسنن احترام بگذارم و یک شاعر اهل تسنن هم باید به مقدسات شیعیان احترام بگذارد.یک شاعر آیینی باید با توجه به تمام این ظرایف و دقایق شعر بگوید و در شعرش حرف هایی نزند که باعث اختلاف، کدورت و آزردگی خاطر شود.

این شاعر با اشاره به اینکه کدورت هایی که میان مسلمانان به وجود می آید باعث می شود فتنه ایجاد شود، افزود: گروه های تکفیری و وهابیت هم از همین کدورت هایی که میان مسلمانان به وجود می آید استفاده می کنند. تقویت پایه های وحدت اسلامی یک اصل مسلم است و شاعر آیینی باید به آن پایبند باشد و از ذکر مطالبی که باعث شکاف بین فِرَق اسلامی می شود خودداری کند. یکی دیگر از آفت هایی که گریبانگیر شعر آیینی شده زبان حال گویی است. شاعر  مداح یا ذاکر اهل بیت وقایعی را که در زندگی اهل بیت رخ داده است از زبان خودش روایت می کند. این مطالب مستند و موثق نیست و براساس مطالب است که در مراسم های مذهبی شنیده است بیان این مطالب باعث تحریف تاریخ اسلام، وهن  مخاطب و مخدوش شدن چهره بزرگان دینی می شود آن کسی که پای این مداحی ها می نشیند فکر می کند آنچه مداح و شاعر اهل بیت می گوید، درست است.

این شاعر ادامه داد: برای پیشگیری از این انحرافاتی که در شعر آیینی به وجود آمده است، به شنیده هایشان اکتفا نکنند با مراجعه به کتب معتبر یا علمای روشن اندیش و بزرگان دینی چون دکتر شهیدی و استاد مطهری مطالبی را در شعرهایشان بیان کنند که سندیت تاریخی دارد. آن وقایعی را که در تاریخ اسلام روی داده است با استناد به منابع معتبر بازگو کنند؛ بازگو کردن مطالب براساس شنیده ها باعث می شود مطالب گمراه کننده و ناصواب در شعرها مطرح شود. 

اسماعیلی با اشاره به رفتار مخاطب در برابر اشعاری که بدون سندیت تاریخی در مراسم های مذهبی خوانده می شود، اظهار داشت: مخاطب باید این هوشیاری را داشته باشد وقتی احساس می کند مطلبی در شعر آیینی بیان می شود که می داند سندیت ندارد باید شاعر و مداح را مواخذه کند. اگر این تذکر وجود داشته باشد و مخاطب، مخاطب منفعلی نباشد شاعر و مداح به خود اجازه نمی دهد هرمطلبی را در شعرش بیان کند اما وقتی مخاطب منفعل باشد شاعر و مداح این جرات و جسارت را پیدا می کند شنیده هایش را ولو بدون سندیت تاریخی در شعرهایش بیاورد.

انتهای پیام/