به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، تا امروز غیر از ترکیه، قطر و جنبش حماس به‌عنوان حامیان سنتی اخوان‌المسلمین هیچ کشور دیگری واکنش تند نسبت به مرگ محمد مرسی نداشته و گویی همگی بنا را بر مرگ طبیعی او گذاشته‌اند. شخصیت‌های سیاسی جهان اسلام هم تنها به ابراز تاسف و عرض تسلیت به خانواده او و مردم مصر بسنده کرده و برخلاف رجب طیب اردوغان از متهم‌کردن دولت به دست داشتن در مرگ رئیس‌جمهوری سابق مصر اجتناب کردند. این میان ایران نیز به‌رغم همه اختلاف سلیقه‌هایش با مرسی، اخوان‌المسلمین و حتی دولت فعلی ژنرال السیسی در مصر، به ابراز تاسف و عرض تسلیت آن هم از زبان سخنگوی وزارت امورخارجه اکتفا کرد و ترجیح داد موضع‌گیری افزون‌تری نداشته باشد.

بیشتربخوانید: رمزگشایی از دلایل شکست و ماندگاری دو انقلاب / چرا مُرسی ذلیل و بشار اسد عزیز شد؟

بهار عربی و رقابت با ارتش

سقوط حسنی مبارک، رئیس‌جمهوری مادام‌العمر مصر در فوریه ٢٠١١ میلادی را شاید بتوان یکی از مهمترین تبعات خیزش بهار عربی در کشور‌های اسلامی منطقه ارزیابی کرد. خالی ماندن صندلی ریاست یکی از مهمترین کشور‌های مسلمان و جهان عرب که برای ٣٠‌سال کسی جز مبارک به آن تکیه نداده بود، فرصتی بود تا مصر پس از سال‌ها سیطره نیرو‌های مسلح بر این کشور دموکراسی را تجربه کند. اما از آن‌جا که گوشت و خون سیاست را در این کشور با نظامیان درآمیخته‌اند، حتی در جشن دموکراسی نیز مصری‌ها از گزند ارتش در امان نماندند و مجبور شدند بین نماینده جنبش قدیمی، ریشه‌دار و از همه مهمتر اسلامگرای اخوان المسلمین (محمد مرسی) و یک ژنرال ارتشی (احمد شفیق) دست به انتخاب بزنند و البته که آن‌ها اولی را برگزیدند.

خوب در تئوری، بد در عمل

اخوان المسلمین به‌عنوان مهمترین جنبش سیاسی اهل سنت در سال ١٩٢٨ میلادی توسط حسن البنا پی‌ریزی شد. اخوانی‌ها از همان آغاز به دلیل مشی اسلامگرایانه و افکار انقلابی حساسیت دولت‌های منطقه را برانگیختند، زیرا آن‌ها به‌طور آشکار در پی شکل دادن جامعه مطلوب خود بودند و این مهم جز با تکیه زدن بر صندلی قدرت میسر نمی‌شد. درواقع انتخاب محمد مرسی به ریاست‌جمهوری مصر نخستین و آخرین باری بود که آن‌ها این فرصت را یافتند تا بتوانند تئوری‌هایشان را جامه عمل بپوشانند. اما تفاوت «اخوان‌المسلمینِ دور از قدرت»، با «اخوان‌المسلمینِ تکیه زده بر قدرت» به قدری زیاد بود که رأی‌دهنده‌های مصری بعد از یک‌سال دوباره به خیابان‌ها ریخته و خواستار برگزاری انتخابات مجدد شدند. محمد مرسی ٣٠ ژوئن ٢٠١٢ ردای ریاست‌جمهوری مصر را بر تن کرد و سوم جولای ٢٠١٣ به زور نظامیان این کشور از صحنه کنار رفت. محاکمه طولانی، محکومیت به ٢٠‌سال حبس، آغاز محاکمه‌ای تازه به جرم جاسوسی برای قطر و نهایتا مرگی تراژیک همه سهم این رئیس‌جمهوری اخوانی از چنگ انداختن بر قدرت بود. اویی که بر پیمان کمپ دیوید صحه گذاشت، دستور تخریب تونل‌های انتقال سلاح به غزه را داد و از شورشیان تکفیری در سوریه حمایت کرد!

منبع: شهروند

انتهای پیام/