رمزگشایی از جنگ پنهان آل مکتوم و بن زاید
دوبی به خاطر موقعیت جغرافیایی مناسب و البته بهره‌مند بودن از چاه‌های ارزشمند نفت توانست نقش کفیل و جانشین ابوظبی در زنجیره قدرت میان شیخ‌نشین‌های هفتگانه را بازی کند.
به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان، در امارات متحده عربی چه خبر است؟ این سوالی است که احتمالا این روز‌ها کارشناسان مسائل منطقه خاورمیانه و کشور‌های حوزه خلیج فارس به‌طور مدام از خود می‌پرسند، هرچند سیر وقایع حکایت از آن دارند که این تازه اول ماجرا بوده و قرار است خبرهای بیشتری از این شیخ‌نشین حاشیه جنوبی خلیج فارس بشنویم؛ خبر‌هایی حتی جالب‌تر از مرگ پسر حاکم شارجه در لندن، فرار همسر حاکم دوبی به انگلستان و یا حتی خروج نظامیان اماراتی از مناطق تحت کنترل این کشور در یمن! به نظر می‌رسد امارات متحده عربی از زمان تشکیل در‌سال ١٩٧١ میلادی تاکنون، هرگز با چنین حجمی از مسائل و مشکلات سیاسی مواجه نبوده و البته که این میان کمتر کسی است که در گرفتن انگشت اتهام به سمت محمد بن زیاد آل‌نهیان ولیعهد این کشور به‌عنوان علت اصلی بروز این چالش‌ها تردید به خود راه دهد.
بیشتربخوانید: پشت پرده تغییر رفتار اماراتی‌ها از ایران تا یمن/ خطر ورشکستگی یا حذف از قدرت؟
امارات و تقسیم قدرت
ابوظبی، دوبی، عجمان، شارجه، ام‌القوین، راس‌الخیمه و فجیره. با اتحاد این ٧ امیرنشین در دسامبر ١٩٧١ میلادی، یکی از آخرین کشور‌های انگلیس‌ساخته خاورمیانه پا به عرصه حیات گذاشت. این میان ابوظبی به تنهایی با در اختیار داشتن ٨٠ درصد از مساحت کشور جدید که نام امارات متحده عربی را به خود گرفته بود، همچنین با برخورداری از ذخایر نفتی، به شکل خودکار نقش زعیم را بین ٦ شیخ‌نشین دیگر پیدا کرد و حاکم آن عنوان رئیس کشور را به دست آورد. دوبی نیز به خاطر موقعیت جغرافیایی مناسب و البته بهره‌مند بودن از چاه‌های ارزشمند نفت توانست نقش کفیل و جانشین ابوظبی در زنجیره قدرت میان شیخ‌نشین‌های هفتگانه را یافته و حاکم آن عنوان نایب رئیسی امارات متحده عربی را از آن خود کند. این میان ٥ امیرنشین باقیمانده به دلیل ضعف اقتصادی و وابستگی شدید به منابع موجود در ابوظبی و دوبی، تنها نقش پر‌کننده صحنه را داشته و تنها تعهدشان در اختصاص نیرو برای تشکیل ارتش فدرال جهت حفاظت از تمامیت ارضی کشور خلاصه می‌شد.
مواجهه دوبی و ابوظبی
٤٨سال از تشکیل امارات متحده عربی می‌گذرد و این کشور منهای توفیقات اقتصادی که در سایه فروش نفت حاصل شده است، هرگز نتوانسته سیاستی در شأن یک کشور مستقل را در پیش بگیرد. این دنباله‌روی و گوش بفرمانی سیاسی خصوصا حالا که امارات نقش یک پادوی وفادار را برای عربستان‌سعودی بازی می‌کند بیشتر به چشم می‌آید. این میان پخش شایعاتی مبنی بر بروز اختلاف بین حاکم دوبی و ولیعهد ابوظبی که به دلیل بیماری حاکم امارت عملا اختیار استفاده از ارتش و منابع مالی کشور را در دست گرفته است، نشان از وجود بحران در این امیرنشین ثروتمند، اما وابسته دارد. این‌که محمد بن راشد آل مکتوم حاکم دوبی تا کجا می‌تواند در برابر بلندپروازی‌های محمد بن زاید دوام آورده و در مسائلی، چون جنگ یمن، محاصره قطر و دشمنی با ایران از او پیروی کند نکته‌ای است که در آینده مشخص خواهد شد. هرچند مثل روز روشن است که آل مکتوم در صورت ادامه اختلاف باید بهایی حتی بیش از ماجرای خیانت و فرار همسرش به انگلستان پرداخت کند.
منبع: روزنامه شهروند
انتهای پیام/
