به گزارش  حوزه سیاست خارجی گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران جوان، ادریس جزایری، گزارشگر ویژه پیامد‌های منفی اقدامات قهری یکجانبه در برخورداری از حقوق بشر سازمان ملل، طی سخنرانی در سمینار بین المللی اقدامات قهری یکجانبه و پیامد‌های آن که توسط نمایندگی‌های دائم جمهوری اسلامی ایران، کوبا و ونزوئلا نزد سازمان‌های بین المللی در هتل کوبورگ وین برگزار شد، نسبت به پیامد‌های وخیم تحریم‌های یکجانبه و زورگویانه آمریکا بر جنبه‌های مختلف حقوق بشر در کشور‌ها هشدار داد و این اقدامات را در تضاد کامل با حقوق بین الملل و تعهدات این کشور ذیل کنوانسوین‌های حقوق بشری دانست. وی در ابتدای سخنان خود ضمن اشاره به اینکه افزایش بی سابقه استفاده از تحریم‌های یکجانبه جهت تحمیل جنگ اقتصادی علیه کشور‌ها بسیار غم انگیز است، افزود: این تحریم‌ها که بهانه تصویب آن در بسیاری از اوقات، دفاع از حقوق بشر عنوان شده است، به نوبه خود پیامد‌های عکس حقوق بشری داشته و هیچ وقت نیز به نتیجه‌ای که آن‌ها به دنبال آن هستند، نمی‌رسند.

وی در ادامه به اعمال تحریم‌ها علیه سه کشور ایران، کوبا و ونزوئلا پرداخت و اظهار کرد: در مورد کوبا، علیرغم اعتراف رئیس جمهور پیشین آمریکا در مورد شکست سیاست بایکوت کوبا، رئیس جمهور جدید این کشور، این تحریم‌ها را از سر گرفت که این مسئله حتی اعتراض اروپا و کانادا به علت اخلال در فعالیت‌های اقتصادی آن‌ها را به دنبال داشته است. تحریم‌های آمریکا بیش از یک تریلیون دلار خسارت به مردم کوبا تحمیل نموده است و از طرف دیگر، محکومیت این اقدام آمریکا در جامعه بین الملل به اوج خود رسیده است، به طوری که مجمع عمومی آخرین قطعنامه خود در مورد ضرورت الغای تحریم‌های یکجانبه علیه کوبا را با ۱۹۲ رأی مثبت در برابر ۲ رای منفی، به تصویب رسید.

وی سپس به وضعیت تحریم‌های ایران پرداخت و اظهار داشت: ایالات متحده ضمن تصمیم یکجانبه در خروج از توافقنامه‌ای که ذیل قطعنامه شورای امنیت به تصویب رسیده بود، تحریم‌های یکجانبه‌ای را نه تنها علیه ایران، بلکه علیه کشور‌های دیگری که با ایران تجارت انجام می‌دهند، اعمال نمود. این مسئله حتی اعتراض متحدین و دوستان آمریکا را نیز برانگیخته است. علیرغم اعتراض اتحادیه اروپا به این تصمیم امریکا، با این حال روابط تجاری ایران و اروپا در ماه‌های اخیر به شدت کم شده و کمپانی‌های اروپایی خطر رابطه با ایران را نمی‌پذیرند؛ حتی راه اندازی مکانیزم "اینستکس" نیز کارا نبوده و بیشتر یک مکانیزم نظری بوده تا عملیاتی. وی، تحریم‌های اعمالی علیه ایران را یکی از گسترده‌ترین تحریم‌هایی توصیف نمود که می‌توانست اعمال شود و افزود: با قطع دسترسی ایران به سیستم‌های سوئیفت، هرگونه پرداخت‌های بین المللی از جمله در حوزه‌های بشر دوستانه برای ایران بسیار ناممکن شده است. بدون توانایی در پرداخت، دسترسی به هیچ گونه غذا و دارو ممکن نخواهد بود. وی تاکید کرد که این اقدامات می‌تواند معادل "بایکوت غیرقانونی" و یا "اقدامات تلافی جویانه قهری" باشد که هر دو تحت حقوق بین الملل ممنوع اعلام شده اند. تحریم اخیر (مقام معظم) رهبری ایران و همچنین وزیرخارجه ایران سبب خواهد شد تا ایشان نتواند به سفر‌های بین المللی برود و از این رو پیگیری مذاکرات برای یافتن راه حل‌های مسالمت آمیز غیر ممکن خواهد شد.

