به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، تا پیش از ساعت ۸:۱۵، روز ۶ آگوست۱۹۴۵ به وقت محلی، قلب سیاسی و تجاری شهر هیروشیما بود، اما یک انفجار در فاصله‌ای بیش از ۵۰۰ متری سطح زمین، شهر را تبدیل به ویرانه‌ای غیرقابل زیستن کرد. حرارت چند میلیون سانتیگرادی بمب اتمی «پسر کوچک»، همه‌چیز را تا شعاع ۵/۱ کیلومتری ذوب کرد. چهارسال بعد مقامات ژاپنی تصمیم‌شان این بود که این منطقه دیگر توسعه پیدا نکند، اما به جای آن، تبدیل به پارکی برای یادبود حادثه شود. حالا در قلب سیاسی و تجاری شهر هیروشیمای سابق، موزه‌ای در میان پارکی به وسعت ۱۲۰ هزار مترمربع ساخته شده است.

ژاپنی‌ها نام این موزه را که قرار بود یادآور حادثه تلخ هیروشیما باشد «موزه صلح هیروشیما» گذاشتند. این موزه از دو ساختمان تشکیل شده است. یکی از ساختمان‌های این موزه که تحت‌عنوان گنبد A-Bomb نامگذاری شده، دقیقا محلی است که در گذشته برای توسعه صنایع هیروشیما مورد استفاده قرار می‌گرفت. ۶ آگوست ۱۹۴۵، بنای این ساختمان صنعتی جزء معدود سازه‌هایی بود که توانست سر پا بایستد و تا امروز نیز باقی بماند.

بیشتربخوانید: مرگبارترین حمله‌های هوایی تاریخ که دنیا را شوکه کرد + تصاویر

گنبد این ساختمان در ابتدا قرار بود مانند بقیه خرابه‌ها تخریب شود، اما درنهایت این تصمیم به تعویق افتاد و ساختمان دست‌نخورده باقی ماند. در سال ۱۹۶۶ شهر هیروشیما اعلام کرد که این گنبد، جزء لیست ساختمان‌های محافظت‌شده قرار گرفته است. کار‌های مرمت و مقاوم‌سازی بسیاری روی این ساختمان انجام شده تا این مکان را به‌عنوان مدرک و شاهدی از واقعه مرگبار و ناگوار هیروشیما نگه دارد. اما بین دو ساختمان این موزه، گورستانی نمادین برای قربانیان انفجار هسته‌ای ساخته شده است. این گور خالی از یک مقبره طاق‌دار برای کسانی که به خاطر انفجار بمب یا تشعشعات بعدی آن کشته شدند، تشکیل می‌شود. در زیر طاق، سنگی وجود دارد که نام تمامی ۲۲۰ هزار قربانیانی روی آن حک شده است. در بخش‌های مختلف این موزه، به بررسی تاریخ هیروشیما و حادثه بمب هسته‌ای که بر سر شهر فرود آمده، پرداخته شده است. در موزه شهر هیروشیما اشیا، اسناد و تصاویر بمب‌های اتمی به نمایش درآمده است. تمام آنچه آمریکا در هیروشیما و ناکازاکی بر سر ژاپنی‌ها آورد به این موزه محدود شده است. شاید بخشی از این اتفاق به خاطر تسلط آمریکا بر این کشور در تمام دهه‌های پس از جنگ جهانی دوم باشد که امروز ژاپن جز این موزه، هیچ‌نشانی از جنایت آمریکایی‌ها در سرزمین آفتاب تابان، به چشم نمی‌آید.

با این حال در بخش‌هایی از موزه شهر هیروشیما می‌توان ابعاد این جنایت و اقدامات بعدی آمریکا را برای از بین بردن اسناد این جنایت یافت. بر اساس اطلاعاتی که در موزه این شهر قرار دارد در پایان جنگ، گروه‌های تحقیقاتی مختلف در منطقه بمباران، فعالیت‌های خود را به‌طور موقت تعلیق کردند، اما در پایان آگوست و اوایل سپتامبر کار را دوباره از سرگرفتند و پس از بمباران هیروشیما سیاست مربوط به درمان بیماری‌های ناشی از بمب اتمی را برای نخستین‌بار اعلام کردند. در یکی از سند‌های تاریخی این موزه، به اختلالات مختلف ناشی از بمبگذاری و روش‌های درمان آن پرداخته شده است. در ۱۴ سپتامبر، کمیته ویژه تحقیق در زمینه آسیب‌های بمب اتمی در شورای تحقیقات علمی ژاپن تاسیس شد. کمیسیون مشترک ژاپن که اعضای آن پژوهشگران ژاپنی بودند، در اکتبر به هیروشیما وارد شد. این گروه تمام نتایج مطالعات خود را منتشر نکرده و انتشار نتایج این تحقیقات در مطبوعات ممنوع شده است. این وضعیت تا زمانی که پیمان صلح سانفرانسیسکو در سال ۱۹۵۱ به پایان رسید، فعالیت‌های پژوهشی و گزارش‌های مربوط به بمبگذاری ادامه داشت.