ونزوئلا نیز کشور دیگر مورد اشاره جزاریری بود. وی ضمن انتقاد از دخالت آشکار امریکا در این کشور که سبب ایجاد هرج و مرج و بهم ریختگی اوضاع و در نتیجه فاجعه اقتصادی شده است، افزود: اختلافات مدنی و تحریم ها، اقتصاد ونزوئلا را آشفته نموده و پیامد‌های بزرگی را از لحاظ محرومیت مردم این کشور از حقوق بشر خود، تحمیل نموده است. وی ضمن اشاره به اینکه تحریم‌های اخیر امریکا دیگر هدفمند نیست و جهت ویران نمودن اقتصاد کل ونزوئلا می‌باشد، افزود: سفیر سابق آمریکا در ونزوئلا در ۲۰۱۸ اذعان نموده است که اگر شرکت نفت ملی ونزوئلا تحریم شود، بر روی وضعیت زندگی کل مردم اثر می‌گذارد؛ این یعنی اینکه مردم از فقدان غذا، امنیت، دارو، بهداشت عمومی رنج خواهند برد و سبب تسریع در فروپاشی دولت خواهد شد. جزایری با مطرح نمودن این سوال که اگر این اقدامات برای حقوق بشر است، چرا نباید از طریق یک واکنش جهانی باشد، افزود: همانگونه که در حکم ماموریت من امده، تنها مرجع قانونی اعمال تحریم‌های اقتصادی، شورای امنیت می‌باشد. بر اساس اسناد معتبر، تحریم‌های اقتصادی علیه ونزوئلا منجر به مرگ بیش از ۴۰ هزار شهروند در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ شده است.

جزایری ضمن انتقاد از اینکه آمریکا، از کمک‌های انسانی به عنوان یک ابزار سیاسی علیه ونزوئلا استفاده می‌کند، افرود: سخنگوی سازمان ملل نیز در واکنش به این موضوع اظهار داشت که اقدامات انسان دوستانه بایستی مستقل از اهداف نظامیو سیاسی باشد.

گزارشگر ویژه سازمان ملل در پایان چند توصیه در مورد چگونگی رسیدگی به حقوق بشر مردمی که از تحریم رنج می‌برند، پیشنهاد نمود که عبارتند از:

یک، ایجاد یک دفتر تدارکات در سازمان ملل جهت رسیدگی به پیامد‌های وخیم بیش از حد توسط بانک‌ها و واسطه‌های مالی که از رسیدن غذا و دارو به مردم نیازمند جلوگیری می‌کند. این مدل هم اکنون برای سودان اجرا می‌شود و به نظرم برای مابقی کشور‌ها نیز مفید است.

دوم، موظف نمودن نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل جهت رسیدگی به ریشه‌های عواملی که منجر به تحریم‌ها شده و همچنین تسهیل گفتگوی سیاسی میان دو طرف اعمال کننده و تحریم شونده جهت به حداقل رساندن پیامد‌های وخیم حقوق بشری تحریم ها.

سوم، پیشنهاد به جامعه بین المللی جهت تصویب یک اعلامیه بین المللی در مورد تدابیر قهری یکجانبه و حاکمیت قانون می‌باشد.

وی در پایان سخنان خود تاکید نمود که واژه "هرگز نه" که برای موضوعاتی مانند جنگ به کار می‌رود، باید برای تحریم‌های یکجانبه نیز بکار رود.

انتهای پیام/