شروع کار روی نوع جدید بمب

در یکی دیگر از مطالبی که در این موزه یافت می‌شود به تاریخچه ساخت بمب اتمی پرداخته شده است. این اطلاعات می‌گوید که آمریکا پس از نگرانی از اقدامات دانشمندان آلمانی در توسعه بمب اتمی، شروع به مطالعه ساخت بمب اتمی کرد. بر اساس این اطلاعات، پروژه منهتن در میانه جنگ جهانی دوم آغاز شد. آمریکا از تهدید آلمان نازی هراس داشت چراکه آلمان در حال ساخت یک سلاح هسته‌ای بود. دانشمندان آلمانی، آلبرت انیشتین فیزیکدان مشهور را متقاعد کردند که نامه‌ای به رئیس‌جمهور ایالات متحده فرانکلین روزولت بنویسد که او را مجاز به تحقیق در مورد تاییدیه بمب می‌کند. روزولت با این درخواست موافقت و ایالات متحده مطالعه نحوه توسعه یک بمب اتمی را تعیین کرد.

چرا بمباران هیروشیما؟

در اواخر جنگ جهانی دوم آمریکا به‌طور سیستماتیک شهر‌های ژاپن را بمباران کرد وتوکیو و دیگر شهر‌های بزرگ را مورد حمله هوایی قرار داد. در ۲۸ می‌همان سال، بمباران شهر‌های دیگر ممنوع شد تا آمریکایی‌ها که به دنبال حمله اتمی به ژاپن بودند، اثرات بمبگذاری اتمی را به‌روشنی مشاهده کنند. مقدمات بمباران اتمی هیروشیما و ناکازاکی در ۲۵ جولای ۱۹۴۵ صادر شد. بر اساس این اطلاعات قرار بود یک بمب اتمی روی هیروشیما، ناکازاکی و دو شهر دیگر فرود آید. مدت کوتاهی پس از آن، یکی از شهر‌های هدف از فهرست حذف شد. دستور دیگری که در دوم آگوست صادر شد هدف اول را به‌عنوان «منطقه صنعتی شهر هیروشیما» مشخص کرد و تاریخ بمبگذاری را ۶ آگوست مشخص کرد. هیروشیما اولین انتخاب بود، زیرا این شهر یکی از چهار شهر مورد نظر بدون اردوگاه‌های جنگی بود که در آن نیرو‌های متفقین زندانی بودند. پس از شکست، ژاپن توسط نیرو‌های پیروز به مدت ۶ سال و هشت ماه اشغال شد. هیروشیما تحت حکومت نیرو‌های مشترک بریتانیا قرار گرفت. فاتحان جنگ جهانی دوم تلاش وسیعی را برای سانسور شدید گزارش‌های منتشرشده آغاز کردند. آن‌ها به‌طور ویژه اطلاعات مربوط به بمب A (پسر کوچک) را سانسور کردند و گزارش سالانه آسیب‌های این بمب را برای مدتی به‌تاخیر انداختند. آنان بخش‌هایی از کتاب‌هایی را که در مورد بمب A نوشته شده‌اند، از بین بردند و حتی فروش تصاویر مربوط به این رویداد را ممنوع کردند. سانسور شدید اطلاعات بمب اتمی باعث شد مردم ژاپن به‌آرامی و به‌مرور متوجه پیامد‌های سلاح اتمی بر زندگی‌شان شوند. در آن دوره فشار روانی بر نویسندگان بسیار زیاد بود، اما پس از پایان اشغال، کتاب‌ها و مقالاتی درباره بمبگذاری A به‌سرعت گسترش یافت.

منبع: فرهیختگان

انتهای پیام/